Nachtmerrie

In de nachthemel van neon
spoedt zicht een schier heilige
processie van veelkleurig blik
op rubberen banden brutaal en
zonder mededogen over het asfalt

asfalt dat zich als een morsig
lint slingert tussen huizen, scholen
en kerken, langs theaters, moskeeën
en uitzinnige stapels kantoren

asfalt dat wijken verbindt
waar armoede op straat speelt
en rijkdom achter gesloten
deuren de lakens uitdeelt

de gouden haan op de toren
bedelt geruisloos om aandacht
te midden van schreeuwende
reclames van casino's disco's
en zuigende bordelen

argeloze voorbijgangers op de
rand van de stoep staan verbijsterd
te kijken naar al dat geweld
ze willen wel vluchten
maar hoe en waar naar toe

         Eugenie Daniëls-Klep

David Bowie - Blackstar

The life and death, pieces of art.  En wat een afscheidsvideo, 

Opgeruimd!

In mijn omgeving , ik werk veel met vrouwen, heeft Marie Kondo er eindelijk de wind onder gekregen.  De Japanse heeft de juiste toon gevonden om vrouwen eens hun boeltje te doen opruimen. Ze heeft een boek geschreven met de simpele titel ‘Opgeruimd’.  Visie:  Een opgeruimd huis zorgt voor een opgeruimde geest!.

Het slaat wonderwel aan! Vrouwen staan voor hun opengeslagen kastdeuren en vragen zich af van welke dingen ze nog Werkelijk blij worden en welke dingen er weg kunnen. En er kunnen veel dingen weg! Dingen die hun nut allang bewezen hebben. Die alleen nog staan te staan of liggen te liggen. Ongebruikt. 

Oosterse methoden kunnen hier op aftrek rekenen. Een paar jaar geleden was het Feng Sui. Een Chinese leer was dat. Dat ging over de inrichting van je huis en hoe de energie daarin  goed te verdelen viel, want dat schortte er blijkbaar nogal eens aan, en dan voelde je je niet helemaal senang in je eigen huis. Maar als je volgens de Feng Sui beginselen je huis inrichtte dan kwam alles oke. Dan kon je weer vrijuit ademen en je weer lekker voelen in je eigen huis.

Hobbeldehobbel, daar gingen ze met z’n allen aan de slag. De Feng Sui vaandels werden in parade enthousiast door de straten gezwaaid! Persoonlijk ben ik er slechts licht door geslachtofferd. Maar toch.

Één van de Feng Sui regels was dat het bed zich niet mocht reflecteren in een spiegel. Vraag me niet waarom. Niet goed voor de energie ongetwijfeld

In onze slaapkamer stond ons bed tegenover een vierdeurskast. Schuifdeuren. Op al die schuifdeuren spiegels!! Zul je net zien…Dus, dan kon natuurlijk niet meer! Maar ja. De actie die daaruit zou moeten volgen, namelijk het vervangen van de deuren of het behangen van de spiegelruiten ofzoiets, daarvan is het niet meteen gekomen ( de klusser in huis is zoals we weten zwaar allergisch voor bouwmarkten)  Wel doet mijn vrouw sindsdien ’s avonds voor het slapen gaan de schuifdeuren open, zodat ons bed inderdaad niet kan worden  weerspiegelt.                                                 

Ik zit wel elke ochtend in een open kledingkast te kijken. De effecten op MIJN persoonlijke energiebeleving laten zich raden, maar ik kies ervoor mijn mond te houden.

Dan bevalt me déze rage beter, die van Marie Kondo. Op een foto zie ik een jong charmant meisje, de schrijfster van het boek.

Maar eigenlijk is het volgens mij door een man geschreven. Ik ben het nagegaan en weet inmiddels dat ik gelijk heb. Het is Arie van de Kuilen uit Charlois, die de godvergeten klerentroep van zijn vrouw he-le-maal beu was! 

Stil houden! Dat spreekt!

Alleen in een zaal met van Gogh

Het overkwam ons afgelopen woensdag in het Kroller Mullermuseum bij Otterloo. Ik weet niet of het echt bijzonder IS, maar ik vond van wel! Te staan te midden van die beroemde schilderijen. Geen Japanners voor m'n snuffert. Geen Amerikanen.Geen zich vervelende Otterloër. Niets, niemand, zelfs geen suppoost! Alleen wij!

Olijfboomgaard, totaal en detail

Hoe dichtbij kun je komen?

                                                      Detail van : Terras bij nacht

Groet uit Zoutelande

Weercijfer 10 in Zoutelande. En een vrije dag op deze 16e februari, We liepen en verzamelden op het strand en pakten een glaasje op het terras van een strandtent. Het leven kan mooi zijn.

Achter de geraniums...

Bejaarden weer achter geraniums!

En Hoe!

Tegen de tijd dat de 50ers en jongeren van nu de leeftijd van 80 hebben bereikt en langzaamaan aan mobiliteit gaan inleveren zullen ze vaker op hun kamer te vinden zijn.  Eenmaal ouder prijken daar misschien  de chrysanten,  sanseveria’s en geraniums op de vensterbank. Als vanouds hangen er aan de muur waarschijnlijk portretten van de familie.

Maar pas op! De beelden achter de bloemekes veranderen wel iets. Zat opa voorheen met tussen zijn lippen een bolknak en voor zich de krant broadsheet voor zich uitgespreid aan tafel, radio aan;  nu wordt er binnen niet gerookt. Dat is verboden in het huis waar hij woont. En hij leest de krant op tabloid formaat.

Als hij daar straks nog toe komt.

Want de opa van straks krijgt er mogelijkheden bij. Een speeltje dat de TV en de radio enigszins naar de achtergrond zal verdringen.

Opa zit voor je het weet achter de geraniums met een soort kastje om zijn hoofd. Een dikke bril. Opa zit dan de virtuele wereld te bekijken. Hij beleeft het strand van Costa Rica, kijkt er rond. Hij zit in de zweefmolen. Is op safari met de four-wheel drive in Zuid Afrika. Draait in een capsule rondjes rond Moeder Aarde, en schaars geklede  schoonheden doen hem die opwinding voelen, die hij dacht verloren te zijn. 

Als je straks langs een bejaardenflat komt, en je ziet die plantjes staan en die vitrage’s hangen, denk dáár dan maar es aan! De bejaarden zijn zo echt niet meer zo zielig en alleen. Wie weet krijgen ze nog virtueel  mensen op bezoek ook! En wát voor!! Heb je die vrouwelijke robots al es gezien?!

Legendarische platenhoes

De debuutelpee van de Latin Rockband Santana, getiteld 'Santana' vond ik niet meteen om over naar huis te schrijven, maar ik was wel gegrepen door de hoes. Kijk wat je hier in kunt zien, en verbaas je.

JIJ bent snel!!

Vroeger  toen ik jong was en ik vaker een boodschap moest gaan halen voor mijn moeder in het naburige winkelcentrum, deed ik heel vaak mijn best om dat zo snel mogelijk te doen. Ik vloog over de weg, over het grasveld over de stoepen. Rennen!.  Een hardloper was ik.

Als jongere leek ik niet tegen de onvoorspelbaarheid van de buitenwereld opgewassen te zijn en wilde er alleen maar zo snel mogelijk doorheen.  Zo zou je het kunnen zien. Of er een flinter waarheid in zit, ik zou het niet met 100 procent zekerheid kunnen ontkennen. Ik vloog! Ik  moest wel!! Mijn benen begonnen meteen te rennen zodra ze buiten kwamen

Ik voelde me de supersnel.

Wat zou moeder wel niet zeggen dat ik zo snel weer met de boodschappen was teruggekeerd?

Nou, niets.

Meisjes zijn kleine vrouwen, mannen zijn grote jongetjes. Ik was vandaag een groot jongetje. Want toen ik vandaag bij de supermarkt nog een boodschap moest gaan halen heb ik dat rennend gedaan. Niet omdat ik heden ten dage nog zo veel ren. Sterker nog,  ik doe dat helemaal niet meer. Ik rende nu om te zien of ik nog fysiek in staat was OM te rennen! Hoe lang geleden is het geweest?  Mijn spieren wisten zich het niet meer precies te herinneren zo lang. Ze protesteerden dan ook acuut toen de beweging werd ingezet. Ze waren verward. Ze begrepen de beweging niet. Wat wilde die man met die Dirk vd Broek boodschappentas in zijn hand nou? Oh…rennen? Ze moesten zich even zetten...

Het zag er niet uit die eerste tientallen meters. Houterig, stram,  lachwekkend waarschijnlijk. Het maakte me niet uit. Zou ik nog kunnen hardlopen ? Dat wilde ik weten! In ieder geval zo’n tweehonderd meter? Dat het dan ook nog toont? Een beetje gestroomlijnd..

Mijn spieren kregen langzaam door waartoe ik het lichaam trachtte aan te sturen en warempel, het begon medewerking te verlenen. 

Tegen de tijd dat het hardlopen van mij er minder lachwekkend moet hebben uitgezien trad wel onmiddellijk de verzuring op.Maar goed. Ik was er toch al.

Als een wervelwind door de winkel. Gris gris. Afrekenen bij de kassa, er stond helemaal niemand voor me in de rij!! Pinnen en terug! Snel ! Hardlopen ging met een doos wijn en een zak macaroni lastig , nu werd het meer snelwandelen.

En hop, daar was ik weer bijna thuis…en al vóórdat ik de deur met de sleutel  opende betrapte ik me op dezelfde infantiele gedachten als dat jongetje van vroeger. Wat zou mijn partner zeggen??

“Zo! hè???JIJ bent snel terug!!”dat zou ze zeggen.

Maar niets.

Dus daar hoef je het niet voor te doen.

Thuis ging ik verder waarmee ik bezig was. De miskoop van 2009: ‘een zelfontdooiende vriezer’ ontdoen van brokken en plakken ijs. Wat heerlijk dat er zoiets als zelfspot bestaat!!

Sean Yoro

Fiona Apple - I Know

Di nummer heb ik al eerder op dit blog staan. In een andere uitvoering. Deze mag er ook zijn. Fiona Apple, of, hoe intens kun je je tekst beleven?