Pluk de dag: Turijn (1)

In een moment was het beslist. Een impuls-aankoop was het geweest. Ik zag de aanbieding op de mail voorbijkomen, en ik beet toe.

Carpe-Diem toch?  Dat roepen we immers de hele tijd met z'n allen! Dus wat zou ik thuis gaan zitten zuchten tegen uitgestelde klussen het huishouden en een grijze lucht? Twee keer ergens over nadenken is soms nergens goed voor! Gewoon doen!  Retourtje Turijn, even 5 dagen weg!!

Ik had van tevoren wel WAT gedaan. Ik had Google op  ‘afbeeldingen Turijn’  laten zoeken, en de eerste foto’s waren ok! Het viel me op dat de stad er prachtig bijlag, omgeven door bergtoppen.  Van Turijn als stad wist ik niet veel. Er was een groot filmmuseum in Turijn. Dat wist ik . Ik kende ‘de lijkwade van Turijn’ het stoffen kleed dat is gebruikt om  Jezus te bedekken na zijn dood aan het kruis. Het doek draagt de beeltenis van het lichaam. Die wilde ik wel zien. Hoewel ik in mijn achterhoofd had dat dit kleed slechts bij bijzondere gelegenheden geëxposeerd zou worden.

Het verblijf in Turijn regelde ik via AirBNB. Ik vond een kamer vlakbij het centrum. Niet duur, meteen maar boeken!

Ik heb vrijwel niet getwijfeld na mijn boeking of ik er juist aan had gedaan me door die impuls te laten leiden.
Het meest bijzondere gegeven van dit te maken reisje was dat ik er alleen heen zou gaan.  In m’n eentje. Daar waar ons cruestli-gezinnetje zich doorgaans gezamenlijk op buitenlandse vakanties begeeft, zou ik nu zonder gezelschap gaan. Ik kende die ervaring wel. In een vorig leven had ik in m’n eentje een maand in het voormalige Rhodesië rondgezworven: Zimbabwe. Voorwaar andere koek.

Vliegen vanaf Eindhoven is voor mij in Nederland vooralsnog de meest aantrekkelijke optie. Een goed bereikbare, overzichtelijke luchthaven, met de auto op nog geen uur van onze woonplaats. Mijn vrouw was meegereden. Om mij weg te brengen, en de auto mee terug te nemen.

Onderweg naar de gates langs de douane.  Leek het zo of deden ze hun werk zorgvuldiger nu Europa te maken had met de dreiging van terreur?

Ryanair is de Aldi onder de vliegmaatschappijen. Kwalijker dan dat: Op hun site zag ik , nadat ik geboekt had, dat er de mogelijkheid bestond om een petitie te tekenen die luchtvaartpersoneel het stakingsrecht zou moeten ontnemen. Erg onsympathiek en afkeurenswaardig.

Daarbij komt dat ik me bij het betreden van een Boeing 737 van Ryanair al snel ontmenst voel. Een te nauw gangpad, waarop het onmogelijk is om elkaar te passeren is het enige gangpad tussen de twee rijen stoelen door. Mensen hebben nauwelijks tijd zich te settelen in het vliegtuig ( zover je al van settelen kunt spreken…)

De bagage moet opgeborgen worden, mensen willen zich van hun jas ontdoen. Maar terwijl je bezig bent zie je de rij achter je stagneren. Jij bent in één keer obstakel geworden. Een schaap dat de boel ophoudt. Met wat geluk krijg je je bagage in de daarvoor bestemde ruimte geperst. Onderwijl hoor je  opgewonden nerveuze geluiden van een hittepetit met een stewardes diploma. Ik geloof dat het geluid onder het hoofdstukje ‘instrukties’ dient te vallen. Maar dan kan daar binnen de opleiding misschien nog es naar gekeken te worden. Het gevoel dat het vliegtuig nu niet op tijd weg kan met al die mensen omdat JIJ bezig bent de boel op te houden is het gevoel dat de benaamplate crew je al snel weet te geven. Het moet allemaal snel. Sneller.  Terwijl je gaat zitten denk je aan de spullen die nog in de opgeborgen bagage zitten. De spulletjes die je mee had genomen om je reis in het vliegtuig mee te veraangenamen. Je puzzelboekje, je leesboek.  Je zou er niet meer bij kunnen.

Vanaf zithoogte zie en voel je de schuifelende rij aan je benen en schouders voorbijtrekken. Gezette mensen moeten zich welhaast zijwaarts voortbewegen, zo smal is het.

Vliegen is eigenlijk ook een soort kamperen. Een soort gekozen afzien. Hoe zou ik kunnen klagen over een vliegreis naar Italie die me nauwelijks meer dan 10 euro had gekost? Dan doe je niet moeilijk en probeert zoveel mogelijk van alles te genieten. Vooral van het gegeven dat je er over anderhalf uur weer uit mag!   Als alles goed gaat.  Want je gaat niet genieten van een koud pilsje aan boord. Want” I’m sorry sir, we don’t have cold beer. But I can put it in the freezer if you want…than later I can bring you….”  

De stewardessen waren jong en onaantrekkelijk. Maar ik voelde me goed. Benieuwd hoe ik in Turijn m’n weg zou vinden.