de zolderkamer

Boven op zolder staan, achter schotten,onder andere, naast tenten en slaapmatjes, een aantal stevige kartonnen dozen.

De dozen bevatten ‘herinneringen’. Dozen met  duizenden dia’s. Een doos voor mijn dochter met daarin ‘leuke dingen’, evenals voor mijn jongste en oudste zoon.Tekeningen, schoolwerkjes, leuke briefjes enz. Voor mijn vrouw staan er dozen, en er staat  ook een doos van mij!!

Dingetjes uit mijn jeugd zitten er in. Uit de periode 1965-1980 vooral. Een doosje met plaatjes daarin die ik vroeger heb gespaard. Batmanplaatjes. Plaatjes van de Monkees. Er zitten bandrecorderbanden in;  Schriften met kaartjes en toegangsbewijzen, fotoos van TV series van toen. Maar ook een rode aansteker ( ooit gekregen van een Franse jeugdliefde: Isabelle), en zoveel  meer. Het is een doos , waarvan de inhoud me terugbrengt naar dat andere universum, de wereld van de kinderjaren.

Leuk? Jawel..ook wel eens niet leuk. Herinneringen zijn niet altijd om bij te glimlachen.

 Zinvol? Mja! Ook wel denk ik. Het zien van al die zaken roept immers beelden op, die ik anders misschien nooit meer terug had kunnen halen, en die waardevol zijn, omdat die beelden van mij zijn. Ze horen toch bij mij? En zeker voor zo iemand met zo’n fabelachtig slecht geheugen als ik is dat belangrijk.

Nou ja, belangrijk?

Wat is belangrijk?!

Als herinneringen wegblijven is dat misschien wel zo wenselijk.

Je weet het niet.

Wat ga ik ermee doen? Weggooien, of tot in lengte der dagen laten staan.

Die gedachte is mij de afgelopen decennia meermalen overvallen. Meermalen heb ik in die twintig/ dertig jaren  die dozen daadwerkelijk naar beneden gehaald. Ja DOZEN waren het er toen nog. Nu nog maar één; dus er is enigszinds gefilterd.

Mijn vrouw zegt dat het geen brood eet.

Nee, dat klopt.

Nu is het de afgelopen week twee keer voorgekomen dat mij iets te binnen schoot dat wellicht te maken heeft met de inhoud van die doos.

Hoewel ik het er ooit eerder in heb gezocht, maar niet heb gevonden, vraag ik me af, waar toch mijn horoscoop gebleven kan zijn.

‘Mijn horoscoop?

Ja.’

Ooit laten maken. Plaats van geboorte opgegeven, exacte tijd, en deze gegevens opgestuurd naar iemand die bleek vanuit die gegevens merkwaardige zaken te kunnen vertellen die te maken hadden met mijn persoon.

Ha! geloof je toch niet! Doe je toch niet aan mee aan die flauwekul...

Jawel…keertje.   

Ontdek alle zaken en behoud het goede.

Dus…en die horoscoop, die ik dertig jaar geleden heb laten maken, heeft me nooit losgelaten. Dat komt omdat ik er toentertijd een beetje van schrok.  

Want wat ik las sneed hout. Toen.  Daar zat zoveel herkenbaars in dat ik plots in een lotsbestemming moest gaan geloven.

En dat is toch wel het laatste waar je aan wil, aan een lotsbestemming.  Dat je het leven leeft dat al voor je uitgestippeld is. Waar je niets aan kunt veranderen, want je weet immers niet wat. Als je  al wat veranderd is dat natuurlijk óók  iets dat al beschreven stond! Dat je moest doen.  En wat maakt dat mij dan? Als een pionnetje aan een touwtje dat een bepaald traject aflegt...

Een maand of drie nadat ik deze persoonsbeschrijving had gekregen, wilde ik hem weer doorlezen.  De getypte tekst was bijna onleesbaar geworden, en zou verloren gaan tenzij ik het nog snel kon ontcijferen en over zou schrijven. Dat heb ik gedaan. En dat papier heb ik in een herinneringsdoos gestopt, waar ik het na zoveel jaren niet meer terug heb kunnen vinden. Alsof het niet meer voor mijn ogen bestemd mocht zijn…

Wat stond er in? Was het dan ZO bijzonder?

Ik weet het meeste niet meer.

Een paar dingen nog wel.

“Brokkenmaker in het verkeer”

“kinderrijk”

“houdt van TV”

Niet erg indrukwekkend. Bovendien ben ik geen brokkenmaker in het verkeer. Kan nog komen natuurlijk.

Dat denk ik telkens, dat ik nog es een brokkenmaker zal worden. Als oude eigenwijze man met een licht beschonken hoofd  in een barrel die vindt dat links ook es voorang mag hebben.

Nou, kinderrijk…ik ben zelf , naast het oppakken van mijn verantwoordelijkheden èn die te nemen, kinderlijk gebleven; dit heeft zo zijn nadelen, maar ook zijn voordelen. Daar zal ik nog wel eens over schrijven

 Ik heb drie kinderen. Ik werk voor mensen die functioneren op vaak kinderlijk niveau....dus.. Je zou mij inderdaad kunnen bestempelen als kinderrijk.  ( ik begeef me hier op het terrein van  algemeenheden die je zelf kleur geeft, dat besef ik, maar laat me maar even..)

En..houdt van TV... Dat is zo. Ik kan vanuit tal van invalshoeken naar TV kijken, en daar een mening over hebben. Ik ben een kritische kijker.

Het gevoel dat ik kreeg was er  een van teleurstelling. Er stonden immers geen indrukwekkende zaken te lezen in mijn horoscoop. Ik zou in mijn leven iemand worden die van TV hield....so what?.. en een brokkenmaker in het verkeer  zou zijn  - en zelfs dat ben ik tot op heden niet geworden..….wat moet je daar nou voor klinkende grafrede voor houden?

Grapje

Maar wat waren nu de andere dingen ook alweer? Zal ik nog één keer graven in die doos?

Wordt vervolgd.