de zolderkamer

Boven op zolder staan, achter schotten,onder andere, naast tenten en slaapmatjes, een aantal stevige kartonnen dozen.

De dozen bevatten ‘herinneringen’. Dozen met  duizenden dia’s. Een doos voor mijn dochter met daarin ‘leuke dingen’, evenals voor mijn jongste en oudste zoon.Tekeningen, schoolwerkjes, leuke briefjes enz. Voor mijn vrouw staan er dozen, en er staat  ook een doos van mij!!

Dingetjes uit mijn jeugd zitten er in. Uit de periode 1965-1980 vooral. Een doosje met plaatjes daarin die ik vroeger heb gespaard. Batmanplaatjes. Plaatjes van de Monkees. Er zitten bandrecorderbanden in;  Schriften met kaartjes en toegangsbewijzen, fotoos van TV series van toen. Maar ook een rode aansteker ( ooit gekregen van een Franse jeugdliefde: Isabelle), en zoveel  meer. Het is een doos , waarvan de inhoud me terugbrengt naar dat andere universum, de wereld van de kinderjaren.

Leuk? Jawel..ook wel eens niet leuk. Herinneringen zijn niet altijd om bij te glimlachen.

 Zinvol? Mja! Ook wel denk ik. Het zien van al die zaken roept immers beelden op, die ik anders misschien nooit meer terug had kunnen halen, en die waardevol zijn, omdat die beelden van mij zijn. Ze horen toch bij mij? En zeker voor zo iemand met zo’n fabelachtig slecht geheugen als ik is dat belangrijk.

Nou ja, belangrijk?

Wat is belangrijk?!

Als herinneringen wegblijven is dat misschien wel zo wenselijk.

Je weet het niet.

Wat ga ik ermee doen? Weggooien, of tot in lengte der dagen laten staan.

Die gedachte is mij de afgelopen decennia meermalen overvallen. Meermalen heb ik in die twintig/ dertig jaren  die dozen daadwerkelijk naar beneden gehaald. Ja DOZEN waren het er toen nog. Nu nog maar één; dus er is enigszinds gefilterd.

Mijn vrouw zegt dat het geen brood eet.

Nee, dat klopt.

Nu is het de afgelopen week twee keer voorgekomen dat mij iets te binnen schoot dat wellicht te maken heeft met de inhoud van die doos.

Hoewel ik het er ooit eerder in heb gezocht, maar niet heb gevonden, vraag ik me af, waar toch mijn horoscoop gebleven kan zijn.

‘Mijn horoscoop?

Ja.’

Ooit laten maken. Plaats van geboorte opgegeven, exacte tijd, en deze gegevens opgestuurd naar iemand die bleek vanuit die gegevens merkwaardige zaken te kunnen vertellen die te maken hadden met mijn persoon.

Ha! geloof je toch niet! Doe je toch niet aan mee aan die flauwekul...

Jawel…keertje.   

Ontdek alle zaken en behoud het goede.

Dus…en die horoscoop, die ik dertig jaar geleden heb laten maken, heeft me nooit losgelaten. Dat komt omdat ik er toentertijd een beetje van schrok.  

Want wat ik las sneed hout. Toen.  Daar zat zoveel herkenbaars in dat ik plots in een lotsbestemming moest gaan geloven.

En dat is toch wel het laatste waar je aan wil, aan een lotsbestemming.  Dat je het leven leeft dat al voor je uitgestippeld is. Waar je niets aan kunt veranderen, want je weet immers niet wat. Als je  al wat veranderd is dat natuurlijk óók  iets dat al beschreven stond! Dat je moest doen.  En wat maakt dat mij dan? Als een pionnetje aan een touwtje dat een bepaald traject aflegt...

Een maand of drie nadat ik deze persoonsbeschrijving had gekregen, wilde ik hem weer doorlezen.  De getypte tekst was bijna onleesbaar geworden, en zou verloren gaan tenzij ik het nog snel kon ontcijferen en over zou schrijven. Dat heb ik gedaan. En dat papier heb ik in een herinneringsdoos gestopt, waar ik het na zoveel jaren niet meer terug heb kunnen vinden. Alsof het niet meer voor mijn ogen bestemd mocht zijn…

Wat stond er in? Was het dan ZO bijzonder?

Ik weet het meeste niet meer.

Een paar dingen nog wel.

“Brokkenmaker in het verkeer”

“kinderrijk”

“houdt van TV”

Niet erg indrukwekkend. Bovendien ben ik geen brokkenmaker in het verkeer. Kan nog komen natuurlijk.

Dat denk ik telkens, dat ik nog es een brokkenmaker zal worden. Als oude eigenwijze man met een licht beschonken hoofd  in een barrel die vindt dat links ook es voorang mag hebben.

Nou, kinderrijk…ik ben zelf , naast het oppakken van mijn verantwoordelijkheden èn die te nemen, kinderlijk gebleven; dit heeft zo zijn nadelen, maar ook zijn voordelen. Daar zal ik nog wel eens over schrijven

 Ik heb drie kinderen. Ik werk voor mensen die functioneren op vaak kinderlijk niveau....dus.. Je zou mij inderdaad kunnen bestempelen als kinderrijk.  ( ik begeef me hier op het terrein van  algemeenheden die je zelf kleur geeft, dat besef ik, maar laat me maar even..)

En..houdt van TV... Dat is zo. Ik kan vanuit tal van invalshoeken naar TV kijken, en daar een mening over hebben. Ik ben een kritische kijker.

Het gevoel dat ik kreeg was er  een van teleurstelling. Er stonden immers geen indrukwekkende zaken te lezen in mijn horoscoop. Ik zou in mijn leven iemand worden die van TV hield....so what?.. en een brokkenmaker in het verkeer  zou zijn  - en zelfs dat ben ik tot op heden niet geworden..….wat moet je daar nou voor klinkende grafrede voor houden?

Grapje

Maar wat waren nu de andere dingen ook alweer? Zal ik nog één keer graven in die doos?

Wordt vervolgd.

Kijken is ook leven

Wanneer ik op de stoel zit
kijk ik naar TV
Die staat uit, dus doe ik niets

De TV staat aan
Nu kijk ik TV

Hoera, ik leef

Kevin Ayers

Kevin heb ik jarenlang als mijn vriend op afstand beschouwd. Als een met mij gelijkgestemde ziel kwam hij op het juiste moment weer met een album met een aantal nummers die helemaal pasten bij mijn leven.

Nu is hij overleden. In zijn slaap, op 68-jarige leeftijd.
En ik voel het verlies diep van binnen.

Ben wel blij dat ik nog wel eens naar hem kan luisteren. Zoals naar dit nummer: "Toujours la Voyage", wat zo'n heerlijke lome zomeratmosfeer in zich draagt.

Dank Kevin, je was veel groter dan de meesten wisten.

Tribute to Led Zeppelin

Ann  and Nancy Wilson van Heart zijn een aantal artiesten die een tribute brengen aan de drie overgebleven leden van de ( mijn!) legendarische rock-groep led Zeppelin.gt. Ze brengen een fenomenale 'Stairway to Heaven' in het kennedy Center in aanwezigheid van o.a. Barack Obama.
De zoon van de overleden drummer van Led Zeppelin, John Bonham, heeft de stokjes van zijn vader overgenomen. En Jimmy, Robert and John Paul, ze zijn er niet jonger op geworden. Drie oude rockers in de loge. Mooi!

Stevie Wonder 'Fragile"

Prachtuitvoering van een heel mooi nummer i.h.k.v Stings 60e verjaardag

Webcam Toy

Inmiddels, in de wereld van de apps. ontdekte ik vandaag 'Webcam Toy'
Handig? Nee...een beetje onzinnig. Maar wel leuk om er een kwartiertje mee te spelen. Zie hier de resultaten.

Hans Teeuwen: onderzeeboot

Uit de eerste soloshow van Hans Teeuwen komt dit nog, volgens mij. Ik heb hem al een paar keer gezien, maar hij blijft leuk

Wat wintersportvakantiegangers niet weten

Ik ben nooit in mijn leven op wintersportvakantie geweest.  Principieel. Weet je hoe het in Oostenrijk toe gaat voor de toeristen komen? Kijk maar eens in de brochure van Amnestie Internationaal

absurde humor. Je moet er van houden

wandeling 8 februari

Mijn korte wandeling in de achtertuin vandaag was er weer een waarvan ik genoot. Smeltende sneeuw onder een blauwe lucht en een voelbaar zonnetje. En het bos glansde! 

Een moment voor jezelf

Er is , er gebeurt te veel.  Ik wil te veel. De beste series en films  zien, nieuwe en  fijne muziek horen, selecteren. Ik wil veelbelovende recepten maken, ik wil  landen bekijken,  en het maakt me horendol. Ik heb geen rust meer de benodigde tijd voor alles te nemen. Ik ben in een rap tempo een korte  spanningsboog aan het opbouwen.

Zo lees ik geen dik boek; daar kan ik geen geduld voor opbrengen, want als ik dat boek ga lezen, dan mis ik zoveel andere dingen die ik ook wil doen. Zelfs dunne boeken zijn te dik voor mij. Films kijk ik niet meer uit, want dan mis ik een  voetbalwedstrijd, of wat anders, die documentaire of dat praatprogramma.

Nu ook; eigenlijk moet ik even lekker naar buiten, want de zon is er, mooi licht. Mooi voor foto's te maken in het bos. Of  weer eens wat schrijven, want het is toch wel weer eens tijd, Nou, een boswandeling? Mmmnn niet zo'n zin. En ik moet deze nog opbellen. EN gene! De planten moeten water, wat een stoffige bende is het hier eigenlijk.  Dat artikel over die piramide in Bosnië straks even lezen op het internet, en mijn schilderij moet af…het staat nu al een MAAND te wachten, geloof ik. Dus, prioriteiten stellen, gauw doen, leuke dingen eerst? Of vervelende dingen? Afwisselen.

Fijn leven leiden, in het hier en nu leven, boodschappen doen, nog even naar Albert Heijn, Yes...broooom! de kilometerteller van de auto moet nog gerepareerd worden, en de banden kan ik vanmiddag misschien even op spanning brengen. God, daar heb je dat mens weer met die daklozenkrant, vlak bij de ingang van de supermarkt. Iets geven? Haar wegjagen? Ha! Haar wegjagen...dat doe je natuurlijk niet.  Geld pinnen? Niks vergeten? Telefoon!!! Waar  is mijn mobiel? Mijn mobieltje ligt nog thuis! Maakt niet uit. Hoewel? Je weet nooit! Waar is mijn bonus pasje? Ik had toch een bonus pasje?

Thuis, de dwerghamsters moeten ook weer eens aandacht. 'Halloooo hamster'; zou de douche nog lekken naar de meterkast? Is toch een linke boel. Wat een rommel is het boven. Er moet misschien even gewassen.... die kleren en die handdoeken op de grond in de badkamer. Ik zal de kinderen zeggen ze op te hangen voortaan. Wat ligt daar onder het bed??   Oh, gewoon, de weegschaal;  ‘k moet minder eten ja. Vanmorgen op die weegschaal wel gezien dat ik op de goede weg was. Ja ja! Fruit in plaats van snoep!  ‘k Heb eigenlijk wel honger, maar geen zin in een appel.

Ik neem een augurk. Wat is dat in die koelkast?, even kijken , oude appelmoes? Die kan wel weg. Hup bij het oude glas. Misschien meteen even de papierbak legen, en het plastic bij het plastic afval. 

Even wat lezen, even zitten..hee, wie loopt daar buiten??de Post!! Een rekening! even overmaken en archiveren, k heb nou toch wel een beetje zin in een sinaasappel.  De computer, even kijken.... Wat is er mis met internet? 

Oh, daar heb je het al.

Mooi! 

Beeld!
Geduld is een schone zaak.  Kan ik meteen even nieuws kijken. Klik…is toch niet zo interessant. Hoeveel zou een ticket naar de Canarische eilanden kosten? Moet ik wel nog even vrij vragen op mijn werk als we inderdaad in mei weg gaan. Zal ik er een muziekje bij opzetten als ik toch zoek? Wat voor muziekje zal ik dan doen? Ik zou toch nog wat voor iemand downloaden?  Voor wie alweer? Ik moet nog lege CD’s kopen, want ze zijn bijna op. Kan ik misschien morgen doen. Dan moet ik toch schoenen halen voor mijn zoon. Hij moet wel mee. Vragen of hij morgenmiddag vrij is..ah, ik weet al wat voor muziek ik horen wil. Blaudzun. O ja, m’n werk, kijken of mijn werkrooster al te vinden is op de site…. Nee..  Ik zou toch een sinaasappel eten? Even naar de keuken. Mesje pakken. Bordje. Sinaasappel van de schaal. Rollen in m’n handen. Schil losmaken. Schillen.

Aaaaah…sappig. Het beste moment van de dag.

De telefoon. Over die teruggezonden bestelling. De telefoon ruikt naar sinaasappel, even doekje. Wat zal ik koken vanavond? Gewoon stamppot maar. Kijken wat er nog is. De vriezer moet nodig ontdooid worden. Even m'n ouders bellen dat ik zo kom. Boodschappen afleveren.

- Wordt vervolgd-

Novylooptover ( 4) : Ze

Ik ben niet opgevoed met de idee dat er een God is.

Wel ben ik groot geworden in de overtuiging van het bestaan van Ze.

U weet wel: Ze. Van: Ze zullen wel weten wat Ze doen.

Als de nood aan de man kwam, dan zouden Ze er wel voor zorgen dat het weer goed kwam.

Ze zouden ons beschermen.

Als ik ziek zou worden of een ongeluk zou krijgen, zouden Ze me naar het ziekenhuis brengen en daar zouden Ze me weer beter maken.

Ze hadden het beste met ons voor. Je kon van Ze op aan.

En Ze zouden heus niet liegen.

Als Ze zeiden, in de televisiereclame, dat 'een theelepeltje Dreft genoeg was voor de hele vaat’, dan was dat zo.

Er zouden ook heus geen spullen te koop zijn in de supermarkt die ongezond voor je waren; dat zouden Ze heus niet toestaan. (Zo ongezond zou alcohol dus ook wel niet zijn: dan zouden Ze het toch niet maken? Duh.)

Wie Ze precies waren, dat heb ik me eigenlijk nooit zo duidelijk afgevraagd.

Ze waren gewoon Ze.

Bedoelde ik met 'Ze' de mensen van de politie en de brandweer, de dokters, de politici? Ja…misschien. Maar meer dan dat. ‘Ze’ was groter, meeromvattend: een verstandige en barmhartige entiteit die zich om ons bekommerde.

Maar ik ben er al een tijd achter, hoor.

De één noemt het een bewustwordingsproces, ik noem het de Grootste Desillusie van het Leven.

Ze bestaan niet.

Er is alleen we.

En we zijn aan ons lot overgeleverd.

Zoals dat gaat met geloof en overtuiging: het is moeilijk om er helemaal los van te komen, ook al weet je dan beter. Het blijft verleidelijk om terug te vallen.

Mijn moeder, die zich al heel lang geleden faliekant tegen het Geloof heeft gekeerd, is toch stiekem bang dat de vreselijke buikpijn waaraan ze lijdt een straf van God is.

En zo betrapte ik mezelf vorige week op gedachten als: 'Ze gaan heus niet door met die gasboringen in Groningen als er daardoor erge aardbevingen komen.’

Haha. Dommie.

Ze bestaan niet.

Of misschien, om vrij met Nietschze te spreken: Ze zijn dood.

Er is alleen geld.

En liefde, gelukkig.

http://novylooptover.blogspot.nl/2013/02/ze.html