Stemmen

Paedo Gameshow

In 1980 had je in Canada de 'Fergie Oliver Game Show' een show die de showmaster nu waarschijnlijk niet zou overleven. De manier waarop hij met kinderen omgaat... De fragmenten die hier op video staan kun je niet zonder teiltje bekijken. Je bent gewaarschuwd.

Lisa del Giocondo

We herkennen het schilderij als de Mona Lisa.
De afgebeelde dame die rond 1506 door Leonardo Da Vinci met olieverf op doek is geschilderd zou in het echt Lisa del Giocondo hebben geheten'
Hoe zou ze gekeken hebben, deze Lisa, als ze had geweten dat haar beeltenis zo vaak misbruikt zou worden?
Zou ze nog steeds glimlachen?
Misschien wel.
Staan op het beroemdste schilderij ter wereld is immers niet niks. Er is op de hele wereld geen vrouw met een bekender gezicht! Haar beeltenis is beroemd geworden door slechts te poseren. Met een voor velen raadselachtige glimlach.

Of zou Lisa niet gediend zijn met al die aandacht en met name op de parodieën van het schilderij, waarvan er hierboven enkele te zien zijn. Misschien zou ze er  chagrijnig  van worden, en zou de hedendaagse Mona Lisa er uit zien zoals hier onder.

De zweefmolen

Het Malieveld in Den Haag; de voorjaarskermis. Ik struinde er graag rond.

Heerlijk  alleen, en geen rooie cent op zak.
Soms was ik er al voor de openingstijd.

De draaimolens en pretmachine’s waren dan nog niet in werking. Er schalde nog geen muziek. Het decor lag er dan nog ingepakt bij. Dan liep ik er al door het gras en over de onverharde grond en keek hoe de kermis zich langzaam ontvouwde, hoe de kaartverkopers hun plaatsen in de kleine loketten innamen, en een eerste draaimolen ging draaien. Het fascineerde mij dit spektakel tot leven te zien komen, en de eerste bezoekers te zien  gokken achter fruitautomaten en  grijpmachine’s . 

Het was 1973.

Ik was 14 jaar en niet op school waar ik hoorde. Ik zei tegen mezelf dat ik op straat meer kon leren. Zoals ook daar op het Malieveld.

Ik was niet verzot op de attracties van de kermis. Ik zat niet te wachten om rondgeslingerd te worden, of te zitten in kleine karretjes. Ik wilde zien, opsnuiven, en het sterkst van al:  voelen dat ik er deel van uitmaakte. Van het rondtrekkend gezelschap, dat een kermisgezelschap is. Dat ergens neerstrijkt, duidelijk aanwezig is, waar naar uitgekeken wordt, en zijn boeltje weer oppakt en verder gaat. Alsmaar verder.

Het leven op en rond het kermisterrein lag dicht bij mijn zwerverswens. Ik voelde me er prettig, en thuis.

Mijn vrienden zaten in de schoolbanken. Mooi, want deze beleving kon ik niet met iemand delen.

Ik hield van de kermismensen die hun attractie zo aantrekkelijk mogelijk verkochten, en het publiek lokten vanachter hun microfoon met verhalen doorspekt met humor en overdrijving. De vrouw met de baard, de kleinste mens ter wereld, de man met de twee hoofden, de sterkste worstelaar, wie durft het op te nemen?

De kop van Jut, de suikerspinnen,
de toenemende kakofonie van geluiden…

Eenmaal schoot een verkoper van een overvolle poffertjestent mij aan om te vragen of ik wilde helpen met de borden e.d. afruimen.

Wat schoot er door me heen? Was dit het begin van mijn leven met de kermis? Zou ik ECHT deel kunnen gaan uitmaken?

Verward vroeg ik: ‘hoeveel?’ Ik wilde weten hoeveel ik ermee zou verdienen. Het leek me een vraag die zou getuigen dat ik een ‘man van de wereld’ was,  die eerst wel wilde weten wat het SCHOOF voor hij ergens aan begon.

De poffertjestenthouder echter klopte me hoofdschuddend op de schouder en toog weg.
Ik keek hem ongelovig na. 'Wat...?'

Waarschijnlijk had hij begrepen dat ik bedoelde met 'hoeveel', HOEVEEL BORDEN ik dan op zou moeten ruimen, en dat wees niet op enige vorm van intelligentie natuurlijk. In ieder geval: hij keek meteen naar iemand anders uit.
Dit bedacht ik me later. Zo zal het zijn geweest.

Verkeken kans.

Massive Attack - Live with me

Koptelefoon op, volume hoog. Enjoy

opmerkelijk bericht

‘Slecht tandenpoetsen vergroot kans op dementie’

Tandenpoetsen is veel meer dan het voorkomen van gaatjes en het gezond houden van je gebit. Wees eerder onderzoek al uit dat slecht poetsen de kans op hart- en vaatziekten vergroot, nu lijkt dat ook te gelden voor dementie.

Wetenschappers van de Universiteit van Californië tonen in onderzoek aan dat ouderen die hun gebit goed verzorgen veel minder vaak dement worden.

Zij volgden 18 jaar lang 5500 ouderen. En wat bleek? Ouderen die minder dan een keer per dag hun tanden poetsten, bleken 65% meer kans te hebben op het ontwikkelen van dementie dan deelnemers die dagelijks hun gebit goed verzorgen. 

De bacteriën die tandvleesontstekingen veroorzaken zouden ook schade aan hersenen en bloedvaten kunnen veroorzaken. Vandaar het verhoogde risico op onder andere hart- en vaatziekten en dementie.

De resultaten zijn gepubliceerd in the Journal of the American Geriatrics Society.

Bron: Reuters



Davincini: gehoord, een typisch gevalletje van 'te laat': ' had ik nou vandaag al gepoetst of niet?

lovely day

Sport

Het kan wel waar zijn dat sport verruwt, maar de ene sport is natuurlijk de andere niet

De Cliëntjes

K.: ‘Ja!’

A.: ‘Nee!’

K.: ' Nee? O ja, dat is waar ja’

Irritatiedingetje

Ik denk soms dat ik de drukste baan van Nederland heb.

En bij tijd en wijle is dat misschien ook wel zo.

Bij slaapdiensten ligt het anders.

Van 23.00 tot 07.00 krijg ik dan de helft uitbetaald en mag ik gaan slapen.

Of pogingen daartoe doen.

 Ik slaap bijna standaard slecht op mijn werk.

Komt dat door de verantwoordelijkheid die ik dan heb over 17 cliënten?

Nee, dat geloof ik niet. Maar onbewust ben ik  wel meer alert. Ik registreer voetstappen en toiletgangen .

Vanuit een toestand  tussen slapen en waken zie ik de lichtgevende cijfertjes van de wekker elk uur wel even. Of elk kwartier.

Moe was ik, na een intensieve avond.

Ik dacht:  nu lukt het wel, slapen op mijn slaapdienst.

Mijn ogen waren toegevallen

En sperden zich open toen ik om 00.45 mijn gsm hoorde overgaan

SMS:

‘Hey pap, weet jij nog de titel van dat  leuke nummer van Jochem Meijer?’

M’n dochter. 14

Zij was uit logeren, en meende me nog te kunnen SMS-en op dit tijdstip. Thuis lag ik er immers op die tijd nog niet in.

Maar thuis had ik mijn partner, mijn partner en mijn partner. Respectievelijk mijn vrouw,  witte wijn, en halfzware shag. En m’n laptop.

Hier op mijn werk niks van dat al.

Leuke nummer van Jochem Meijer?

Moest ik nou echt nog daarover terug gaan SMS-en? Ik wilde slapen!

Ze moest dat liedje bedoelen dat ik haar een maand of vier geleden heb laten zien. Ik was op mijn laptop  aan het cabaretsurfen, en had toen gezegd: ‘Kom es kijken, Ik denk dat je dit  leuk vind’

En dat klopte.

Hoe ging het ook weer?

Het wat iets van papapapapaPA pa-pa-pa-pa. De melodie kreeg ik langzaam te pakken, maar de tekst?

Wat boeide het potverdomme. Het was bijna 01.00 ’s nachts en ik wilde slapen.

Ik was moe. Mijn hoofd stond helemaal niet naar SMS-en. En niet naar Jochem Meijer en zijn liedje!!

Ik wilde slapen.

papapapapaPA pa-pa-pa-pa-pa . Aaah, nee hè? Het liet me niet meer los!

Bijna twintig woelminuten later schoot het me te binnen:

Dit was de tekst: ‘Het is een irriTAtie-din-ge-tje’  , zo heette het. Zal ik het nog SMS-en?

Ik pakte mijn mobieltje van het te kleine bijzettafeltje naast mijn bed, richtte me op, deed het bedlampje weer aan, pakte mijn bril, en begon te SMS-en.

Net toen ik het bericht wilde verzenden kreeg ik zelf een bericht. Van haar. Mijn dochter.

Bij opening stond er op het display te lezen:

‘Laat maar, kweet et al’

Potverdepotver.

Ik SMS-te alsnog ‘irritatiedingetje’

En zij weer terug: ‘Ja, die’

Lang was de nacht, kort was de slaap. Probeer maar es in slaap de komen met Jochem Meijer onder je hersenpan

Nu ik het weer zie: het is een irritatieFACTORTJE  en geen 'dingetje'

vage uitspraken (2)

'24 uur in een dag, 24 bierflesjes in een krat, toeval?'

'Op dit moment heb ik een déja vu en geheugenverlies tegelijkertijd. Ik denk dat ik dit wel eens eerder vergeten ben'

'Het enige dat ik wil is de mogelijkheid om te bewijzen dat geld niet gelukkig maakt'

'Ik mag dan gek zijn, maar ik kan wel vliegen' 

creatief met banaan

 Deze kunstwerkjes, gemaakt van banaan, zijn niet houdbaar, maar je kunt er een leuke foto van maken, en daarna smikkelen maar, want het blijft eten natuurlijk. Verras me en stuur de foto's van je bewerkte banaan op. ( hè..wat klinkt dat..) Ik ben benieuwd!

Strak

Voor veel moderne mensen is ‘strak’ in.

Een strakke huid, een strak model, een strakke broek, een strak interieur.

Afin, elke trend zijn frats…

Van Dale over strakke uitingen:

“ zonder van gevoelens blijk te geven”

Het strakke interieur is het interieur van deze tijd, waarin zakelijkheid de norm is. Waarin voor nuances geen ruimte wordt gelaten. De rechte lijn viert hoogtij. Alle oneffenheden zijn gladgestreken, uitgebannen. De  ruimte is zo leeg  en overzichtelijk mogelijk.  Wit!

Strak is kaal. Strak is metaal, kunststof.

Natuurlijke materialen worden uit het strakke interieur geweerd. Riet of Rotan is gevlochten en dus niet strak.  Een katoenen bank moet vervangen worden door een leren.

Een houten tafel? Dan wel tropisch hardhout hè? Beter is een kunststof tafel

Op de vloer plavuizen. Marmer.

Weg met de boekenkast, de planten, de frutsels, de foto’s, ze zijn achterhaald, disfunctioneel en stoffig! Nee!  Ruimte in je huis. De ruimte is van jou!

Je moet er ook een beetje strak bij kijken, anders val je uit de toon in je eigen huis.

‘Mooi’, zeggen mensen.

Zeker. Dat is het ook. Prachtig!  Zoals het Groninger museum ook prachtig is!

Of sommige vergaderzalen, of wachtkamers bij specialisten.

Een ‘eigen huis’? Een ‘sfeervol, warm huis?

Nee, zo kun je de woningen met een strakke inrichting niet noemen.

Maar wie zit er nog op een knusse woning te wachten?  Met houten boekenkasten,  grote planten in terracotta bloempotten, rieten stoelen met losse kussens en beeldjes op de kast, en kleur in huis?

De moderne mens niet.

vrouwen in zwart-wit

                                   
                                   Foto: Joseph Story

                                               Foto: Andreas-Heumann