N.a.v. een inbraak in huize Davincini:
Geen idioot die een mes onder iemands keel hield
Geen psychopaat die hijgend de trap op kwam rennen
Niemand die ’s nachts ongezien in een van de slaapkamers van
de kinderen is geweest.
Geen krankzinnige die de boel in stukken mepte
Geen achterlijke klootzak die alle troep op de grond
sodemieterde.
Gewoon, een inbreker, die ’s nachts, toen de hele familie
sliep, voorzichtig het slot aan de binnenkant wist te openen, die beneden heeft
rondgeneusd en gepakt heeft wat ie nodig had, meer niet.
3 Laptops in de kamer…twee
filmcamera’s , die leveren nog wat op. Zo, wegwezen, wat zit er nog in het jasje?
Een paspoort? Dat gooien we er uit. Hebben we niet nodig. Autopapieren? Heb ik niks aan. Weg ermee.
En die papieren vond ik ’s morgens in onze achtertuin. Evenals
mijn verzameling opslagkaartjes met Gigabytes aan oud foto- en filmmateriaal.
Vervelend , een inbraak. Goed shit ook, want ik ben behoorlijk
wat werk kwijt. En natuurlijk is het een
klootzak, die zulke dingen doet. Maar het kan veel erger.
Wij sluiten de boel voortaan weer wat beter af als we naar
bed gaan, en we hopen dat de verzekering de schade zal dekken.
Inmiddels zit ik achter mijn nieuwe laptop dit stukje te
schrijven, en we slapen niets onrustiger als voor de inbraak. Ik
had ingeschat dat het meer impact op me zou hebben wanneer je wist dat een
vreemde ’s nachts je huis ingeslopen was. Maar die impact is er in het totaal
niet. Ik ben blij dat niet een van mijn angsten bewaarheid is geworden, die van die enge psychopaat, of van die gestoorde crimineel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten