Al dagen wordt ik strontziek van mezelf. Nee, niet van
mezelf. Van de muziek die ik in mijn hoofd heb, die ik mezelf te pas en te
onpas overal hoor zingen. Die niet uit m’n hoofd wil. Die mij terroriseert,
gevangen houdt.
De muziek van de rockmusical ‘ Jesus Christ Superstar’
Ik heb het met de
paasdagen liever niet alleen over de paashaas en chocolade-eitjes, zie je. Ik
heb het ook graag over een nieuw begin, een nieuwe lente, de wederopstanding
van de natuur, zo mooi ook vorm gegeven in het Bijbelse verhaal over het leven
de dood, en de wederopstanding van Jezus Christus.
Niet, ‘aan alles komt een end’, Nee: ‘Aan alles komt een nieuw begin!’ En dat wilde ik dan ook aan m’n kinderen meegeven.
Hè? Samen op de bank, de teksten van Jesus Christ Superstar op schoot en den
meelezen.
Maar kennelijk vond ik het niet belangrijk genoeg…het is er met de
paasdagen niet van gekomen. Buiten dat
ik veel moest werken hebben we wel als gezinnetje gepaasbrunched en ook rond de tafel
gezeten met een spel Party & Co. En
verder achter schermen gezeten
Op paasochtend toen het gezin nog boven lag te slapen heb ik
voor mezelf nog wel de oude dubbelelpee van de rockopera opgezet. De film hoef
ik nooit meer te zien –een vreselijk en
mislukt tijdsdocument , vind ik dat.. Maar de nummers vind ik nog wel boeiend.
OK, het is reli-kitsj, net als die uitzending van The Passion met Danny de Munck
( met Frans Bauer!!...die kan niet spelen!!Nooit eerder zag ik zo’n lachwekkende Judas. En dan met dat hoge
stemmetje….hoe ver mag je mis casten? )Ik moet echter toegevens…het doet wel
wat met me. Het kan me ontroeren.
Maar om dagen later nog steeds de gezongen teksten van
Jezus, Pontius Pilatus, Maria, Judas en al die anderen in het hoofd te hebben,
dat word me wat te veel. “ I want to
know I want to know my Lord, if I die what will be my reward.’’ Daar is weer zo’n tekst. Het houd niet op
OK. De koptelefoon!. De volumeknop op max! Tijd voor wat anders. De Stones?
Sympathy for the Devil? Maakt niet uit.!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten