Het hoge woord moet er uit:
Ik heb vandaag niets meegemaakt!
Huh?
Ja..
Ik sliep beroerd -veel te weinig wijn gedronken natuurlijk, daar kan ik niet goed tegen - ik krijg er slaapproblemen van. Vanmorgen was het geen ongewoon tafereel te zien dat mijn partner opstond om half zeven. Ze vloekte niet, ze schold niks uit. De kutwekker werd niet genoemd, de klote dag niet gehoord, de shit zooi bleef voor mijn gehoor achterwege. Ze stond vlot op, en stevende af op de badkamer.
Gewoon. Zoals vaker
Ik kreeg een kop koffie, ze gaf me een kus toen ze weg ging.
En ik probeerde nog even te slapen. Ik had nog anderhalf uur. Het bed lag lekker, en de slaap was welkom, maar hij kwam niet. Hij riep maar: Je moet er TOCH zo uit! Het heeft geen ZIN meer om te slapen!!
De ochtendtaferelen verliepen gelijk de andere dagen. Daily routine. Toen ik zelf weg ging schreef ik een briefje voor mijn kinderen. Die lagen nog op bed vakantie te vieren.
'Het is vandaag een mooie dag. Maak het gezellig samen! Kus Pappa'
Het weer was helder en blauw. De winterkou was wèl blijven hangen: Oprotten nou joh! Tijd voor de lente!
Ik stelde mijn navigatietoestel in en reed naar mijn bestemming. Ik zou een rondleiding krijgen in een werkplaats, natuurhuis en tuin in de buurt van Middelburg.
Ik kwam hier i.h.k.v. mijn werk bij een antroposofische instelling. Ik trof er veel cliënten en medewerkers. Veel lieve en creatieve mensen.
Creatieve mensen, die zie ik graag, gedreven mensen, enthousiaste mensen. Maar het drukt me wel in een wankele positie, want als ik naar mijn handen kijk, die zijn beide links...Ik wil ook creatief zijn. Zou 'Left Hands Art 'ooit kans van slagen krijgen?
De rondleiding was leuk en interessant, met als afsluiting een gezellig samenzijn met broodjes en soep.
Voor in de middag was ik weer thuis. De kinderen zaten èn achter hun laptop èn voor de tv hun vakantie een ultieme vorm te geven.
Ik mailde de foto's die ik van de rondleiding had gemaakt naar mijn werk. Dan konden ze die op hun site plaatsen.
Boodschappen halen en thuiskomen met onder andere verkeerde lampen en verkeerde bloempotten. Grr. Haastige spoed zeker. Ik weer. Dussss...terûhug...
Wel tussendoor nog even zoon van 12 gehoord. Die was inmiddels opgehaald door vriendjes om te gaan voetballen en hij kwam na een klein kwartier terug.
Nou al??! Hij werd gepest op het trapveldje verderop, zei hij.
Ik besloot er een kijkje te nemen en zag mezelf even later afstappen op een paar jongetjes van Marrokkaanse afkomst die zich stoer stonden te vervelen. Mijn zoontje durfde niet mee, want dan zouden die jongens weten dat ik zijn vader was en hem later vast en zeker in elkaar slaan.
Ik vroeg of ze het gezellig hadden, en of het mogelijk was dat anderen ook gezellig konden spelen.....Maar voor mijn zoontje en zijn vriendjes was de lol er vanaf, en de angst er in geschoten.
Ik beraadde me op andere plannen - een gesprekje met de wijkagent bijv. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurd. Dat speelveldje moet er toch voor iedereen zijn...
Met lampjes en bloempotten drie keer op een bel bij een service balie gedrukt. Het was idioot druk.
Thuis lekkere trek - even een appelkoek - ja ...caloriën...effe burgelijk ongehoorzaam jegens mijzelf. Heerlijk! Niet zeiken.
Vrouw belde op of ik haar met de auto kwam halen want haar fiets was kapot.
We gingen borrelen bij kennissen. Dit was gister afgesproken. Bijkletsen .Dat 'borrelen...' Ik heb een bloedhekel aan dat woord, behalve als er daadwerkelijk geborreld wordt!! Als we met z'allen even een flesje whisky scoren, of rum of cognac..maar hier in deze streek wordt een glaasje laffe cola drinken al 'borrelen'genoemd. Bah, vies woord, dan!!
Thuis maakte ik van restjes voedsel nog wat lekkere warme maaltijdhapjes voor een ieder, en keek naar mijn avondprogramma op TV.
's avonds doe ik ook niet veel meer. Zit wat achter de laptop.
Maar goed, reproducerend... wel IETS gedaan toch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten