100 fotografen

Een beruchte oorlogsmisdadiger is naar het huis van bewaring gebracht.
Door bewapende agenten werd hij meegevoerd vanaf één van de Balkan staten, waar ze hem hadden opgepakt, met een vliegtuig naar een vliegveld bij Rotterdam.
Daar was heel veel pers bijeen. Ze konden zien dat het vliegtuig landde, en een hangar in taxiede, waarvan de toegangspoort onmiddellijk werd gesloten.
Beelden die wij dus ook konden zien, ’s avonds op het journaal.
Hadden we die kunnen missen, die beelden….?

‘Onze aandacht verplaatst zich nu van Rotterdam naar Scheveningen’ sprak de nieuwslezer toen. Want dat was de volgende, en voorlopig laatste halte van de gevangene.

Bij de gevangenis zien we een batterij aan journalisten. Te wachten tot de man aankomt.
Ze geven verslag van wat er te zien is. Niet veel, in ieder geval niet veel bijzonders.
Gigantische lenzen
Microfoons.
Bij een gevangenismuur.
Van heinde en ver is het rapaille van de pers aan komen stuiven met hun optische- en geluidsapparatuurapparatuur, om de aankomst van de extreme schavuit bij de gevangenis te zien, te filmen, en de gebeurtenissen te verslaan.

Hier volgen wat flarden uit het commentaar:

“De gevangenis staat er rustig bij. De wind waait licht. De helikopter is in aantocht. Wordt dus niet gehinderd door slecht weer, en zal zodadelijk vanuit hier te zien zijn. Hier staan we te wachten. En te verslaan. Net zag ik twee kraaien overvliegen. Twee zwarte kraaien! Zwarte vlerken, vlerken zoals die ook in deze gevangenis zullen zitten, en waar straks nog die ene grote vlerk bij komt. Die nu onderweg is. We luisteren of we de helikopterwieken al horen zoeven, en speuren met onze ogen het luchtruim af. Het zal nu niet lang meer duren voordat de ‘beul van de Balkan’ arriveert. Dit was Klaas Zakje voor het NOS journaal, terug naar de studio..

We hebben een camera op het dak geplaatst zodat we ook de binnenplaats van het huis van bewaring kunnen zien, en we zien, een lege, lege binnenplaats. Alsof ie zijn adem inhoudt, omdat het straks wellicht de voetstappen van een oorlogsmisdadiger op zich zal moeten dulden. Leeg is het, stil ook.
Op de binnenplaats zijn markeringspunten aangebracht. Mooie wat beige- achtige stippen zijn het, ten teken aan de helikopterpiloot waar hij het beste zijn toestel kan neerzetten, Het waait nog steeds licht, wolkjes zie ik, vederwolkjes vermoed ik. Misschien woeien ze net nog boven de Balkan,en nu hier – en ze weten van niets. Wat heerlijk om een vederlicht wolkje te zijn. Je door de wind te laten vervoeren, van niets te weten. Van geen enkele gruweldaad besef te hebben, zoals de misdadiger die hier straks aankomt dat waarschijnlijk wèl zal hebben. Dit was Pim Horlepieper voor RTL Boulevard. Terug naar de studio

Men twijfelt aan de fysieke gezondheidstoestand van de schurken- generaal.En ook mentaal schijnt de man te lijden. Maar ook al zal zijn geestelijke gezondheid niet meer uitmuntend zijn, hij zal zich nog wel WAT herinneren. Het gaat over massamoorden. Gruwelijke gebeurtenissen.
Hoe dan ook, dit betekent zeker een genoegdoening van al die nabestaanden van de slachtoffers, die eigenlijk ook zelf slachtoffer zijn geworden.

Ondertussen is er nog weinig te zien. Slechts enkele vederwolken. Ze drijven in de lucht.
Naast mij een verslaggever van ‘Le monde’
Bonjour monsieur, avez vouz vu les nuages?
-Ah, Oui, il va a la mer’
Ja, de zee, de wolken gaan naar de zee. Dat zou de meedogenloze schurk die nu meter voor meter deze penitentiaire inrichting nadert, ook wel willen! Maar dat gaan niet door. Hij zal in een cel gezet worden waar hij vanachter de tralies de zee niet eens kan zien! Joris Lelluhbel voor SBS 6. Terug naar de studio

Nog steeds geen helikopter te zien hier in Scheveningen. Hij moet er toch zo zijn. De afstand tussen Rotterdam en Scheveningen is niet zo heel ver.Ik schat zo'n 35 kilometer. Het is de helikopter waarin de gearresteerde oorlogsmisdadiger zit. Hij zal zich moeten verantwoorden voor zijn daden voor het Tribunaal in Den Haag. Hij krijgt een rechtszaak waar hij zich op kan voorbereiden, mits zijn gezondheidstoestand dat toestaat natuurlijk, want oorlogsmisdadigers die voor het gerecht moeten verschijnen voelen zich doorgaans niet heel lekker, om maar eens een understatement te gebruiken. Ze voelen zich meestal ziek. Hier in Scheveningen is de stemming erg gespannen moet ik zeggen. Onder de verzamelde pers vooral. Wie gaat het doen? Wie maakt DE foto?
Dan staan ze: meer dan 100 fotografen. Dit was Lül Rooswater voor RTL nieuws
Terug naar de studio.


We hebben de helikopter in beeld! Daar is ie dan. Hij komt naar beneden. Hij gaat landen, ja hoor, op de binnenplaats. Op de markeringspunten.
Oeps en daar is al een gezelschap uit het toestel naar binnen gegaan. Dat ging snel. Nou, ze hebben die misdadiger goed ongezien binnen gebracht zeg…….

De fotograaf maakt nu maar een plaatje van mij, de verslaggever, en terecht, want IK was er bij, en ik heb U door dit tijdsgewricht en deze gebeurtenis heen geloodst, en dit moment voor U onvergetelijk gemaakt. Waar WAS U toen de misdadiger landde? Menigeen zal het zich straks nog herinneren. Hoop ik, met mij erbij. Zaq-de la Wasser, Scheveningen. Terug naar de studio”

Ondertussen hebben wij, televisiekijkers, op de uitgezonden beelden de stenen van de gevangenis kunnen tellen, en de binnenplaats gezien, waar inderdaad de helikopter op is geland.

De pers kan weer vertrekken. Maar ze kunnen ook blijven, wat mij betreft, en misschien, ludiek, binnen de gevangenismuren afspreken hoe ze efficiënter zouden kunnen samenwerken om nieuws als dit wereldkundig te maken. Daar valt veel te bezuinigen, denk ik.
Is de afspraak gemaakt, dan mogen ze weer naar buiten.

Een en ander levert misschien TV op die de moeite van het kijken waard is.

Davincini Orzola , terug naar de studio.
.
.