Ik hoor een woedende Donald Duck. Het is mijn koffiezetapparaat. Gezellig pruttelen is er niet meer bij tegenwoordig. Onze keukenvulkaan sputtert er driftig op los. ‘Ontkalken’ is dan het devies. Hoppa! Wat citroenzuur in het water en doorlopen maar!
Zo ben ik als part-time huisman bezig. En niet zomáár hè!
De afwas moet gedaan worden – met de hand! De vaatwasser heeft het namelijk een maand of twee geleden begeven, en het zonder meer vervangen van het ding stuit op weerstand van ons gezamenlijk milieu- en energiebesef. Ons hele huishouden is hiermee doorspekt.
De was verdwijnt niet in de droger, maar wordt bijna standaard opgehangen. Lekker drogen in de zon, of anders boven op zolder.
Handdoeken gebruiken we tot ze zichtbaar vuil zijn of gaan stinken. Douchen doen we functioneel. Het bad gebruiken we niet. We gebruiken de stopknop wanneer we de WC doorspoelen.
Ik neem vaker de fiets naar het werk en niet de auto.
We koken vaak voor twee dagen tegelijk. Eten? Niet weggooien, tenzij het bedorven is of rot.
Afval? Papier, glas, chemisch afval, plastic en groente- en fruitafval houden we apart van de rest. Oude spulletjes worden niet weggegooid! Wie weet is iemand er nog blij mee. We brengen het naar de spullenhulp
Ramen zemen? Beter niet doen. Dweilen? Minimaliseren!.
Afin, we eten niet te veel vlees, gebruiken geen chloor; stand-by knopjes van apparatuur worden ‘s nachts uitgezet, het zit er allemaal bij ons ingebakken.
Kunnen we misschien nóg es een keer met het vliegtuig op vakantie. Dat hebben we dan wel verdiend!
1 opmerking:
Hoi Ger,
Leuk dat je weer aan 't schrijven bent. Een grappig verhaaltje is dit met een verrassende ontknoping, ik moest er wel om lachen. Trouwens een supermooie foto van Lanzarote, ik zou daar misschien toch ook wel eens willen staan. Groetjes, en tot later Lenny
Een reactie posten