A) kruipend in de arena hopend op genade? of
B) carambolerend als een kegeltje aan het eind van de bowling-baan?
Ik hoor een woedende Donald Duck. Het is mijn koffiezetapparaat. Gezellig pruttelen is er niet meer bij tegenwoordig. Onze keukenvulkaan sputtert er driftig op los. ‘Ontkalken’ is dan het devies. Hoppa! Wat citroenzuur in het water en doorlopen maar!
Zo ben ik als part-time huisman bezig. En niet zomáár hè!
De afwas moet gedaan worden – met de hand! De vaatwasser heeft het namelijk een maand of twee geleden begeven, en het zonder meer vervangen van het ding stuit op weerstand van ons gezamenlijk milieu- en energiebesef. Ons hele huishouden is hiermee doorspekt.
De was verdwijnt niet in de droger, maar wordt bijna standaard opgehangen. Lekker drogen in de zon, of anders boven op zolder.
Handdoeken gebruiken we tot ze zichtbaar vuil zijn of gaan stinken. Douchen doen we functioneel. Het bad gebruiken we niet. We gebruiken de stopknop wanneer we de WC doorspoelen.
Ik neem vaker de fiets naar het werk en niet de auto.
We koken vaak voor twee dagen tegelijk. Eten? Niet weggooien, tenzij het bedorven is of rot.
Afval? Papier, glas, chemisch afval, plastic en groente- en fruitafval houden we apart van de rest. Oude spulletjes worden niet weggegooid! Wie weet is iemand er nog blij mee. We brengen het naar de spullenhulp
Ramen zemen? Beter niet doen. Dweilen? Minimaliseren!.
Afin, we eten niet te veel vlees, gebruiken geen chloor; stand-by knopjes van apparatuur worden ‘s nachts uitgezet, het zit er allemaal bij ons ingebakken.
Kunnen we misschien nóg es een keer met het vliegtuig op vakantie. Dat hebben we dan wel verdiend!
foto: Senora Davincini
Uit Davincini's dagboek ( mei 2010):
"Nederland even ontvluchten was het beste dat we konden doen. In tegenstelling tot mei in voorgaande jaren, zagen de lucht en de weersvoorspellingen er in dit fijne, maar tolerantiearme landje aan de zee somber uit. En met de caravan, die al een kleine week trots opgedirkt voor de woning zich stond schrap te zetten, viel niet eenvoudig vanonder die grijze deken uit te komen, hadden we geconcludeerd. Met het vliegtuig echter, viel er wel bovenuit te stijgen. De caravan werd verbouwereerd terug naar de stalling gebracht."
"Hier in Lanzarote kunnen Pauw en Witteman me gestolen worden. Dat de wereld door draait hoeft Matthijs van Nieuwkerk me nu echt niet meer te komen vertellen, want het levenstempo wordt even teruggeschroefd, en de buitentemperatuur een tiental graden hoger bijgesteld. Allemaal beter voor deze Mediterraan ingestelde jongen."
‘kutkutkutkutkutkutkutkut’ Erik stak zijn wijsvinger omhoog; ‘hoor es!’. Uit duizenden herkende hij de lokroep van het kutvogeltje.
In de lente hoorde je ze weer, al die vogelgeluiden. Het schrille en broze geluid van de leeuwerik, het kordate gezang van de merel, het mitrailleurvuur van de specht. Zij verdrongen het krassende geluid van de zwarte kraai, en deden hem met de kou verdwijnen.
Niet erg. Een kraai is geen schepsel Gods. Net als de bok, de ratelslang en de schorpioen zijn zij de creaties van een ander.
‘Piele-wiet! Piele-wiet!’en ja hoor, je kon er op wachten. Daar werd de lokroep beantwoord.