Veel te vroeg wakker in de ochtend. Pikdonker is het nog. Kwart voor vijf. Ik kan niet meteen de slaap weer pakken.
Mijn gedachten duwen en trekken me weer overal naar toe. Naar gisteren, vandaag, morgen, naar andere tijden. Naar voorvallen, naar gevoelens.
Ik maan mijn hersenen tot kalmte en doe een beroep op de methoden die evenwichtige mensen me ooit hebben toebedeeld. Concentreren op je ademhaling is er een van.
Maar daardoor laten mijn gedachtenspinsels zich niet in de luren leggen. Misschien moet ik mijn concentratievermogen aanscherpen
Vanmorgen visualiseerde ik een lichtgevend bolletje waarin het rustig is, in het midden van dit chaotisch netwerk. Het is er een fijne plek waarin het goed is, waarin niets hoeft. Waar rust heerst. Ik dacht, dit werkt voor mij denk ik beter! Ik sloot mijn ogen, nam de meest geriefelijke slaaphouding aan en gaf mijn opborrelende gedachten zo weinig mogelijk kans zich te laten gelden door ze onmiddellijk de goede kant op te sturen. Het rustpunt. Daar waar gedachten oplossen en roze slaapwolkjes worden. Mijn ZEN- Bolletje. In het midden van mijn hoofd.
Pffffffff
Een minuut of twee drie , vier ging dit goed, maar toen ik mijn concentratie even verloor en ik het bolletje opnieuw visualiseerde was het veranderd in een willoos flipperkastballetje waar mijn spinsels een vrolijk spel mee speelden.
Het werd onbeholpen rond gestuiterd
Mijn Zen-mannetje was onaangenaam verrast.
Sorry man
Ik zal me volgende keer sterker proberen te concentreren of een andere techniek inzetten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten