Vladimir, de lachtherapeut was begonnen. Hij was aan het voorlachen.
Daarna zouden we vanzelf volgen, Wij, de cursisten. Dat beweerde hij
De man riep: Lach maar mee! Het geeft niks als je eerst doet alsóf je lacht! Doe maar alsof!!! Je zult merken dat de echte lach daarna vanzelf volgt!'
En daar gingen we. We deden alsof we lachten. Het leek wel carnaval.
We zeiden ha ha ha en schudden onze lijven, zoals echte lachenden doen. Dat ging zo een minuutje door.
Het leukste was dat je zag dat een aantal cursisten elkaar tijdens deze fase schouderophalend met grote ogen aankeken waaruit je kon lezen; het zal allemaal wel.
De cursusleider lachte maar door. Hij sloeg zich op de knieën van opgewekt plezier.
Enkelen van ons keken hem met toenemende verbazing aan. Andere cursisten leken ook niet meegenomen te worden in de lachorgie die de therapeut had voorspeld en voorondersteld die zou komen en die helend en bevrijdend zou werken.
De groep viel gaandeweg stil.
De lachtherapeut deed wat in zijn macht lag om anderen te stimuleren mee te doen, maar deze groep was een pittige, dat was duidelijk.
We keken toe hoe hem straks waarschijnlijk ook wel misschien het lachen zou vergaan. Een cursist pakte zijn mobieltje uit zijn achterzak voor een fotootje.
'Vladimir! 'zei John, John zuchtte voor hij zei wat hij kwijt moest. 'Vladimir, we vinden je allemaal een leuke gozer hoor. En leuk ook dat je werk hebt waar je plezier in hebt, maar ik kom hier nu zo es binnen en eeh..misschien ligt het aan mij, maar ik heb er niks mee, met dat opgewekte lachen. IK wordt niet vrolijk nog. Voor die 150 euri die ik betaald heb verwacht ik dat eigenlijk wel.'
Instemmende geluiden klonken in het lokaal.
Vladimir viel stil en nam de groep vrolijk op. 'Maar' begon hij
John viel hem in de rede. 'Je zult met iets anders moeten komen om me aan het lachen te krijgen.' De groep viel hem wederom bij.
Vladimir was een professional. Hij zei: 'Ieder van jullie heeft es een keer iets heel leuks meegemaakt. Iets waaraan je kunt terugdenken en dat als vanzelf een glimlach op je gezicht tovert.
Iedereen heeft dat!!!
Nu wil ik dat ieder dat moment in z'n gedachten neemt. Zie het voor je maak het weer mee!
Ik geef een minuutje en daarna gaan we weer van hahaha ja??'
-'Mag het ook van Hohoho zijn? 'zei John. Ik ga naar de kroeg. En jij gaat mee. Je betaald.
Vladimir lachte maar zijn ogen lachten niet mee. Zo gek.
