Het valt niet mee om een chaoot te zijn.
Veel tijd gaat voor de chaoot zitten in zaken waarvan gestructureerden geen weet hebben. Die bekijken met verbazing deze ziel die s avonds uitgeput neerploft op de bank, en bevragen hem hoe het komt dat hij zo moe is.
Bij ADHD-ers is het duidelijk dat ze moe zijn. Iedereen kan zien dat deze en aanverwante groepen druk zijn, beweeglijk, niet te stuiten. Ook van mensen in de omgeving van een ADHD-er kan men zich levendig voorstellen dat ze s avonds alleen maar rust om zich heen kunnen verdragen.
Een chaoot echter lijdt gedurende de dag doorgaans in stilte. Zijn voornaamste dagtaak is het opsporen van gebruiksartikelen of andere benodigdheden. Hij is voortdurend alles kwijt. Sleutels, zijn tas, zijn mobiel, , de oplader, de portemonnaie, het boek of het tijdschrift dat hij aan het lezen was, de agenda, de krant, de Ipad....
De chaoot weet waar het ligt, waar het moet liggen want daar heeft hij het voor het laatst gezien, maar het ligt er niet meer. Het is verdwenen. Het lag er net nog...hij had het zèlf...maar het is weg. Heel vervelend is het wanneer de chaoot zijn bril kwijt is, omat ook zijn niet toereikende gezichtsvermogen dan parten gaat spelen bij het opsporen ervan. In wazige ruimten is het immers dubbel zo moeilijk het kleinood te hervinden. Ten einde raad gaat hij dan soms eerst op zoek naar zijn zonnebril op sterkte ( als die tenminste op zijn plek ligt) om daarmee als een Stevie Wonder verder op zoek te gaan naar zijn gewone bril. De chaoot denkt omgeven te zijn door kwelgeesten, kwaadaardige entiteiten die hem het leven zuur willen maken. Die zijn spullen geniepig snel op een onbewaakt ogenblik ergens anders neerleggen. Het zijn dezelfden die alles wat hij op de grond laat vallen compleet onzichtbaar maken. Een pen op de grond...de doorgewinterde chaoot zoekt nog even voor de vorm, maar diep van binnen weet hij dat hij de pen nooit meer terug zal zien. Hij kan beter meteen een ander zoeken.
Klussen is derhalve voor de chaoot tot mislukken gedoemd. Hij vindt tientallen schroevendraaiers als hij er eentje moet hebben, behalve die ene die hij Echt nodig heeft! Hij heeft verschillende gereedschappen, spijkertjes, ringetjes, moertjes, sleuteltjes en flupdingetjes nodig om een kastje te monteren, en de chaoot heeft al die zaken welliswaar in het begin van de excercitie keurig gesorteerd, maar in de loop van de strijd, waarin soms zelf een compleet kastenpaneel kan verdwijnen, is hij kruipend over de vloer waar te nemen, met het radeloze hoofd speurend onder stoelen en tafels.
De chaoot wordt daarom vaak ten onrechte onhandig genoemd.
Chaotisme is door de huidige wetenschap nooit bekeken als afwijking op zich, waarvoor je je kunt laten behandelen, maar altijd als verschijnsel van iets anders. Van een gebrek aan concentratievermogen. Je kunt handreikingen krijgen van deskundigen en anderen in diverse publicaties en tijdschriften over hoe je meer structuur in het leven aan kunt brengen.
Maar daar is de geboren chaoot niet mee geholpen. Hij zal er mee moeten zien te leven. Het is niet anders. Hij moet vrienden zien te sluiten met de onzichtbare duiveltjes om hem heen.
Goed, ik ga er weer es op uit. Waar zijn m'n schoenen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten