Je hebt van die films die meer zijn dan films alleen. Het zijn monumenten.
Weet je wat mensen tegen me kunnen zeggen wanneer ik zeg dat ik de komende weken op vakantie ben in Italië?
Goede reis? Nee, die bedoel ik niet
Veel plezier? Nope
Dat zeggen ze inderdaad ook wel. Maar daar hoor je me niet over. Daar wil ik het niet over hebben. Dat zijn opmerkingen die op zich hout snijden. De lieden die deze woorden bij het afscheid nemen uitspreken wensen me een goede reis toe, zonder narigheid of ongelukken neem ik dan aan; en 'Veel Plezier' slaat op de wens dat je samen op de reis lol kunt hebben en elkander niet stiekem de hersens in wil slaan. Mooie wensen, dank je wel lieve vrienden
Waar het bij mij wringt, en ik weet - af en toe ben ik een beetje een zeikert- is de soms bijna dwingend uitgesproken - ik zou bijna zeggen - Verwensing: 'Geniet er van!!'
Wat moet je daarop zeggen? Wat zèg je daarop!? Wat verwàcht men van je?? Dat je dat dan niet doet? Je zit op een zonovergoten terrasje onder een fleurige parasol. Het is een schilderachtig en pitoresk Italiaans plaatsje waar je neer bent gestreken en het glas met vino blanco staat voor je. Druppeltjes parelen aan de buitenkant van het glas. Maar wat doe je? Je kijkt apatisch en ook wat sjacherijnig rond je heen. Niet wetend wat te voelen, een beetje radeloos. Totdat je plots de wijze les te binnen schiet die je bij het vertrek is meegegeven , en die je bij de herinnering ervan je partner doet aanstoten: Herman zei dat we ervan moeten genieten. Laten we dát dan doen!
Proost! Op Herman!
Verwacht Herman zo iets? Dat we zonder zijn opmerking anders niet genieten konden? Wat DENKT Herman wel!?
Of moeten deze meegegeven woorden je in het geheugen flitsen wanneer je bijkomt met een bloedend hoofd in een obscuur steegje en merkt dat je van al je bezittingen bent beroofd ?
Geniet ervan! Ik weet niet anders als dat ik daar voortaan op zal reageren met: "Wat dacht jezelf!?? Dat ik dat anders niet zou doen? Ben ik een idioot? Waarom denk je dat ik op vakantie ga!? Het enige waarvan ik echt ga genieten is dat jij er niet bij bent met je idiote opmerkingen! Ga zelf genieten!! Want JIJ komt er zelf niet op!
Nee, dat doe ik natuurlijk niet. Dat zeg ik niet. Daar ben ik te vriendelijk voor. Misschien denk ik het eventjes.
Het valt niet mee om een chaoot te zijn.
Veel tijd gaat voor de chaoot zitten in zaken waarvan gestructureerden geen weet hebben. Die bekijken met verbazing deze ziel die s avonds uitgeput neerploft op de bank, en bevragen hem hoe het komt dat hij zo moe is.
Bij ADHD-ers is het duidelijk dat ze moe zijn. Iedereen kan zien dat deze en aanverwante groepen druk zijn, beweeglijk, niet te stuiten. Ook van mensen in de omgeving van een ADHD-er kan men zich levendig voorstellen dat ze s avonds alleen maar rust om zich heen kunnen verdragen.
Een chaoot echter lijdt gedurende de dag doorgaans in stilte. Zijn voornaamste dagtaak is het opsporen van gebruiksartikelen of andere benodigdheden. Hij is voortdurend alles kwijt. Sleutels, zijn tas, zijn mobiel, , de oplader, de portemonnaie, het boek of het tijdschrift dat hij aan het lezen was, de agenda, de krant, de Ipad....
De chaoot weet waar het ligt, waar het moet liggen want daar heeft hij het voor het laatst gezien, maar het ligt er niet meer. Het is verdwenen. Het lag er net nog...hij had het zèlf...maar het is weg. Heel vervelend is het wanneer de chaoot zijn bril kwijt is, omat ook zijn niet toereikende gezichtsvermogen dan parten gaat spelen bij het opsporen ervan. In wazige ruimten is het immers dubbel zo moeilijk het kleinood te hervinden. Ten einde raad gaat hij dan soms eerst op zoek naar zijn zonnebril op sterkte ( als die tenminste op zijn plek ligt) om daarmee als een Stevie Wonder verder op zoek te gaan naar zijn gewone bril. De chaoot denkt omgeven te zijn door kwelgeesten, kwaadaardige entiteiten die hem het leven zuur willen maken. Die zijn spullen geniepig snel op een onbewaakt ogenblik ergens anders neerleggen. Het zijn dezelfden die alles wat hij op de grond laat vallen compleet onzichtbaar maken. Een pen op de grond...de doorgewinterde chaoot zoekt nog even voor de vorm, maar diep van binnen weet hij dat hij de pen nooit meer terug zal zien. Hij kan beter meteen een ander zoeken.
Klussen is derhalve voor de chaoot tot mislukken gedoemd. Hij vindt tientallen schroevendraaiers als hij er eentje moet hebben, behalve die ene die hij Echt nodig heeft! Hij heeft verschillende gereedschappen, spijkertjes, ringetjes, moertjes, sleuteltjes en flupdingetjes nodig om een kastje te monteren, en de chaoot heeft al die zaken welliswaar in het begin van de excercitie keurig gesorteerd, maar in de loop van de strijd, waarin soms zelf een compleet kastenpaneel kan verdwijnen, is hij kruipend over de vloer waar te nemen, met het radeloze hoofd speurend onder stoelen en tafels.
De chaoot wordt daarom vaak ten onrechte onhandig genoemd.
Chaotisme is door de huidige wetenschap nooit bekeken als afwijking op zich, waarvoor je je kunt laten behandelen, maar altijd als verschijnsel van iets anders. Van een gebrek aan concentratievermogen. Je kunt handreikingen krijgen van deskundigen en anderen in diverse publicaties en tijdschriften over hoe je meer structuur in het leven aan kunt brengen.
Maar daar is de geboren chaoot niet mee geholpen. Hij zal er mee moeten zien te leven. Het is niet anders. Hij moet vrienden zien te sluiten met de onzichtbare duiveltjes om hem heen.
Goed, ik ga er weer es op uit. Waar zijn m'n schoenen...
Nu, na het opheffen van de privacy ( eigenlijk toch nog een koud kunstje) is er de openbaarheid en de contrôle.
We hebben er zelf goed aan meegewerkt met onze 'likes' en 'dislikes'. Onze filmpjes.
Nederland wordt nu beter bewaakt. De veiligheid is er bij gebaat dat beelden van camera's aan lantaarnpalen en gevels worden bekeken door Deze of later Gene. Die zal dan weloverwogen besluiten of dat wat hij ziet hem bevalt of niet, en wat voor stappen er te nemen zijn
Is alles wel in de hakenkruis?
"wat heb je tegen onze regering?"
"Je stemt op de SP hé?"
"Je hebt je negatief uitgelaten over ons..wat wilde je...iets organiseren???"
"Wat heb je tegen China?"
"We weten waar je woont. We weten waar je heen gaat. Want we kennen je. Je algoritme. Het algoritme van je vrienden"
Hoera voor het grenzeloze internet. De toegenomen kennis, het onbenul. De middelen en mogelijkheden worden buiten bereik misbruikt omdat het kan. Mensen zijn grenzeloos creatief als het om macht gaat.
Zo..tijdje bezig geweest met het document, maar nu is het af!
Alleen nog even uitprinten.
Kent U dat zinnetje? 'Alleen nog even uitprinten?' Je zou ook kunnen zeggen: 'Even printen' trouwens
Maar hoe dan ook: het is een zinnetje dat ik in ieder geval beter niet kan zeggen. Het woordje 'EVEN' alleen al. Over een nóg rekbaarder woord zal ik lang moeten nadenken. Soms gaan er weken over dat woordje heen.
Mensen zeggen van het Hele Leven: 'Het duurt maar even....' hou dat in gedachten als iemand je vriendelijk zegt dat het maar even duurt
En dan het woordje '(uit)printen' .
Wellicht is dat, besef ik, een persoonlijk dingetje van mij, hoewel het me geen moeite kost me voor te stellen dat er veel meer radelozen zijn bij wie het woordje 'uitprinten' ongenoegen teweeg brengt. Printers en ik leven in onmin met elkaar namelijk. We verstaan elkaar niet goed.
Hij staat er altijd mooi bij, de printer. Ze stonden er altíjd mooi bij trouwens, maar deze, de vijfde alweer, bijzonder! Een statig zwart met de tijd mee ding is het. Alle mogelijke kleuren cardridges op een rij . Mooie hagelwitte A-viertjes in de la. Fraai displaytje. Een blauw Wifilampje dat kan knipperen en constant kan branden...Smart-functies.. Wie doet je wat met zo'n apparaat in huis
Dat zou je denken.
Maar telkens weer die gruwel. Dat niet luisteren van de printer naar mijn commando's!. Printen is zó vaak zo vaak een beetje doodgaan. Printen is zo dikwijls het in gruzelementen gooien van mijn harmonisch samenzijn met mezelf. Want er wordt niets afgedrukt. Hoe vaak is het niet voorgekomen dat ik de printer door de ruit naar buiten heb gegooid, het ding daarna weer opgehaald heb en het daarna nóg een keer door de raam smeet? Printen brengt de stoom naar mijn oren. Als ik zo volhardend bezig ben blijven passerende mensen op straat nieuwsgierig staan op het volume van mijn opzwellend gevloek
Want hij doet het niet. En ik doe de stekker er in en de stekker er uit en probeer het met wifi en zonder wifi, met snoer en zonder snoer en ik schakel on-line smart hulpdiensten in en en ik begrijp niet wat ik fout doe of wat mijn printer fout doet en ik heb er ook geen geduld voor om het uit te zoeken bij dat klote apparaat dat Godnogantoe ook nog moet kunnen scannen en kopiëren.
Als ik vraag voor wie dit herkenbaar is zie ik in gedachten de handen omhoog gaan in 's lands beste inrichtingen.
Kijk dan! De twee broertjes.
Ze kijken me vanaf de kast vrolijk aan
Bijna té vrolijk.
Alsof ze blij zijn dat ze er niet meer zijn.
Zij lekker in een Hemels Rijk, en wij hier nog in het aards geploeter
'Maak er maar het beste van mensen, veel plezier daar'.dat lijken ze te willen zeggen
Bij één van de twee zie ik in de ogen een zweem van mededogen
Die vindt het wellicht ietwat sneu
De ander feest!! Op de foto heft hij in lente-achtig licht een glas Chardonnay, een intens tevreden lach op het gelaat.
Hiernamaals, je zou er zin in gaan krijgen bij het zien van die twee. Daar wil je bij zijn.
Spullen gewoon in de kliko weggooien.
Wat kan het schelen wie het nog gebruiken kan allemaal?
Bekijk jezelf in de spiegel
en zie een kleine A-sociaal
Lousche
