Opeens kom je er achter, in de somberte van het najaar.
je kinderlijke vrolijkheid is verdwenen ,
je verbaast je niet vaak meer
Het bijzondere lijkt
gewoon geworden,
De wereld die je kende is dichtgegaan...En nu,,?
een nieuwe opengaan? Next level: adultary....?
De betonnen schuifwanden blijven vooralsnog op een kiertje staan.
En de flarden die je waarneemt stemmen je niet altijd vrolijk. Pukkels.
Terug kun je niet meer,
En de wereld, is die wel zo wijd??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten