Een tijdje
geleden ging het op een programma op de radio over wat het mooiste Nederlandse
woord was. Daar heb ik voor mezelf toen ook es over nagedacht.
En na een
aantal minuten wikken en wegen kwam ik uit bij twee woorden die voor mij
aangenaam klonken. Te weten:
‘Mahoniehout’,
en
‘Klavervelden’.
Dat zijn
voor mij woorden die zelfs de meest afschuwelijke zin qua vorm of inhoud op een
hoger plan trekken. Bijvoorbeeld:
“Tussen de
massagraven op de klavervelden sloeg hij de klootzak volkomen aan gort met een
mahoniehouten knuppel ”
Persoonlijk
vind ik de woorden ZO mooi, dat de gebeurtenis er een stuk minder ernstig door
wordt. Ook het oerlelijke woord ‘klootzak’ wordt meteen weggepoetst
De klootzak
draaide zich om. De bloedspetters zaten op zijn pantalon
Wat denk je
dan?
Zonde van de
pantalon. Want pantalon is ook een mooi woord.
Taal doet
veel. Wat blijft er hangen bij de volgende zin…
“Terwijl de moordenaar
in de avondschemerig met blote voeten in
het warme zachte zand het lijk in strijklicht
aan stukken reet, keek hij met zijn reebruine ogen naar de einder waar witte zeiltjes helder
afstaken tegen de heldere hemel. Hij voelde een zoel briesje tegen zijn wang en
genoot van het geluid van een kalmerende branding.”
Dan denk je:
‘ik wil ook naar het strand!!’ Of niet?
Wat zijn
jouw mooiste woorden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten