Mannetje

Ik ben een mannetje.

Het is niet altijd even makkelijk om je met een ondermaats postuur staande te houden. De lange en stevige medemensch heeft wat dat betreft een streepje voor.Die worden namelijk  al gezien voordat ze een mond open hebben gedaan. De mensen van 1 meter 90 en langer zijn gewend dat er tegen hen op gekeken wordt. Die zijn in een gezelschap meteen aanwezig

Ikzelf ben 1 meter 74. Ik ben gewend dat er op me neergekeken wordt. Ik moet in een gezelschap op een verhoging gaan staan, of gaan springen om gezien te worden. Maar dat doe je niet snel, dus beweeg je je tussen  borsten en schouders door.  Toen mijn zoontje 6 jaar was zag hij zijn kans al schoon om binnenkort zijn vader in groei voorbij de streven. En hij heeft er zijn best voor gedaan. Zijn rug zit onder de striae omdat zijn vel de groei van zijn botten niet bij kon houden.

Ik was in Azië.  Daar wonen tenminste HEEL VEEL ondermaatse mannetjes. Veel meer dan hier tenminste.  Misschien dat ik me er daarom zo thuis voelde en er weer graag naar terug wil.

In Nederland kan ik het leven ervaren als het leven op een andere planeet. Hoe moeten lilliputters zich voelen? Toch ook ‘lost in space – woops, wrong planet?’

Zo zat ik laatst in een wachtruimte in een ziekenhuis. Ik had zicht op zeven gesloten deuren rondom, waarachter zich medische zaken voltrokken. Je wil het niet weten. Af en toe en schoot er een deur open en verscheen er meestal een witte jas, met daarin een gigantisch mens! Maar dan ECHT GIGANTISCH! Tegen de twee meter of soms langer !!! Die bewoog zich dan doorgaans met haastige stappen naar een andere deur. Medische dossiers in de grote handen. Lange mensen hebben ook van die grote handen!  Steeds weer als er een deur open ging! Weer zo'n gigant! !  Eerst was het nog lachwekkend, maar na een kwartier bijna angstig.

 Een enkeling moest bukken om onder de deurpost door te komen!!  Ik was in een  UFO en bevond me in een complot van  Aliens! En ik wilde weg. Naar buiten. Langs en tussen de benen door van die witte lange ruimtewezens.

Zulke lange mensen bij elkaar – dat had ik nog nooit zo ervaren.

Ik droom er nog wel eens van.

 Om 1 ding kan ik  blij zijn. Ik hoef niet bang te zijn dat er eentje onder mijn bed ligt. Dat zou ik zo zien!