Bzzzz

Daar liep Gert weer. In de buurtsupermarkt met zijn winkelkarretje.

Hij had lege flessen in het karretje. Statiegeld.

'Statiegeld' wat een vooroorlogs woord was dat toch altijd.

Gert reed het lege goed naar de kassa. Daar leverde hij de boel al jaren in.

Een klant die Gert onmiddelijk het embleem 'zwakbegaafd' op zijn hoofd plakte riep hard door de zaak: "De lege flessen moeten HIER ingeleverd worden hoor!!'en de figuur wees daarop naar achter, waar vroeger de emballage was. Gert sloeg er geen acht op, hij wist wel beter, en wat bemoeide die vent zich met hem! Eikel, en hij liep verder, terwijl achter hem klonk: Hee! Ze moeten HIER ingeleverd worden....Meneer!!'

Gert kwam bij de kassa.

"U kunt de flessen achterin inleveren'ze de herintreedster achter de kassa.

'Gotver'dacht Gert, en taaide weer af.

'IK ZEI HET TOCH!!"riep de man.

Er stond een gloednieuw apparaat in de supermarkt. Voor de inname van de lege flessen. De overbekende automaat die je in elke supermarkt tegenkomt. Bovenin was de opening waarin de losse flessen geschoven moeten worden. Onderin gaan de kratten. Een lopende band trekt de krat naar binnen.

"De Bodem eerst!! Je moet de bodem eerst doen!! Anders pakt ie hem niet" Gert werd voor gek versleten door die idioot. Alsof hij dat niet wist - bovendien stond het ook nog op de automaat vermeld.

Gert zei tegen de man met de luide en ongevraagde adviezen ( en het klonk niet vriendelijk) 'Ga nou maar boodschappen doen...'

De man vertrok onder het mompelen van woorden als 'eigewijs!'en nog iets wat Get niet kon verstaan. Het interesseerde hem verder niet. Wat er toe deed was dat die klootzak zich verder niet met hem bemoeide.

Gert deponeerde zijn lege krat met bierflesjes, en de 12 lege colaflessen in de automaat. Het bedrag aan statiegeld verscheen op het display van de automaat en Gert drukte op de knop die het mechanisme in werking zette dat een bonnetje uit de automaat zou schuiven met daarop exact hetzelfde bedrag als op het display had gestaan.

Gert greep het bonnetje en was nu klaar om verder te gaan, toen het papiertje uit zijn hand gleed en dwarrelend op de band terecht kwam waarop de lege kratten gezet worden. De lopende band begon onmiddelijk te lopen. Bzzzzzz, en het statiegeldpapiertje was naar achter getrokken.

En Gert dacht weer aan zijn lijdensweg. Als Gert door het leven gaan viel niet altijd mee.