Gert was aangenomen.
Hij werkte nu met gekken in een antroposofische instelling. Heerlijk om gewoon ‘gekken’ te zeggen. Het dekt wat Gert betreft precies de lading.
Ze zijn gek, zoals iedereen gek kan zijn. Maar dan vaker.
Gert deed zijn best snel ingewerkt te zijn, het reilen en zeilen van de instelling te ontdekken, en de mensen te leren kennen. Wie is personeel, en wie woont er?
Namen onthouden. Informatie onthouden.
Er zijn er een aantal die tijd nodig hebben om aan hem te wennen. Die nog niets tegen hem willen of kunnen zeggen.
Gert deed veel nieuwe ervaringen op.
De derde inwerkdag ging hij met zes gekken en twee personeelsleden naar Amsterdam. Een bezoekje brengen aan het Anne Frank huis.
Hier speet het Gert dat hij niet over de papieren beschikte om het busje te besturen, waarmee ze op pad gingen. Hij had wel een rijbewijs, maar enkel voor automaat..
Gert kwam achterin het busje terecht. De andere begeleiding zat voorin.
Dat voelde niet goed. Lulletje achterin die niet kan rijden.
Ook omdat hij nog geen stempel op het uitstapje wilde drukken, en zich voorgenomen had eerst maar eens te kijken…
Maar - Hij zou het niet hebben gepland om de terugweg vanaf Amsterdam rond 16.15 te doen. Want achterin het busje was het krap zitten, en de gekken waren niet onterecht aan het klagen over de hitte, en je hoefde maar even te wachten voor je in de file…ah, daar was ie al.
De twee begeleidsters voorin ontpopten zich als mutsen. Antroposofische mutsen, die de moed er in probeerden te houden door oud- Hollandsche liedjes in te zetten. “kom mee naar buiten allemaal, dan groeten wij de wielewaal’
Nou, Zijn stemming werd niet weergegeven door : ‘Judeljoho zingt zijn lied…judeljoho zingt zijn lied” In tegendeel zou ik willen zeggen
Zijn stemming werd weergegeven met een innerlijk opkomend mantra ‘” godverdegodverdegotver” Ook al omdat voor een route werd gekozen die Gert nooit genomen zou hebben, en waarmee de ellende, wachtend voor een open brug, voor de ongeduldige Gert ondraaglijke vormen begon aan te nemen. Drie-en een half uur zat hij nu al in het busje met tulpen uit Amsterdam langs het tuinpad van mijn vader.
De dames voorin hadden er schik in. Gert drukte zijn ergernis uit op de toetsjes van zijn mobiel. SMSjes naar zijn vrouw: ‘Help’
Gert kreeg les hoe hij met zijn ongeduld moest omgaan, en met mutsen. Ze hadden het vantevoren tegen hem gezegd: deze inwerkdag zou best wel eens je vuurdoop kunnen zijn. Nou, dat was het!
Gelukkig waren er de gekken,
hoewel die ook al murw gezongen achterover in hun stoelen hingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten