Wat te doen met een beerput?

Opgevangen in de catacomben van het Binnenhof:

Waar zou U hem willen hebben meneer?

- “Wat heeft U zoal?”

‘k Heb nog een vergetelheidje, maar die zijn wat uit de tijd. We hebben, hier: de koelkast! Veel mensen doen zoiets even in de koelkast, zodat ie gaat slinken.

- “Hmmm, en wat is dit?”

Dít zijn doofpotten meneer. Kunnen bijzonder effectief zijn, die dingen Die zou U kunnen gebruiken…..Hangt er wel een beetje vanaf hoe omvangrijk Uw eeeh…

- “Beerput”

Uw beerput is. Een gemiddelde beerput in de doofpot houdt zich normaal gesproken wel een decennium of drie goed.

-“Hmmm…”

Kijk, je kunt onfortuinlijk zijn natuurlijk. In die zin bestaan er geen garanties, dat zag ik U eerlijk. Stel dat een politicus in ruste besluit met zijn memoires furore te gaan maken, of misschien wel schoon schip, door de beerput aan te stippen…..daar durf ik mijn handen niet voor in het vuur steken, daar is de doofpot wel gevoelig voor, en U wilt natuurlijk Uw vingers niet branden, dat begrijp ik, maarrrr 100% garantie kan ik niet geven. Hoewel, normaal gesproken: Een goede doofpot laat een beetje beerput journalistiek verjaren. In verreweg de meeste gevallen wordt iemands beerput pas postuum gelicht.

- “Doet U die oranje dan maar. 1 Doofpot graag”

Prima…wáár gaat die beerput precies over?.

retards

Don't bring me down

Tijd voor weer eens een mooi stukje muziek.

Sia

Birgit Schuurman

Privacy

Toverwoordje hoor, in de jaren 70: ‘privacy’. Daar kwam je een eind mee. Plannen kon je ermee dwarsbomen. Camerabewaking op straat, het aftappen van de telefoon, het je het hemd van je lijf laten vragen in ênquetes, het kon allemaal geen waar zijn, want dan kwam de privacy in het geding.

Anno 2010 kunnen we meer zeggen:

"Privacy heb je.

Het is dat wat we niet willen of hoeven te weten"

Louche

Flexibel

Heb je op een feestje Arevihand en Tatevik Seyrayah uitgenodigd hoef je je niet druk te maken of dat ze er nog wel bijkunnen...

Iets of iemand

geplukt van http://weblogs.nrc.nl/ik/

Iets of iemand
Ineens klinkt er geratel, alsof een ketting tegen de rijdende wagon slaat. Die begint heftig te schudden. Alle reizigers lijken hun adem in te houden: gaan we ontsporen? Maar de trein komt schokkend tot stilstand. Opgeluchte, verwonderde gezichten.
„Dames en heren, we hebben iets of iemand geraakt. We gaan op onderzoek uit”,
meldt de intercom. Er klinkt een zucht van ontzetting.
In de lange stilte daarna fluistert een jongetje tegen zijn moeder.
Weer de intercom: „We hebben een loslopende hond overreden.”
Een opgelucht rumoer golft door de coupé. Het jongetje hoort het blijkbaar ook. „Is-ie dan niet dood?” vraagt hij hoopvol.

Bruno van Wayenburg

Pownews

Het afgelopen jaar zijn we een televisiezender rijker geworden in Nederland. De mensen zonder smaak verenigen zich in deze zender, naar mijn idee. In een Belgisch praatprogramma werd Pownews besproken, en ik kan me volledig scharen onder de uitlatingen van de heren aanwezigen.

Pablo Picasso

Waarom Picasso me iets doet?

Ik kende eerst de schilderijen, en ik vond ze gedurende de afgelopen jaren steeds mooier, steeds sprekender worden.

Ik weet niet wat het is. De man vind ik intrigerend. Om te zien. Als jongen een mooie jongen. Ooit zag ik wel een documentaire over hem, maar dat is lang geleden. Ik herinner me niet zijn bewegingen, zijn stem..ik zag alleen zijn schilderijen, en wat foto’s.

Het is mijn favoriete schilder. Ik zou graag een paar Picasso’s aan de muur hebben hangen. Of, vooruit: reproducties. Op mijn computer bij ‘mijn favoriete afbeeldingen’ staan een aantal afbeeldingen van Pablo. Ik deel ze hier even.

Al eerder op dit blog kon je hem tegen komen. Ik bewonder hem al jaren.

Net bekeek ik YouTube. Ik vond veel bewegend beeld, een biografie in 9 delen, nummers ( o.a van John Cale, David Bowie en Jonathan Richie) gewijd aan de kunstenaar. Ik zag een gedreven man, meer macho dan ik had vermoed, een liefhebber van stierenvechten, een liefhebber van vrouwen, met ogen die opnemen, die zien. Ik zag een groot kunstenaar.

Zelf schreef hij over het begrijpen van zijn schilderijen ( selecteer de zwarte ruimte hier onder):

"Everyone wants to understand art. Why don't we try to understand the song of a bird? Why do we love the night, the flowers, everything around us, without trying to understand them? But in the case of a painting, people think they have to understand. If only they would realize above all that an artist works of necessity, that he himself is only an insignificant part of the world, and that no more importance should be attached to him than to plenty of other things which please us in the world though we can't explain them; people who try to explain pictures are usually barking up the wrong tree."
-- Picasso

het smelten van vrouwen

Mussolini wist het al

Brits onderzoek onthult:

"Vrouwen vinden mannen met opgerichte hoofden aantrekkelijker.

Mannen vinden vrouwen met licht gebogen hoofd aantrekkelijker."

Dus: met opgericht hoofd de wereld in! Als je tenminste nog mee wil tellen!

En ik krijg advies:

“..Nou morgen niet TE hoog gaan kijken, want dat is het ook niet helemaal!. Mannen die naar het plafond kijken worden, meen ik ( maar ik heb geen universitair geschoold team achter me staan) ervaren als enigszins wereldvreemd, met licht autistische trekjes.

Gewoon, even die oud Germaanse posters er weer eens bij halen en dan de vastberaden blik oefenen. Starend naar iets in de verte. Ook al is er niets te zien dan de border van de voortuin,of het huis van de overbuurman. De blik in de verte doet het hem altijd wel. Geeft een zekere interessantie. Belangrijk is echter wel dit juist te doceren. Een man die voorturend in de verte staart gaat voor de vrouw op den duur vervelen.

Je moet haar ook zo nu en dan aankijken, en je vastberaden blik laten overvloeien naar een milde.

Man……ze smelten”