Er zijn van die onbeduidende dingen of gebeurtenissen in een mensenleven die om vooralsnog onbegrijpelijke redenen in een gedeelte van de hersenen blijven hangen, alsof ze er toe doen. 'BELANGRIJK"zeggen de hersenen dan,'Dat moeten we opslaan!
Het is nu al bijna vijfentwintig jaar geleden.
Ik had een paar dagen eerder uit een kookboek een recept gemaakt, eentje met spinazie. De spinazie moest eerst gewassen worden en daarna met het aanhangende water opgezet. Die term ‘aanhangend water’ is me toen bijgebleven.
Toen ik even later eens na het douchen nog met natte haren op de weegschaal stond, woog ik, na het oordeel van mijn vriendin, te veel. Ik voerde als excuus aan: ‘Ja, maar dat is met aanhangend water!’
Zij antwoorde hier niets op, en ik had er wel lol om.
Nooit vergeten.
Sterker nog: het springt me telkens weer in gedachten als ik spinazie was, of onder de douche vandaan kom.
Nu is het zo dat wanneer dat soort haperingen eenmaal genoteerd zijn, ze vaker bij mij verdwijnen.
Vroeger kon ik in mijn dromen terechtkomen en verdwalen in een huis met tientallen deuren en trapjes en gangen. Tot ik in een rek voor een tijdschriftenzaak tussen de ansichtkaarten opeens een beeld zag UIT dat huis. Ik kocht de kaart met net zo’n gang, net zo’n trapje, zo’n deur.
Om er vervolgens nooit meer in rond te hoeven dwalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten