zaterdag 25 oktober 2008

Gert in Amerika

Ik heb Gert opgezocht.
Ik vond hem als Amerikaans interviewer in een filmpje op Utube.
Hij stond daar in de kamer van een geduldig man. Deze geduldige man had in zijn vrije tijd wat bijzonders gedaan. Hij had van luciferstokjes de St. Pieter van Rome nagebouwd. Het geheel was een bouwwerk geworden van 2m 60 hoog. Het was nagebouwd met oog en aandacht voor elk detail.

‘You only live once’zal de geduldige man gedacht hebben.

Het resultaat was verbluffend. Het was dan ook volkomen terecht dat deze man zijn ’15 minutes of fame’gegeven werd.
Gert was er op afgegaan.

Het interview met de Geduldige Man zou vooral uit cijfers bestaan.
‘Hoeveel lucifers?’
‘Hoeveel jaren?’
‘Hoeveel lijm?’

En, hoe kon hij de tijd vinden, en wat vond zijn vrouw ervan? (zij was immers bij hem weg)

Gert liep al interviewend om het gebouw heen met zijn microfoon.
De microfoon die niet draadloos was.

Wat we op het filmpje zien is de aarde die zich niet opende om Gert te laten ontsnappen, zoals Gerts wens geweest zou zijn toen hij het geluid hoorde van wat niet anders zijn kon als het instorten van het lucifergebouw, en hij zag hoe het snoer van zijn microfoon, het snoer waar hij onvoldoende op gelet had, de onderste regionen van de St. Pieter geraakt en ingesnoerd had.
Fundamenteel voor het gansche gebouw.
De St. Pieter viel. Door zijn toedoen. Duizenden en nog eens duizenden en nog eens duizenden lucifertjes vielen. En uit de blik van de Geduldige man lag geen geduld, maar ingehouden woede, en uit de blik van Gert de wens om alstUblieft in de grond te mogen zakken.
Was het stamelend? Het klonk niet, het woord ‘Sorry’

Maar goed,

Dáár zat Gert dus, in Amerika!,

Geen opmerkingen: