Stappen

Dus dan ben je geboren,
en in je handpalm staat geschreven: 'Toneelcarriere'.
Maar je weet het niet.
Anderen wijzen je er op, en gelegenheden doen zich voor,
zoals lotsbestemmingen zich prettig op laten dringen.
Maar je onmetelijke eigenwijsheid, en heimelijk ook je faalangst, brengen jou ertoe andere stappen te ondernemen.
Onduidelijke.
Stappen die nergens toe leiden.
Uiteindelijk.
Maar dat weet je nog niet.
Je zit in het stadium van "Ik zie wel..."
en wanneer ze je met je 25 jaar vragen wat je wil gaan doen in de toekomst heb je nog steeds
"geen idee".
Het Lot suddert op een laag waakvlammetje.
Je kunt er nauwelijks bij.
Nevel, veel nevel.
Later zal het zich voor gaan doen.
Ongeveer vanaf je 38e.
Je hebt dan wat je loopbaan betreft andere dingen gedaan die niet in je handpalm stonden,
laat staan je op het lijf geschreven waren.
Frustratie, onzekerheid, minderwaardigheidsgevoelens en twijfel vielen je ten deel.
Het gevoel dat iets essentieels ontbrak.
Wat voor werk je ook deed, de bevrediging bleef uit.
In het leven vol zegeningen ontbrak het je alleen maar.
Je leefde in de luwte, terwijl je in de spot had moeten staan.
En de spot die je in het licht had moeten zette zich om tot zelfspot.
Dit leven moet over.
Maar het kan alleen maar verder.