Daar komt het weer. Het duwt in mijn hoofd tot ik er hoofdpijn van krijg soms. Aan de binnenkant van mijn ogen laat het zich niet tegenhouden en lekt het langs mijn traanklieren naar buiten.
Wat is dat toch dat geluiden, vooral in muziek, me zo van mijn stuk brengen? me zo beroeren, me aanraken. Waar heeft dat mee te maken? Waar voert dat naar terug?
Emotioneel raken door het horen van muziek dat herinneringen oproept kun je daardoor een verklaring meegeven. Het brengt je terug Het nummer dat je gehoord hebt bij de afscheidsdienst van een dierbare, het nummer waarmee die serie eindigde waarvan je zo genoten hebt. Het nummer dat je doet terugdenken aan die periode van je leven waarop je...tja, vul dat zelf maar in...muziek met sentimentele waarde.
Ik heb enkele nummers die ik toen ik ze voor de eerste keer beluisterde, meteen konden beroeren. Dan zijn geen composities die er op uit zijn de gevoelige snaar van de luisteraar te raken. Ook niet in de tekst. Het zijn geen hedendaagse smartlappen. Tranentrekkers. Klanken waarvan iedereen wellicht wel even een zakdoek...
Nee!!...
JA!! Daarbij kan ik het óók hebben! !Jezus! Eerlijk zijn Davincini!
Toegegeven:
Ik zag laatst een optreden van een jong meisje dat op een podium in Maastricht een lied van Barbara Praví ten gehore bracht ( onder auspiciën van André Rieu, ik kan het niet helpen ) getiteld 'Voila'. Emma Kok heet het meisje en om te weten of het je wat doet zou je de link kunnen kopiëren en in YouTube kunnen bekijken.
https://youtu.be/kpN8Afoi0C0?si=fUysm9vDBy3SoD9r
Ik zie m'n ouders voor me, want dit is precies wat zij mooi gevonden zouden hebben. Ook de aankleding en de entourage rondom het optreden. Ze zouden ervan hebben genoten. Ik heb de uitvoering van hierboven twee keer gezien en geen behoefte om het vaker te zien. Ik zou gegarandeerd iets vinden waaraan ik me dan zou storen. Waarschijnlijk omdat hier wel erg aan het sentiment gesleurd wordt.
Ik wil me ook niet vereenzelvigen met mijn ouders omdat ik me jonger voel dan zij zoals ik ze voor me zie, TV kijkend in de nadagen van hun leven.
Ik kan me geraakt voelen door klanken die anderen bestempelen als 'Herrie'!!
Wat geeft dat voor een beeld!?
De één zit met een van ergernis vertrokken gezicht zuchtend kenbaar te maken of het wat zachter kan alsjeblieft!!! De ander vecht tegen zijn tranen en kan met een door emotie dichtgeknepen keel geen woord uitbrengen.
Zo is dat soms
Bij het nummer van Phoebe Bridgers, 'I know the End' waarvan hier onder een uitvoering staat, hou ik het ook niet droog.
En dat is op het moment wanneer ze schreeuwt . Tegen het eind van het nummer is dat. Dan ga ik! en ik weet niet eens precies waar het nummer over gaat.
Wel vang ik delen op
No, I''m not afraid to disappear
The billboard said 'The end is near"
I turned around, there was nothing there
Yeah. I guess the end is here
The end is here
Om mezelf te testen onderwierp ik me verschillende keren aan het beluisteren van het nummer, maar telkens bleek dat ik nog niet zo ver was dat ik de schreeuw van Phoebe in het nummer zonder waterlanders kan laten passeren
Ik ben gevoelig voor nummers die gaan over het eind van de mensheid zoals we die kennen. Het eind van wat we hebben/hadden en wat zo ongelofelijk prachtig was.
Welbeschouwd dus ( slik) is het geen goed voorbeeld voor wat ik bedoelde te zeggen, omdat ik het wilde hebben over klanken die je kunnen emotioneren zonder aanwijsbare reden.
Echter, het nummer "I know the end' van Phoebe Bridgers kan mijn emoties door de titel alleen al verklaren. De muziek die aanzwelt speelt ook een rol, en de zangeres die daar zo breekbaar staat en het dan uitschreeuwt...pff, daar ga ik. ( hoe zou het zijn geweest als ik er geen beelden bij zou hebben gehad. Had het me dan ook zo geraakt?)
Hoe dan ook, ik heb het! Ik word geraakt en HOERA, ik kán worden geraakt! Meer en meer, er is zo veel machtige muziek gemaakt, of muziek die mij beroerd. Hoe mooi is dat eigenlijk!
Mijn leven is juist nu immers een zoektocht naar dingen die me bewegen. Op zoek naar nieuwe ervaringen, nieuwe klanken, andere geuren, andere beelden, verbazing, ergernis, schoonheid. Hoe prachtig is het om te merken dat je niet stoïcijns in het leven staat. Dat je geen robot bent.
Dus Kijk en luister!
De hele dag snotteren lijkt me wat overdreven maar.....je kunt je best wel eens laten gaan!
