Het kan ZO gebeurd zijn!

Erik

Zestien jaar heb ik de jongen in mijn groep gehad bij S&L ZORG.  Nu ik er niet meer werk ben ik hem en de anderen op gaan zoeken. Want de groep was verhuist naar een pand waarin ze een kamer konden betrekken die meer tegemoetkwam aan de eisen van de tijd. We wilden er es een kijkje nemen. De bewoners hadden nu eindelijk een volwaardig studiootje met een eigen toilet en douche, en een keukenblok. Voorheen was er op hun kamer slechts een wastafeltje. Soms alleen met koud stromend water.  Het was nu dus een behoorlijke vooruitgang en Erik was trots om het ons te laten zien. Hij was tevreden met de inrichting van zijn nog nieuw ruikende onderkomen. Zijn aangeschafte makkelijke  fauteuil, zijn kledingkast.

Hij kon mopperen en glunderen. Nu glunderde hij. Het ging hem goed.

De volgende dag kreeg ik telefoon. Hij was dood gevonden in de badkamer. In elkaar gezakt. Hartstilstand. 46 jaar

Ongeloof, verbijstering, zo kan het dus ineens gebeurd zijn..

Je kunt in één keer omvallen. Angstig als je er bij stil staat. 

Het besef, dat je zelf dus óók....

*

Reizen is even afkomen van het alledaagse

Het alledaagse met zijn herhalingen en routines die je als mens bijzonder moet zien te maken, als je de filosofie van het 'carpe-diem' naleeft . Het valt niet altijd mee, het kost energie om van elke dag een feestje te maken. 

Zeker als je  zoals sommige mensen wel zeggen, elke dag moet leven alsof het je laatste is!

Dat vergt het vermogen om van gewone dagelijkse dingen te kunnen genieten, door ze met hernieuwd vizier tegemoet te treden en er het beste van ziet te maken. Blij te kunnen zijn met dat wat je doet.  Mensen beter achter te laten als dat je ze aantreft. Bewust leven en handelen!. 

|Dodelijk vermoeiend!  De dag plukken is een opgave in het begin 

  

Bewust auto rijden.

Ik geniet ervan de bestuurder te zijn van een kar die ik elke kant op kan laten gaan die ik wil. De absolute  gehoorzaamheid van de kar, die niet vraagt: 'hoezo ga je hier naar links? Ik heb geen zin, ik ga liever rechtdoor! Je kan sturen wat je wil, maar linksaf doe ik niet!'

Nee, gelukkig

Ik ben de baas. De auto zegt ook niet 'welkom' als ik 's morgens het portier open. Dat vind ik prettig. Mijn laptop heeft daar wel een handje van. Mij 'welkom' heten! 

Belachelijk apparaat. Beetje grootheidswaanzin. Mij welkom heten. Het moet gewoon doen waarvoor ik hem nodig heb en meer niet!

Net als mijn printer. Die ik de afgelopen jaren al diverse malen in een opwelling door het raam had willen gooien omdat het apparaat treiterig weigerde te functioneren wanneer ik hem nodig had. 

Ergernis ergernis. Zonde om dat te voelen als het de laatste dag is dat je leeft

Of misschien moet ik het vermaledijde apparaat juist wèl op die laatste dag door het raam sodemieteren!? De daad op zich kan voldoening geven, kan ik me voorstellen!! Maar met een raam aan diggelen? zo wil je niet je niet doodgaan, in de tocht, en met al die scherven.

*

- even tussendoor- 

Ik was vandaag bij de uitvaart van onze voormalige buurvrouw, die 98(!) jaar is geworden. Zij verstond denk ik wel de kunst van het leven in tevredenheid. 

Het was een vrouw van 'geen fratsen! geen opschik' Die kon genieten en zich rijk voelen in haar tuin met een chocolaatje bij de koffie.

Zij had de oorlog meegemaakt. Wist nog wat het was om in echte armoe te leven.

Ze had geen mobiel, geen laptop, geen printer. 

Wie is er zo rijk dat hij zonder deze zaken gelukkig kan leven? Zij kon dat

*

Tevreden en dankbaar kunnen zijn met dat wat je hebt!

Maar wij....

Wij ontvluchten toch even het alledaagse plukken. We gaan vliegen. We willen nog even aan de andere kant van deze prachtige blauwe bol rondkijken. In Indonesië. 

Daar waar de dag voor je wordt geplukt en waar je er zelf minder moeite voor hoeft te doen. 

Ook wel eens lekker.

Grenzen

Muggen, ze komen wel eens voor binnenskamers. Als je je best doet kun je er zelfs véél binnen krijgen, Maar je kunt het ook makkelijk voorkomen. De meeste mensen willen dat, want wie houdt er van muggen!? Daar zijn begrijpelijke redenen voor. Muggen steken, muggen kunnen irritant zoemen. Een zoemende mug in je slaapkamer kan je je nachtrust kosten. Het zijn geen uitzonderingen, de vermoeide zielen die in alle staten geraken en halve nachten doorbrengen met een opgerold tijdschrift in een tot vuist gebalde hand. Overduidelijk met de intentie om de mug tot vlek tegen het behang te degraderen. We zien ze lichtelijk overspannen het licht aanknippen om te zien waar de mug die zo gekmakend om het oor cirkelde zich bevindt. Maar de mug laat zich niet ontdekken. Die heeft zich achter de gordijnen en wacht geduldig tot de nachtelijke speurder -misschien in de veronderstelling dat het insect verdween is- het licht weer dooft.

Koddig eigenlijk, dat zo'n minuscuul beestje de kroon op de schepping ( wat de mens volgens sommigen is) tot waanzin kan drijven.

Nee, muggen moet je niet binnen hebben en zeker niet in de slaapkamer. Vliegen ook niet trouwens

Doch, zoals gezegd, we kunnen ze weren!

Een doodenkele keer gebeurd het dat er een vogeltje je huiskamer invliegt. Of een vlinder.

In de tuin gezeten, de schuifdeur naar binnen wijd geopend valt me echter steeds DIT op. Vlindertjes fladderen hun op het oog ongecoördineerde en zatte rondjes buiten, maar ze passeren nooit de drempel naar het huislijk interieur. Ze voelen, ze weten, daar moeten we niet zijn1. Ook al staan er vazen met bloeiende bloemen op tafel en is het huis groen van de planten, vlinders zien daar een voor ons onzichtbare muur. 

Vogeltjes hippen in de regel ook niet naar binnen ( verhalen over bij wie wel een keer zijn er natuurlijk ook, maar dat blijven toch uitzonderingen) 

Libelle's, die prachtige insecten met die engelachtig broze doorzichtige vleugeltjes, ze komen niet binnen. 

Ze weten de grens. Ze ruiken gevaar wellicht. 

Instinct.

Niet alle insecten beschikken hier over. Helaas. Andere belangen zullen voor die kruipertjes een rol spelen. Mieren, zilvervisjes, kakkerlakken. Dat noemen we dan  'ongedierte' Diertjes die de rust en de hygiéne verstoren.

 

Nee, ik trek geen parallel met asielzoekers! Jezus!! 

ZO vaak wordt er door intoleranten en angstigen al over mensen zoals jij en ik gesproken, (want asielzoekers ZIJN mensen zoals jij en ik), dat ik me zorgen maak of dat  ze bovenstaand stukje misschien als metafoor zien van wat er in het land gebeurd!!

Zo is dit niet bedoeld.!!

We gaan niet die donkere denkwereld in, die nergens toe leidt. 

Een denkwereld die je niet binnen moet fladderen of hippen. Wees zelf wat dat betreft een vogel, een vlinder of een libelle met engelachtige vleugels

Onze kennis

Dingen waar ik geen genoeg van kan krijgen

Zal ik die opschrijven?

Nee, hier niet. Nu niet  Beter van niet.

Ik denk wel eens, 

we leven hier in een welvaartsstaat. 

We zijn van veel gemakken voorzien

Ik kan alle machines en voertuigen wel op gaan trompetteren waar we mee werken, maar die mogen  bekend worden verondersteld.

We hebben er soms last mee maar toch voornamelijk gemak.

We hebben het goed voor elkaar. Natje, droogje, de machine doet de was. 

Een welvarend volkje. 

Maar, ook een afhankelijk volkje.

Ja, een onwetend volkje

Die gedachte komt meermaals bij mij op. Wat kunnen we nou eigenlijk zelf!?

Wat spelen we voor elkaar wanneer we de tijdmachine instappen en we reizen 2000 jaar terug?

Stel

We bewegen ons opeens in die tijd en tussen de bewoners van die tijd, die bedreven zijn in het aanleggen van aquaducten en het bouwen van tijdsbestendige tempels. Prachtige sierraden fabriceren, vlijmscherpe zwaarden, aardenwerk, werktuigen.  Die hun land bewerken . Irrigatiekanalen aanleggen. Paarden, ezels en ossen inzetten  waar nodig. 

Wie kan wie dan wat leren?

Ik, die uit de toekomst kom? Of zij, die zich niet afhankelijk weten van voorzieningen waar we nu afhankelijk van zijn? Elektriciteit. Brandstof. Energie.

Ze zullen willen weten hoe het er in de toekomst uitziet. Ik zal vertellen van auto's treinen, vliegtuigen wasmachines, en ga zo maar door.

En zij zullen zeggen, dat willen wij ook! Bouw een auto voor ons! Laat het licht in het duister schijnen door te drukken op een knopje! Verlicht het werk van onze vrouwen met je wasmachine!. 

En dan zal ik moeten  zeggen dat ik dat niet kan. Ik zou niet weten waar ik moest beginnen. 

Wat kan ik dan wèl produceren van wat er in hun toekomst ligt?

Wat kan ik de mensen leren?

( even los van de vraag of de komst van de industriële revolutie werkelijk toe te juichen was..) 

Ik zou het niet weten

Ik zou ze om mezelf de schande te besparen van het niet kunnen uitleggen en het simpelweg niet WETEN haastig aan mijn verhaal toevoegen dat de mensheid er zich misschien er in veel opzichten makkelijk op heeft gemaakt; dat die apparatuur hun veel werk uit handen genomen heeft, maar dat het ze geen geluk heeft gebracht. Ik zou ze zeggen dat ze in het jaar 1000 in een betere tijd leven. Want al die machines met hun elektriciteit waar we in 2025 mee werken bleken uiteindelijk een negatieve uitwerking op karaktervorming van de bevolking te hebben gehad. Immers, we hoefden in de tijd waar ik vandaan kom minder moeite voor alles te doen. We werden luier, verwender. We wilden onmiddellijke bevrediging van onze wensen en wanneer dat uitbleef waren we verontwaardigd en sacherijnig . Mensen waren slaaf geworden van hun eigen uitvindingen, die er uiteindelijk toe heeft geleid dat mensen hun vaardigheden op veel terreinen verloren. Ja, zelfs het denken is een proces dat uit handen is gegeven.

Ik zal zeggen dat ik daarom ben teruggereisd naar het jaar 1000. Ik weet dat het leven niet makkelijk voor hun is. Maar wellicht is het toch te verkiezen boven de toekomst.

Zo zou ik me er uit redden, denk ik. Met dat verhaal. Om te maskeren dat ik ze niets uit de toekomst geven kan

En ik zou dat echt niet alleen maar liegen

De Hulk, de nieuwe serie

In een nieuwe aflevering van de Hulk zien we de man in de keuken bezig met de afwas. Hij wrijft met aandacht een wijnglas zorgvuldig droog nadat deze is afgewassen. Hij houdt het glas tegen het licht en stoot hierbij per ongeluk met zijn ellenboog licht tegen de room-devider, de kast die de keuken van de kamer scheidt. Daarbij dreigt een koekjestrommel op de grond te vallen. Om dit te voorkomen beweegt hij zijn hand bliksemsnel naar de kantelende koekjestrommel maar breekt daarbij jammerlijk het wijnglas.
De scherven verspreiden zich tot in micro splinters over de keukenvloer. Hij pakt zuchtend een bezem om de scherven bij elkaar te vegen. De bezem is niet meer wat het geweest is. Het voetstuk raakt bij het oppakken los van de steel. In het keukenkastje ligt nog ergens een veger en blik. Dat dacht hij tenminste. Maar nu moest het huishoudelijk artikel zich elders bevinden want het lag niet op zijn plaats. Ook niet in de andere kastjes waarin het mogelijkerwijs verdwaald zou kunnen zijn. Konden mannen maar vinden! Zoeken kunnen ze wel, en lang!  Anders als dat vrouwen in elkaar zitten, Die zijn beter in 'vinden' wat op zich wel wat handiger is.

Uiteindelijk vond hij het veger en (plastic) blik tóch in het eerste kastje, ergens achterin, en begon de scherven en splinters van de vloer bij elkaar te vegen. De zo verzamelde scherven kieperde hij in de vuilnisbak. 

 
De vuilniszak was behoorlijk vol. Toe aan vervanging.  Dat moest dan maar meteen gebeuren. De bruine plastic zak laat zich lastig uit de bak trekken maar na enig gesjor wil dat lukken, maar hij haakte ergens? en net als hij de zak naar de container buiten wil brengen scheurt de volle zak aan de onderkant  open en het vuil verspreidt zich als  diarree in een kort ogenblik over de keukenvloer. 

Dan gaat de voordeurbel. Even twijfelt hij of hij open zal doen want wie kan het nou helemaal zijn? Hij verwacht niemand. Dan besluit hij toch even te gaan kijken wie er voor de deur staat. 

Het is een man met een tijdschrift of iets bij zich. Het is de Ontwaakt. De man heeft een vriendelijk gezicht met een opgeplakte glimlach. 

De man zegt, het komt nu niet uit. trouwens, ik ben al wakker! En sluit de deur.

Hij krijgt een appje dat hij niet moet vergeten naar de tandarts te gaan. 

De keuken is smerig met al het vuilnis, en het stinkt. 

De tandarts?

Daar moet hij over tien minuten al zijn!

Snel de ergste rommel bij elkaar vegen. Een nieuwe vuilniszak zoeken. Die stonden.....genoemd op zijn boodschappenlijstje!!! Want die waren op!. 

Wat nu!? 

Eerst naar de tandarts gaan en dan meteen bij het winkelcentrum vuilniszakken kopen?

Dat moest dan maar even zo.

Waarom zat zijn sleutel niet in zijn broekzak?

Waar was ie?

Boven misschien?

Wat? Een lekke band!!?

Lang verhaal kort. Even later konden we de verbouwereerde  gezichten waarnemen van een tandarts en een assistente die in de puinhopen van een voormalige tandartspraktijk rondliepen.  De tandarts had het over 'een driftig mannetje' Groenig en in een te klein en gescheurd overhemmetje

De Waard waard rond

DAVINCINI is mijn gedachtengoed.

Niet echt hoor. Maar het is er wel een gedeelte van.

De foute gedachten, mijn 'gedachtenfout' zogezegd,  krijgen hierin nauwelijks  een podium.

Foute gedachten horen ook niet op een podium.

Er wordt al genoeg een podium gegeven aan foute gedachten, uitingen en gedragingen. 

Dat is omdat mensen door nou eenmaal van smullen.  Althans ik meen de meerderheid van de mensen.  Die willen het allemaal zien en meemaken. 

Alles in geuren en kleuren weten van de overvallen, de verkrachtingen, de schietpartijen, de bedriegerijen, de lustmoorden, de seriemoorden de mishandelingen, de folteringen. 

Ze lezen erover in de krant, op het nieuws, de tv, de actualiteitenprogramma's. 

Ik weet niet waar ze daar rijker door worden

's Avonds is er dan nog wel tijd voor een film met veel schietwerk, ontploffingen en auto's die door de lucht vliegen en killer scenes. 

En als er geen film is dan zijn er spelletjes. Games moet ik zeggen. Extra punten  verdienen door veel vijanden af te maken. Dat is gaaf. Je bent dan een held met een mitrailleur of een bazooka.

In hun broekzak zit een sleutelhanger waarop staat 'fuck you' Op hun T-Shirt staat 'Heb ik soms wat van je an!?'

Oké. Die laatste vind ik ook wel iets kolderieks hebben.

We houden ervan. Sensatie. Ontploffingen. Hoge vuren. Dingen die in elkaar storten. We kunnen er geen genoeg van krijgen.

Dus, van die mensheid moet je niet veel goeds verwachten vrees ik. 

Er wordt geroepen dat anderen moeten oprotten. Er wordt gesproken over bevolkingsgroepen als uitschot, verkrachters, profiteurs, uitkeringstrekkers.

En zo kan ik nog wel uren doorgaan. Dat doe ik niet hoor. Het is genoeg. Laten we 'het goede' maar een podium geven. Ons daarop focussen.

De vriendelijke mensen, de zorgzame mensen. De mensen die hun oog nog niet hebben verloren, en zich niet laten meeslepen. 

Oude spreekwoorden doen nog steeds opgeld. Die dekselse oude wijsheden!.

Ze zeggen: 'Zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten' en :'We zien de splinter in andermans ogen, maar de balk in de eigen ogen zien we niet' 

'Wie zonder zonde is werpe de eerste steen'   

Geen inspiratie

 a b c d e f g h i  j k lm n o p q r s tu v w x y z

stel hieruit Uw eigen tekst samen

Even wennen aan veranderende begrippen

 Het is even wennen, de post Corona- normen, maar ik begin het te leren

Wat eerst heette: 

A-sociaal is nu:  

Meest gedurfd

Beledigen:  

Recht door zee zijn

Onbeschoft zijn  

Lef hebben/ er boven staan

Banaliteiten schreeuwen   

Humorvol en onafhankelijk zijn

Egoïstische gedrag   

Duidelijk zijn in hoe je erin staat

Beleefd zijn 

Lachwekkend en ouderwets

Naar iemand luisteren  

Moment voorbij laten gaan waarop je je mond had kunnen openen                      Nederlands spreken    

Niet meegaan met je tijd

Engelse terminologie    

Cool

Empathie tonen

meehuiliehuilie

Sociaal zijn 

stoffig lachwekkend oud links zijn

nuance zoeken  

dom zijn, het niet weten

Wetenschap                           

Niet serieus te nemen hobby van propagandisten

7 augustus

De schoonheid van stranden gaan opzoeken in het buitenland kun je doen. Ik heb het ook gedaan. Meermaals. Niet alleen in het buitenland maar ook en vooral hier in Nederland. 

Het wordt wel eens vergeten. Maar hier hebben we ze ook! Prachtige kusten!

Vanmorgen was ik op één van mijn stranden in Nederland. 

Ik had er een uur voor in de auto gezeten. De bedoeling was van origine: 

Lopen! Ik wil mijn conditie op peil houden en dat doe ik het best door te lopen. Ik loop regelmatig in mijn eigen woonomgeving de 7000 stappen die ik mezelf opgelegd heb. Maar nu wilde ik die stappen elders zetten. Langs zee. 

Een uur rijden om ergens te gaan lopen. Maar de stroming van de zee reikt blijkbaar ver. Daar wilde ik zijn. Nergens anders, Bossen, heidevelden, zandverstuivingen, bloemenvelden, rivierlandschappen. Ook mooi, maar vandaag niet. Zo toog ik verder richting kust. 

 

Ik parkeerde op een vrijwel lege gratis  parkeerplaats aan de voet van de duinen, die slechts overgestoken hoefden te worden naar het ontoegankelijk ruisende blauw. Het was half bewolkt. Een licht windje. 

Mijn rugzak met enkele versnaperingen en reservekleding hing ik om, en sloot de raampjes van de auto voordat ik het zanderige pad naar boven struinde.

De omgeving was zalf voor mijn ziel. De stilte maakte het sereen. Het klinkt voor veel mensen denk ik over de top maar toen ik opeens daar de zilverwitte rand van het eiland en de blauwe zee zo maagdelijk voor me zag liggen was dit een euforisch moment. Ik heb hardop gezegd: 'Het bestaat nog!' Het was helder maar de horizon was een horizon van vroeger. Onbezoldigd. Een strakke draad met nergens een kreukeltje of goed bedoelde windmolentjes.

Zandplaten met honderden meeuwen en sterntjes. Maar een enkel mens. 

Oké, bij de strandopgang wat vuilnisemmers. 

Ik liep het strand op, en begon een wandeling waarvan ik blij was dat ik hem nog maken mocht.  Kilometers kon ik door. Mijn schoenen deed ik uit, mijn lange broek stroopte ik omhoog. Langs de vloedlijn liep ik. De lucht, de zee, het zand, de duinen de vogels. Ik hoorde mezelf een stukje zingen van een liedje dat ik al jaren niet meer gehoord had. 

'Look at me, I am old, but I'm happy' 

Het komt uit een nummer van ( toen nog) Cat Stevens. De titel zocht ik later op. Het heet 'Father and Son' . De tekst draagt een boodschap in zich van vader op zoon, al was het niet dat dat mijn gevoel van dat moment weergaf. Maar het is toch een nummer wat ik passend vind

https://youtu.be/JCQVnSOFqfM?si=-_O6mddFmOYVV01E

https://youtu.be/OSe-RPUt600

Endorfine

Graag zou ik een grappig stukje schrijven, een glimlach op een gezicht teweeg brengen, in ieder geval op dat van mijn eigen! Welbeschouwd is er geen goede reden te bedenken waarom dat niet zou kunnen, Immers zijn de ingrediënten voor een vrolijk woord aanwezig. Deze jongen heeft geen enkele reden tot klagen bedoel ik. Mijn leven kabbelt zich doorgaans in lange prettige slagen voort. Met leuke mensen om me heen, in aangenaam weer. In plannenmakerij voor nog meer veelbelovende ervaringen. Er zijn toch vaak luchtige stukjes van mijn hand op dit blog verschenen

Dus

Waarom nu niet. 

Ik zit een beetje te sombermansen

Misschien omdat er in de pers op mijn gemoed ingehakt wordt door al die berichten die me vervullen met ongeloof, verbijstering, woede en verdriet....ik weet het niet, 

Als het dat is kan ik de oplossing zoeken in struisvogeltechnieken. Maar liever toch houd ik me op de hoogte van alle ontwikkelingen. Als tegenwicht kijk ik  naar luchtige filmpjes ( ik geniet nog steeds wezenloos van oude Jiskefetfilmpjes) en muziekvideo's

Misschien is het mijn leeftijd en de beginnende ongemakken die daarbij horen. Ik trek vooral met jongere mensen op en in hun gezelschap ben ik de oude man. Dat hoeft geen nadeel te zijn. Het kan soms zelfs grappig zijn, maar het is wel confronterend niet helemaal meer aan te kunnen haken met de mensen met wie je omgaat. Elk steekje wat je vallen laat wordt gekoppeld aan je leeftijd

Maar het is gezeur  om je stemming door dat soort futiliteiten te laten leiden . Je hebt een prettiger leven als je niet van alles een drama maakt.  Daar wil ik me graag aan houden. 

Of dat in de toekomst zal lukken is een tweede.

Mensen hebben het met zichzelf te doen. Met de fabriek die ze zijn. Het is fijn als alles werkt en het blijft doen. 

Die mazzel heb ik, maar die fabriek brengt me momenteel niet de endorfine die er bij hoort. Zou de voorraad leeg zijn? 

Dan zou het fijn zijn als ik dat wat aan kon maken. Dan zou ik me NOG vaker gelukkig voelen, en ook NU!!

Dat kan, zo lees ik, door te sporten met name!!

..............................

Ik heb echter het idee dat mijn endorfinevoorraad extreem hard slinkt wanneer ik me moet gaan zetten tot sportieve activiteiten.

Ik houd van grote sportevenementen  om naar te kijken!.! Daar haal ik meer opwinding uit geloof ik.

Het is altijd goed om dieper op zaken in te gaan, meer te weten te komen! Klepels te ontdekken. De hoed en de rand. Meer beslagen ten ijs!

Dan kan ik nu, na wat meer bestudering van het onderwerp kan ik vertellen wat ik in mijn achterhoofd natuurlijk al wel wist, dat endorfine ook te verkrijgen valt door seksuele inspanning, pijn, pittig eten, liefde en een orgasme.

Kijk, anti-uitslovers aller landen, daar kunnen we wat mee!

Dus

Zit je te sombermansen? Maak wat endorfine aan! Gewoon een beetje sex, bijvoorbeeld, dan hoef je  niet zo idioot hard in een bos te lopen, of je in het zweet te werken op een roeimachine. Dat heb je dan allemaal niet nodig om je fijn te voelen

Ik denk aan die mensen in hun hemd op enge apparaten in sportscholen;  zouden die echt denken dat ze het sporten nodig hebben om gelukkig te worden? Zouden ze niet verder gelezen hebben?

Arme drommels toch.

Het is wel fijn voor ze dat, als het allemaal lukt,  ze een beter zelfbeeld krijgen met meer spieren en conditie en minder vet.

Goed, ik laat het hierbij en ga es een potje endorfi!ne aanmaken ! Even het lijstje erbij halen hoe dat ook alweer allemaal kan. 

Ik begin met de pittige maaltijd,. 

Komt goed!

*

. 

 (Er een heel arsenaal aan stofjes  die een mens prettiger doen voelen  Dopamine, serotonine, oxytocine, Het je laten injecteren ermee leidt vaak niet tot het gewenste resultaat. In tegendeel!  Jammer)

Zo kan het ook!

 Ik heb me ondergedompeld in een festival met 50.000 mensen. Vooral jongeren. Er was van alles te doen maar het voornaamste was  de gezamenlijkheid en de  muziekbeleving. Met duizenden mensen voor immense podia meebewegen, waar muzikanten hun show ten beste gaven. 

Ik heb er swingende, aangrijpende, mooie en 'lekkere' optredens  gezien ( bijv, het optreden van FKA Twiggs - zie filmpje hier onder) 

Bij mindere optredens kon ik weg gaan en me bewegen naar andere podia, of naar een van de eetgelegenheden of gewoon rondlopen en mensen kijken. Mijn kinderen waren er ook met vrienden/ vriendinnen. 

In feite is het zo dat onze kinderen mij en Ingrid hebben overgehaald om naar het festival te gaan, vorig jaar al. Ons eerste jaar was dat. Dit was de tweede keer. We wisten een beetje hoe het zou voelen en wat we konden verwachten.

Ik ben nooit zo'n festivalmens geweest. Misschien omdat ik groepen mensen eng vind, om me er middenin te begeven. Het kan me benauwen. Deel uit te maken van zo'n uniform geheel. 

Bij 'Down The Rabbit Hole' ( want over dit festival gaat het hier)  was ik enkele keren midden in de menigte te vinden. maar vaker zocht ik naar een ruimere locatie waarvandaan ik ook het podium kon zien. 

Ik wilde wel eens dat ik wat langer was als dat ik ben. 1, 94 ofzo, en dan over al de kaboutertjes heen kijken. Niets te maken te hebben met schouderpartijen die je het zicht ontnemen.

Gelukkig hingen er hoog aan weerszijden van het podium enorme schermen waarop de artiesten goed zichtbaar waren voor de mensen die wat verder weg stonden of kleiner waren. 

Wat het festival bijzonder maakt -en dat is bij mijn weten ook zo bij andere grote popfestivals in Nederland- is de goede sfeer!  Er zijn geen opstootjes, geen vechtpartijen, relletjes, ruzies. De mensen maken er een fijn feest van!! Muziek laat mensen samen dansen en zingen! Om daar deel van uit te maken, ook al is dat niet altijd middenin de mêlee, maakt het zijn daar tot een grandioze en mooie belevenis! 

1 juli 2025

Het is een warme dag. Uitzonderlijk warm ook wel voor Nederlandse begrippen. Het betekent in ieder geval blijkbaar dat de media er genoeg redenen voor hebben om het er op radio en tv voortdurend over te hebben en redenen voor het KNMI om het hele waarschuwende arsenaal aan kleurencode's over ons heen uit te storten.

Opeens spelen oorlogen en brandhaarden op de wereld zich ergens af op de achtergrond.  Wij hebben hier nu onze eigen ramp.

Het verbazingwekkende hieraan vind ik, dat de temperatuur die de thermometer hier nu aangeeft, hetzelfde gradenaantal Celsius te zien geeft  als waar wij in vakantietijden en masse voor in de file stonden op de Route de Soleil. Met caravan! Wij hebben die temperatuur ooit zelf opgezocht!  In de tijd dat Nederland nog als land bekend stond 'waar het altijd zeikt!' togen we massaal naar het zuiden in de vakanties, want daar scheen de zon! Lekker rondlopen in volle toeristische stadjes en  aan het strand liggen. De zee in duiken! En bij terugkomst in Nederland vertellen dat het zo heerlijk warm was op Torremolinos, Malaga, en Rimini. Wel 30 graden! Heerlijk! 

Steevast volgt er het argument: 'Ja, maar daar voelt de warmte anders hè?' Andere luchtvochtigheid! In een aantal gevallen gaat dat wel op maar ook in het zuiden kan de luchtvochtigheid wel eens hoog zijn. 

Het is typisch Nederlands om afwijkende temperaturen extremistisch te duiden. Een laagje sneeuw wordt breed uitgemeten op de journaals. Een beetje storm en we zien een verslaggever met wapperende haren in beeld. Nu dan een dagje 30+ en de adviezen worden herhaaldelijk naar ons klootjesvolk toegeroepen. Ga niet de hele dag zware arbeid verrichten in de volle zon, drink meer water, smeer je goed in als je toch in de zon moet zijn. De adviezen die ik in mijn werk aan  zwakbegaafden gaf. 'Je kunt beter een korte broek aantrekken dan een lange, je kunt beter ook die wollen trui nu niet aan doen'

Enzovoorts

Wat ik zeggen wil, de aandacht voor het weer in de media is m.i. overdreven. Verondersteld mag worden dat mensen zelf weten hoe ze het beste kunnen handelen. 

Mensen konden zich vroeger ook wapenen tegen het weer

Toch?

( maar ik sta nergens meer van te kijken)

Zolang het goed gaat gaat het goed maar

Wat te doen in geval van calamiteit? 
Een actueel onderwerp is dit tegenwoordig. Wat doe je straks als we opeens van electriciteit, internet, water en gas zijn afgesneden?  

De overheid heeft hierin aanbevelingen gedaan over wat goed is om in huis te hebben om geriefelijker de dagen door te komen.  76 Uur moet je, zo wordt ons verteld, vooruit kunnen.  

Voor veel mensen heeft het gebruik van de mobiele telefoon hier prioriteit ( Je moet kunnen laten zien aan  je 'vrienden' op Facebook hoezeer dat jij in de penarie zit , belangrijk ! ?) Opladers die werken op zonne-energie , mobiele stroomvoorziening, kunnen voor die groep wellicht wat betekenen.

Het is, naast de adviezen van de overheid een kwestie van goed en logisch nadenken wat voor jou belangrijk is. 

Eten en drinken, lekker lang houdbaar!. Een radio op batterijen. Je kunt het zo uitgebreid mogelijk maken allemaal.  Er zullen zich onder de mensen die zich terdege voorbereiden een groep bevinden  met het beste en slimste overlevingspakket, dat ze reeds hebben aangeschaft! Het pakket dat als het ware in de hoek van de kamer naar ze zit te lonken om gebruikt te kunnen worden. Ze zitten bij wijze van spreken met de rugzak al om!! Die gaan straks iedereen overleven denken ze misschien wel.

Producthero heeft misschien deze mensen wel  kunnen bedienen met hun calamiteitenpakket van  895 euro !( gratis bezorgd!) 

In geval van een oorlog zijn Ingrid en ik zijn er uit: We gaan onder de trap zitten! Dat schijnt statistisch gezien 1 van de veiligste plekken in huis te te zijn, als de schuilkelder te ver fietsen lijkt als de sirene afgaat. Zeker als je je banden nog moet oppompen ( Zorg ALTIJD voor volle banden!!! ) 

Mocht de calamiteit snel stijgend water zijn, dan bevind je je onder de trap  niet op de juiste plek, zou je kunnen denken, maar je kunt wel snel de trap op! 

Onder de trap is een trapkast. Aan de binnenkant ervan heeft mijn vrouw zag ik laatst een scheidsrechterfluitje gehangen!  Dat is niet eens zo'n slecht idee, fluiten als je huis in puin ligt!  Maar aangezien er zich IN de trapkast flessen wijn bevinden waar je je in die situatie tegoed aan zou kunnen doen is een kurkentrekker wellicht ook wel een zinvol dingetje om op te hangen.

 

Doch. wat mij  betreft, catastrofes en calamiteiten, ik heb er niks mee. Ik zit er niet op te wachten. Gedoe allemaal. Laat maar lekker wegblijven

In de stad ( 3)

Het mooiste middeleeuwse stadspaleis van West Europe en het oudste van Nederland is gelegen in mijn woonplaats: Het Markiezenhof!  Meer dan 500 jaar oud is het. Ooit was dit het bestuurscentrum van het Markiezaat .  Hier woonden en werkten de hoge heren en Markiezen . Ik kan er niet passeren zonder even door de toegangspoort te lopen en het binnenplein op te wandelen. Ik houd van de rust en het Middeleeuwse karakter.

Op een aanplakbiljet zag ik dat er momenteel een expositie gaande was van de schilder Joop Mijsbergen. De naam zei me niets, maar omdat ik de tijd had en van kunst en het Markiezenhof houd heb ik spontaan  het gebouw betreden. Achter de balie in de loge zat de receptioniste die me welkom heette. Op vertoon van mijn 'vriendenloterij VIP-kaart' kon ik gratis naar binnen. Ik kreeg een sticker die ik op een duidelijk zichtbare plaats moest bevestigen en een muntje voor de taskluisjes.

Het was niet de eerste keer dat ik er binnen was. Er bevinden zich drie musea in het gebouw en er zijn vaker exposities. Die heb ik eerder bezocht

Er vond binnen  een bruiloft plaats. Daarvan was ik al door de goedlachse receptioniste op de hoogte gebracht.  De middeleeuwse hofzaal vormde heden ten dage een stijlvolle en chique entourage waar huwelijksceremonies worden voltrokken,  dus die zaal was nu alleen voor genodigden toegankelijk .

Het gebouw is een beetje een doolhof en je krijgt wel een plattegrond mee, maar ik heb geen geduld om zo'n kaartje te gaan bestuderen. Er zijn suppoosten in het gebouw die me als het nodig is prima de weg kunnen wijzen. Dat geeft hun ook wat te doen, want het werk als suppoost in een slecht bezocht museum is niet het meest boeiende baantje. Ik help hun aan het prettig gevoel iemand van dienst te kunnen zijn, en ik kom gemakkelijk waar ik wezen wil zonder me te verdiepen in te klein afgedrukte plattegrondje. Iedereen blij!

....Zo liep ik even later samen met een oudere suppoost door de toonzalen van het paleis naar de zaal waar de schilderijen hingen van de hr van Mijsbergen. Die hingen in twee vertrekken eigenlijk, één daarvan was de hofzaal waar zich de huwelijksinzegening zou voltrekken. Ik bevond me in de aangrenzende zaal waar de gasten zich verzamelden in hun mooiste outfit. Dames in paarse jurken. ( niet mijn smaak!)  Ook de bruid was er bij. Op Keltische klanken betraden de mensen één voor één de hofzaal. Ze stonden keurig op een rij opgesteld met de bruid achteraan Het maakte de expositie, die me niet erg boeide zo op het eerste gezicht een stukje interessanter.

Even naar de stad ( 2)

Veel meer nog dan winkels kijken en de uitgestalde koopwaar op waarde schatten kijk ik in dit middelgroot stadje naar de mensen.  Dat kan ontspannen vanaf een terrasstoeltje, maar het is niet speciaal nodig om deze activiteit vanaf deze positie te bezigen. Het kan op elk moment waar je maar wil, zolang er maar mensen zijn.

Ik zag een haveloze man of vrouw, dat kon ik niet eens zo goed opmaken, die uit een vuilnisbak naast de Action aan het graaien was op zoek naar iets bruikbaars. Die mensen wekken meer weerzin bij me op als dat ik bij mezelf wenselijk acht. In mijn hoofd knoop ik een vriendelijk geïnteresseerd en begripvol gesprekje aan met de zwervers en daklozen in Nederland. In praktijk loop ik er voorbij. Het is een afgrijzen dat ik moet zien te overwinnen. Ik vind het misselijkmakend als mensen stinken. Met een zuurstofmasker op zou het misschien nog wel gaan. Maar dat doe je niet. Zo begin je geen begripvol en geïnteresseerd gesprek.

Een andere zwerver op mijn wandeling vroeg mij om een euro. Ik herkende hem van de vorige keer. Toen had hij op dezelfde locatie 2 euro van mij gekregen. Nu riep ik hem toe: "Ik heb je de vorige keer al wat gegeven!!' 

Waarom zei ik dat!? Het sloeg nergens op! 

Ik kom natuurlijk niet alleen daklozen tegen.

Ik zag genoeg andere mensen. Mensen waarbij je van alles kunt verzinnen. maar het beter niet kunt doen. Stel je de mens voor s morgens net voor hij of zij opstaat. 

Niet doen.

Gelukkig zijn er ook de anderen. 

Voor me liep op een gegeven moment een oudere mevrouw en een jongere. Waarschijnlijk moeder en dochter. Moeder had baat bij een rollator als loophulpmiddel, de ander, de dochter,  had voornamelijk een broek aan.  Ze had nog meer kledingstukken aan, maar mijn oog viel vooral op haar broek. Ik had qua looptempo het stel gewoonlijk snel gepasseerd maar ik ben even blijven hangen om een foto te maken van de broek. 

Niet zozeer de broek zelf, maar het opschrift er op. 

Op bilhoogte, billen waar geen mens anders acht op zou slaan stond in zilverwitte letters te lezen 'JUICY' . Sappig!. 

Die broek had ze s morgens aangetrokken om gezellig met moeder naar de stad te gaan. 

Hoe komt een mens er op om met een broek met zo'n tekst rond te lopen. Dan moet je toch erg wanhopig op zoek zijn naar sex? 

Los daarvan vind ik sappige billen helemaal niet prettig om aan te denken. Ze leiden me naar ongewenste gedachten over waterachtige ontlasting.

Misschien had ze de broek achterstevoren aan? 

Na de foto ben ik er in ieder geval snel voorbij gelopen

 Maar goed, vrijheid blijheid!  Iedereen moet zeker kunnen aantrekken waar die zin in heeft. Dat maakt het leuk om naar mensen te kijken tenslotte.

Wie weet is ze wel trendsetter en zien we binnenkort veel meer mensen met dit soort opschriften rondlopen. 

Het is echter wel oppassen geblazen om er een opmerking over te maken. Het zou opgevat kunnen worden als ongewenst. 

Complot

 Het is zorgvuldig uit het nieuws gehouden en journalisten die het wel aanhangig wilden maken zijn op gruwelijke wijze de mond gesnoerd, maar ik heb een zeer betrouwbare bron gevonden die mij inlichten kon.

Het gaat over de periode van het Covid-19 virus, veroorzaakt door het SARS-CoV-2 -virus. Eind 2019 is deze virus zich vanuit China gaan verspreiden en vanwege het grote besmettingsgevaar heeft het een epidemisch karakter kunnen krijgen. Er zijn varianten in de klachten die mensen hebben wanneer zij door dit virus zijn besmet. Koorts, vermoeidheid, kortademigheid, keelpijn, een droge hoest, longontsteking zijn de bekendste symptomen. Er zijn veel mensen aan ziektes dit dit virus veroorzaakte overleden.

Wat zorgvuldig onder het tapijt is geveegd is ongelofelijk, maar brengt wel een aantal puzzelstukjes samen. Onmiskenbaar is aangetoond dat het virus behalve de bekènde symptomen er nòg één had, waarover men geen ruchtbaarheid heeft willen geven. Bij veel infecties is na zorgvuldig uitgebreid onderzoek gebleken dat ook de cortex cerebrale, de hersenschors voor een aanzienlijk deel door het coronavirus blijkt te zijn aangetast. Bij bijna  80 procent van de onderzochte mensen die besmet waren blijkt minder activiteit in dat deel van de hersenen waarneembaar. Het blijkt zo goed als niet meer te bestaan. Het virus heeft een deel van het denkvermogen dat in de cortex zetelt op non-actief gezet en naar het lijkt onherstelbare schade toegebracht. 

Het uitdrukkingsvermogen, empathisch vermogen en het vermogen logisch na te denken is hierdoor bij deze groep slechts in zeer beperkte mate aanwezig. Er is sprake van een vastgelegde gedachtenstruktuur die niet geactiveerd wordt door nieuwe  Informatie en onweerlegbare feiten. Deze worden niet langer herkent en begrepen.  

Het geloof in eigen gelijk lijkt  niet aangetast. Dit is het gevolg van de verstarring die door het virus heeft plaatsgevonden..

Er wordt vaker beweerd dat mensen dommer worden, en als makke schapen achter een sterke leider willen lopen. 

Bedenk echter  dat ze zelf niet bij machte zijn dit te veranderen. Markant hieraan is dat deze hersendegeneratie door de lijders eraan zelf niet wordt herkend! Het zijn de trieste niet  onderkende slachtoffers van de corona-epidemie

Oh laat er snel een remedie komen!!!

Er is nu een complottheorie in zwang dat er opzet in het spel is. Overheden zouden er bij gebaat zijn mensen dommer te maken. 

Ochtendgedachte 23 juni

         Wanneer de zon onder gaat is het 

                 nog niet meteen  donker. 

De zin van Deep Fake

Op bewerkte profielfoto's die mensen van zichzelf posten heeft niemand puistjes, een mee-eter een wrat of een geel gebit. Het is allemaal gladjes en moet de perfectie benaderen. 

Mensen zetten zich niet alleen opgedirkt in de vitrine, maar verdoezelen alle oneffenheden. Rimpeltjes, littekentjes, die onderkin. Er bestaan apps die je foto mooier en stralender maken.

Maar het is wel nep

Er wordt echter nog volop geswiped van de ene Barbie naar de andere  Ken

Het werkt nog wel!  Iedereen begrijpt blijkbaar dat je je goed wilt presenteren! Maar zoals ik het zie houd je daarmee jezelf en de kijker enigszins voor de gek.

Het domme hiervan is toch, dat bij een 'real life' ontmoeting de puisterige waarheid toch aan het licht zal komen! 

Wat op het scherm getoond wordt is dat wat men wil dat je ziet. De huidige technologie wordt hierbij ingezet

Deep Fake, Artificial Intelligence.

Zouden ze ons gaan helpen!?

Het zou zomaar kunnen. Waar het gaat om de beeldcultuur. 

Zo nieuw en boeiend als dat het in het begin zal zijn, te spelen en je te vergapen aan de nieuwe mogelijkheden. Te lachen om absurde filmpjes, zo zou de belangstelling hierin mijns inziens  ook weer snel  kunnen afnemen. 

Het zou ons kijkgedrag kunnen beïnvloeden en doen afnemen.  

De TV, de filmpjes op YouTube, Facebook, noem maar op.

Kijken naar fake moet toch op den duur gaan vervelen!! 

Wat echt  is en wat onecht, daar kom je immers niet makkelijk meer achter. Waarschijnlijk over een jaartje helemáál niet meer!  Waarom zou je dan nog kijken? Ook het nieuws, de pers, het journaal. Je weet immers niet precies hoe gekleurd het is wat je ziet. Hulde voor de betere persmensen,

Maar een weldenkend kritisch mens zal weten dat objectiviteit soms ver te zoeken is. Soms moet je zoveel zoeken dat je het spoor bijster raakt. 

Als straks de objectiviteit het nog meer aflegt tegen belangen krijgen we de zaken belicht vanuit één bepaalde  invalshoek zoals we al zien bij veel buitenlandse zenders . Deep Fake en AI worden ter manipulatie van het gepeupel ingezet. En deze burgers, gezeten op de bank met een zak chips slikken naast de chips de aangeboden informatie voor zoete koek

Tot bijna iedereen in de gaten krijgt: fake

Niemand wil toch voor de gek gehouden worden? Wie blijft er na een jaar of vijf nog kijken!?

Waarschijnlijk alleen de manipulatiegevoeligen.. De roepers. 

Als die groep nou es een beetje zou kunnen slinken...en dat we dan met z'n allen veel minder en selectiever naar het scherm kijken en meer naar elkaar....

Dan zou dát de zin van Deep Fake kúnnen zijn!. 

Tijd

Boodschappen doen en letten op de aanbiedingen. 

Hoe moeten we dat zien?

Kleinburgerlijk, pensionado-achtig, of gewoon zuinig? 

Een jaar of 10 geleden lette ik nooit op prijzen. Als een tornado ging ik door de supermarkt en griste mee van de schappen wat ik nodig had of wat me opeens wel lekker of nuttig leek.

Schoenen in de aanbieding bij de Aldi. Ik kan er nu nog steeds tientallen jaren mee vooruit.

Want de artikelen, die buiten het normale supermarkt assortiment vielen wekten wèl mijn speciale interesse., en vormden zo het oog van de tornado.

Nu ga ik naar verschillende supermarkten omdat bij de één iets in de aanbieding is, en bij de ander niet. 

Ik ben geen tornado meer. De storm is gaan liggen, ik koop met aandacht de producten. Lees etiketten soms. Bestudeer ze op nutri-scores, gezond leven, houdbaarheid, veganisme en prijs. 

Ik voel me ook niet meer gejaagd bij de kassa. Als er een rij mensen achter me staat te wachten trok ik me daar eerder wat van aan. Ik projecteerde m'n eigen ongeduld op de mensen die op mij aan het wachten waren, en ging gehaast te werk. Nu niet meer. Hoewel ik ook geen uitgebreid praatje ga houden met de kassière, zo erg is het niet; want dat is nog wel steeds een ergernis. Als voor me in de rij iemand staat die het kassameisje kent en ter plekke amicaal samen de gemeenschappelijke  kennissenkring doornemen.

Maar voor de  rest is het wel een zegen dat de haast uit mijn leven aan het verdwijnen is.

Niets doen

 Het is perfect weer om niets te doen dan het op je lijf te voelen. Die aangename temperatuur, de zonnewarmte, en een klein verkoelend briesje.

Je in het zweet werken met een snoeischaar en een zaag, daar is het geen weer voor. Die laten we liggen.

De tafel schuren en lakken? Even niet aan denken.

Binnenshuis te keer gaan met allerhande huishoudelijke middelen en apparaten?

Later

Ik heb buiten een loungebank. Die kunnen we met dit weer niet ongebruikt laten. Hij staat er niet voor niets. Soms staat hij een beetje te ver van de koelkast, maar een mens heeft ook beweging nodig.

Het is een dag om van te genieten, waarop niets hoeft. 

De mensen vragen wel eens

'En? Bevalt het, je pensioen!? Verveel je je nog niet? Ga je nog wat doen!? Waar houd je je de hele dag mee bezig?"

Dat vroegen ze niet toen ik nog werkzaam was bij mijn werkgever. Wat ik de hele dag deed. 

Mensen vullen dat wat in. Er wordt wellicht gedacht : 'nou is ie de hele dag thuis. Helemaal alleen! Hij moet wat doen, anders verpaupert ie straks!. Hij moet zich toch ook nuttig kunnen voelen, dat heeft een mens toch nodig!?!!

Er wordt bedachtzaam geknikt wanneer ik vertel over mijn bezigheden. 

'Op vakantie gaan'  lijkt opeens een andere betekenis gekregen te hebben. Een andere lading. Het is niet meer iets wat je hebt verdient, maar wordt eerder gezien als tijdsbesteding die niet ten dienste staat van de maatschappij. 

Een zekere afgunst denk ik waar te nemen. Misschien is dat eigen invulling, maar mensen reageren wel minder - zag ik nu een verwijtende blik!?-  als ik vertel dat ik zes weken wegga.

Waar ik me verder mee bezig houd?

Lezen, wandelen, sociale contacten onderhouden, es naar het theater, schrijven, en ook, niks doen ja! Ik doe wel eens niets, en dat is lekker!! Daar verpauper ik minder van als dat ik op mijn werk verpauperde. Niets doen en ervan genieten omdát je niets hoeft te doen! In een perfecte temperatuur, heerlijk buiten!!. 

Ik val niemand lastig. Ik wordt ook niet lastig gevallen! 

Ik leef op. Ik slaap beter, mijn bloeddruk is weer oké.  Niets doen kan zo heilzaam zijn. Laat me nou maar even.

Het minste

Dat vreedzaam  protesteren geen zin heeft kan niemand meer ontkennen. Het maakt niet uit met hoe velen je bent, hoe hard of dat je schreeuwt, hoeveel handtekeningen je verzamelt. Want je behoort tot het volk. Dat volk dat  scandeert 'Power to the people!', een leuze die uit een andere tijd komt. Maar het volk wordt niet gehoord. Het wordt niet vertegenwoordigd . De mannen die aan de touwtjes trekken hebben andere belangen. Die staan in hun toren van Babel besluiteloos te kijken naar de stoet die voorbij gaat, of misschien staan ze er met hun rug naar toe. 

'Het gepeupel, dat kennen we. Ach ja..'

Oh, er wordt wel even notie van gemaakt, dat wel.

Maar

protesteren is het enige wat we kunnen doen. We willen niet naar geweld grijpen om ons gelijk te halen. 

Maar als we niet gehoord en gezien worden, wat moeten we dan doen? Straks..?

We zijn afhankelijk van 'onze' leiders;  figuren met macht en geld, en een ego dat er op uit is gestreeld te worden. Mensen die zich willen laten gelden, en het volk zien als  fishes in het spel Risk. 

Ze zetten alles in om te winnen. 

Gisteren heb ik geprotesteerd. Ik was er 1 van de ongeveer 100.000 die vanaf het verzamelpunt op het Malieveld van Den Haag met een rood shirt door de stad toog. Het allerminste wat we kunnen doen. 

Indrukwekkend was de minuut stilte voor de slachtoffers in de Gazastrook. Zwijgend werden de armen in de lucht gestoken. De vingers vormden het vredesteken.

Er zijn veel mensen die om andere mensen geven.