flashback

                                     Oh God, dit is pijnlijk herkenbaar voor mij van vroegâh

zomerhuis met zwembad

"Ik probeerde er niet aan te denken maar deed het nu toch. een man - een volwassen man naar alle waarschijnlijkheid - die zich over een bewusteloos meisje van dertien heen boog.

Ziek, zeggen de mensen. Zo iemand is ziek. Maar dat is het niet. het is geen ziekte. Ziektes zijn te genezen, ze zijn in elk geval te behandelen. Maar dit is iets anders. Een defect. Een constructiefout. Een fles frisdrank spuit uit elkaar en wordt uit de handel genomen. Dat is wat er met deze mannen moet gebeuren. Geen behandeling. Eerder een terugroepactie. De hele partij wordt vernietigd. Geen begrafenis. Geen crematie. We willen niet dat de asresten zich vermengen met de lucht die we inademen."'

Godverdomse dagen op een godverdomse bol

"Alle begin is moeilijk. Kijk maar. 't Kruipt uit het water zonder om te zien. 't Zou nog een laatste blik kunnen werpen op de oceanen, heimwee voelen uit eerbied, maar dat doet 't niet. 't Heeft er namelijk genoeg van te moeten kruipen over de zandbodems der wateren, genoeg van de eikelwormen en de pijlwormen en de chordadieren en de manteldieren en de koplozen waarmee 't zoveel eeuwen de zeeën mee heeft gedeeld."

Zo begint dit boek van Dimitri Verhulst. Een tragikomische recapitulatie van de geschiedenis van de menschheid. De moeite waard

Wat er niet meer is

‘In elke hotelkamer in de westerse wereld worden je drie zaken aangeboden om de verveling te verdrijven,’zei hij alsof we al uren aan het praten waren en hij me een laatste observatie wilde voorleggen.’Er zijn drie verleidingen aanwezig: de Bijbel, de minibar en het betaaltelevisiekanaal met pornofilms. Religie, drank en seks. Daar komt het op neer. Dat is de wereld’
Hij wekte de indruk tegen zichzelf te praten en leek zich amper van mijn aanwezigheid bewust.
‘Mensen beschouwen die zaken als tegenpolen,’zei hij en priemde met zijn wijsvinger in de lucht. ‘Dat is onterecht. De hedonist en de monnik verschillen minder van elkaar dan ze denken. Beiden zoeken ze een vervulling van hun verlangens, beiden zijn genotzuchtig. Religie is een begeerte van de ziel, het verlangen naar verlichting, de liefde van God; drank is een begeerte van de geest, het verlangen naar het verborgen zelf; seksualiteit is de begeerte van het lichaam, het verlangen naar plezier en de verbinding met een ander mens. Ze staan voor drie werelden die samen een zijn: religie hoort bij de bovenwereld, seks bij het aardse leven ofwel de middenwereld en drank hoort bij de demonen van de onderwereld.’
Het klonk even plechtig als lachwekkend.
‘Ik heb daar lang over nagedacht’zei hij.
Dat geloofde ik graag.

Susan Smit

lelielblank, scharlakenrood

Vertaling uit het Engels: The crimson Petal and the White.

954 bladzijden. Nog niet eerder las ik zo'n dik boek, maar ik ben het eens met de rescencent van het NRC Handelsblad, die na het lezen van het boek schreef: 'waren het maar meer bladzijden geweest'.
Het is een verslavende, opwindende en onvergetelijke historische roman over een prostituee in het londen van 1875. benieuwd naar de inhoud? Dan lezen.

1000 schitterende zonnen

Een fragment uit een prachtig boek van Khaled Hosseini. .

‘Dit wordt voor Uw dochter een keizersnede. Weet U wat dat is? We moeten haar buik opensnijden en het kind eruit halen, het is een stuitligging.’
Ík begrijp het niet,’zei Mariam.
De dokter zei dat het kind in een positie lag dat het er niet zelf uit kon komen.'En zoals het er nu uitziet, hebben we al te veel tijd verloren. We moeten met haar meteen naar de operatiekamer.’
Laila knikte met een vertrokken gezicht en haar hoofd zakte opzij.
‘Ik moet u nog wel even iets vertellen,’zei de dokter. Ze kwam dichterbij Mariam staan, boog zich naar haar over en sprak op zachte en vertrouwelijke toon met haar. Er zat nu iets ongemakkelijks in haar stem.
‘Wat zegt ze?’kreunde Laila.’Is er iets mis met de baby?’
‘Maar hoe houdt ze dat uit?’zei Mariam.
De dokter moest iets beschuldigends in die vraag hebben gehoord, want ze schakelde over op een defensieve toon.
‘Denkt u dat ik het op deze manier wil’? vroeg ze.’Maar wat kan ik anders? Ze geven me niet wat ik nodig heb. Ik heb ook geen röntgenapparaat, geen zuigcurettage, geen zuurstof, zelfs geen eenvoudige antibiotica. Als NGO’s geld aanbieden, jagen Taliban hen weg. Of ze sluizen het geld door naar waar de mannen verzorgd worden.’
‘Maar hebt u dan niets om haar te geven, dokter sahib? Vroeg Mariam.
‘Wat is er toch aan de hand? Kreunde Laila.
‘U kunt het medicijn kopen, maar…’
‘Sachrijf maar op hoe het heet,’zei Mariam. ‘U schrijft het op en ik ga het halen.’
Onder de burka schudde de dokter ferm haar hoofd.’Daar is geen tijd voor,’zei ze.’In de eerste plaats heeft niemand van de dichtbijgelegen apotheken het in huis. Dus u moet zich door het verkeer heen worstelen van de ene plek naar de andere, misschien wel de hele stad door, en het is niet erg waarschijnlijk dat u het ooit vindt. Het is nu bijna halfnegen, dus u wordt waarschijnlijk gearresteerd omdat u de avondklok overschrijdt. Zelfs als u het medicijn vindt, bestaat er de kans dat u het niet kunt betalen. Of u komt in een soort veiling terecht waarbij u moet opbieden tegen iemand anders die even wanhopig is. Er is geen tijd. Het kind moet er nu uit.’
‘Zeg me wat er aan de hand is!’zei Laila. Ze had zich nu op haar ellebogen opgericht.
De dokter haalde diep adem en zei dat het ziekenhuis geen verdovingsmiddelen had.
‘Maar als we het uitstellen, zul je je kind verliezen.’
‘Snij me maar open,’zei Laila. Ze viel terug op het bed en trok haar knieën op.’Snij me open en geef me mijn kind.’

Uit "Tirza"

Hij verlaat de zaak. Een hoek verderop voor het kantoor van South African Airways zegt hij tegen het kind: ‘Je moet de mensen kalmeren. Het is niet altijd even netjes, maar het moet. Een gekalmeerd mens is een gelukkig mens. Ik kan niet tegen verdriet, tegen paniek. Ik wil dat de mensen kalm zijn. Ik heb een hekel aan hysterie. Emoties, dat is de vloek van deze tijd, emoties.’ Hij spreekt het woord uit alsof het een scheldwoord is.’De openbaarheid ervan, de trots erop, het geloof erin,’fluistert hij,’waanzin,waanzin. Het gevoel is een geloof dat overwonnen dient te worden.’

Arnon Grünberg

Fragment uit het boek dat ik heb gelezen