Het minste

Dat vreedzaam  protesteren geen zin heeft kan niemand meer ontkennen. Het maakt niet uit met hoe velen je bent, hoe hard of dat je schreeuwt, hoeveel handtekeningen je verzamelt. Want je behoort tot het volk. Dat volk dat  scandeert 'Power to the people!', een leuze die uit een andere tijd komt. Maar het volk wordt niet gehoord. Het wordt niet vertegenwoordigd . De mannen die aan de touwtjes trekken hebben andere belangen. Die staan in hun toren van Babel besluiteloos te kijken naar de stoet die voorbij gaat, of misschien staan ze er met hun rug naar toe. 

'Het gepeupel, dat kennen we. Ach ja..'

Oh, er wordt wel even notie van gemaakt, dat wel.

Maar

protesteren is het enige wat we kunnen doen. We willen niet naar geweld grijpen om ons gelijk te halen. 

Maar als we niet gehoord en gezien worden, wat moeten we dan doen? Straks..?

We zijn afhankelijk van 'onze' leiders;  figuren met macht en geld, en een ego dat er op uit is gestreeld te worden. Mensen die zich willen laten gelden, en het volk zien als  fishes in het spel Risk. 

Ze zetten alles in om te winnen. 

Gisteren heb ik geprotesteerd. Ik was er 1 van de ongeveer 100.000 die vanaf het verzamelpunt op het Malieveld van Den Haag met een rood shirt door de stad toog. Het allerminste wat we kunnen doen. 

Indrukwekkend was de minuut stilte voor de slachtoffers in de Gazastrook. Zwijgend werden de armen in de lucht gestoken. De vingers vormden het vredesteken.

Er zijn veel mensen die om andere mensen geven.

Dikpik

Ik herinner me van vroeger sprak opa, lang voor de komst van het internet, de pornoboekjes van toen. De Rosie, the Chick, de Candy. Ik weet niet of ze nu nog bestaan, maar indertijd lagen er schappen vol mee in de kantoorboekhandel. Ze vonden gretig aftrek, zou je enigzinds plastisch kunnen zeggen. Als puber wil je natuurlijk je licht opsteken . Sex was  spannend. Er ging een wereld open bij het zien van al die foto's en verhalen.

Er stonden ook verschillende rubrieken in de boekjes. Vragen van lezers, en werkelijk  serieuze antwoorden daarop . En ook, kontaktadvertenties!  Mensen die sexuele wensen en verlangens hadden en daar een partner bij zochten lieten dat middels een advertentie weten, meestal voorzien van een fotootje.

Dat fotootje was meestal een kiekje waarop een  zeer schaars gekleed of meestal naakt lichaam van de adverteerder of adverteerster te zien was. Doorgaans zonder hoofd. Mannen en vrouwen toonden hun vleeswaar. De term dickpick bestond nog niet. Je kon reageren op de advertenties onder nummer. 

Nu worden dickpics ongevraagd gestuurd naar vrouwen middels whatsapp en andere media. Misschien zijn dat mannen die vroeger ook die plaatjes in de Rosie of de chick hebben gezien en hebben gedacht dat dat dus de gangbare manier is om vrouwen te verleiden.

En er zijn vast ook vrouwen die daar warm voor lopen, net zoals er vrouwen zijn die 's nachts hun wekker zetten om naar curling te kijken onder het genot van een zakje maden met mayo.

Maar andere vrouwen vinden het afsotelijk. Dus mannen, niet doen. Je hebt er niets aan. Hoe groot je penis ook is, het maakt het alleen maar nog afstotelijker. Wanneer je een vrouw leuk vind kun je wellicht beter een bloemetje geven.

Of een foto van een picnic!  Vind ze vast veel leuker!

Avondklok

 Mensen mogen niet zonder meer buiten komen en samen scholen.

Dat schijnt anders - als het wel zou mogen - in grote getale te gebeuren. Macaber! 

Na negenen als het donker is .In februari, wanneer de temperatuur rond het vriespunt gaat schommelen, en wanneer alle restaurants en cafe's  gesloten zijn. Dan opeens komen ze met z'n allen de straat op en gaan ze klitten en samen scholen bij elkaar. Dan gaan ze handen geven en in elkaars tronie ademen. Hanggroepen vormen. De doerakken, de corona-ontkenners en andere buitenlanders

Daarom heeft het kabinet besloten  een avondklok in te stellen. Dan blijven ze binnen. 

En het werkt. De mensen zijn van de  straat.

Ze zijn bij elkaar in de studentenflat. Tot de volgende ochtend. Gezellig. Ze blijven bij elkaar slapen. Het is niet anders. Ze kunnen niet over straat terug naar huis. Het is coronatijd en er is een avondklok. Je moet er het beste van maken.

In Westenschouwe is geen studentenflat. Sterker nog: er zijn geen studenten. Sterker nog. Er zijn maar weinig inwoners. En de bewoners die er zijn: die houden zich ook aan de avondklok. Als er geen avondklok zou zijn zou je misschien door de godverlaten straten een enkeling  een ommetje zien maken. 

Maar langs zee wandelen over een onafzienbare vlakte. Door de polder fietsen. Of door de duinen. Over de dijk heerlijk tegen de wind in struinen.  Dat genoegen wordt ze ontnomen. In het dorpscafe waar normaal 4 vaste gasten komen staat het pikke-tanissie te wachten achter een brandschone toog. 

Hulde voor deze lieden. Deze plattelanders die zich gelaten onderwerpen aan een maatregel, bedoeld om stedelingen niet in de verleiding te brengen om na negenen uit hun avondklok te stappen - voor reisbewegingen gaan zorgen-  en zich onder deze gemoedelijke dorpsgenoten te mengen: de cafegangers die nu niet gebogen over de toog met hun jonge jenever in de hand de toestand van de wereld konden bekommentariëren. Die niet buiten mogen komen vanwege, zo heet het absurdistisch- de kans om besmet te raken.

standpunt in standbeeld

 Ik vind dat omstreden standbeelden mogen blijven bestaan. 

Als er ooit voor gekozen is om een standbeeld van iemand te plaatsen dan is dat, daar mag je toch van uitgaan  met instemming en goedkeuring van velen gebeurd. Het is er gekomen. Het heeft er gestaan. Het staat er inmiddels al 100 jaar of meer. Het is gezien door je voorouders. Bovendien is het mede-bepalend geweest voor het stadsbeeld en het heeft ook een monumentale status gekregen Het standbeeld is monument geworden. Met dezelfde waarde als die schattige trap-en klokgeveltjes verderop, of die kerktoren.  Het is eén geheel. Het verhaalt de geschiedenis. Zo was het. Zo waren onze huizen, zo was ons geloof. Zo waren onze helden. Prachtig die steden die nog zoveel geschiedenis in zich herbergen en ons daarmee zoveel vertellen. 

Een standbeeld weghalen moet je niet zomaar doen. De beelden van  al die roemruchte lieden die in hun tijd de status van held kregen zijn markeerpunten in onze vaderlandse geschiedenis. Door ze weg te halen ontken je de betekenis die deze personen wis en waarachtig wel hebben gehad.

Nu blijkt dat die rol niet altijd even fraai of heldhaftig was. We hebben tot onze ontzetting ontdekt we ze nu ipv helden eerder misdadigers zouden moeten noemen. Er zijn onder verantwoordelijkheid van die lieden mensen verhandeld. Er is gekeken of slaven dreven. Door hun direct toedoen zijn mensen vermoord, landen leeggeplunderd noem maar op. Onze trots brokkelde af tot diepe schaamte. Van borst vooruit tot hoofd omlaag

Moeten we nu tegen die lieden opkijken als we er langs fietsen? Als we een wandelingetje maken? Worden we daar vrolijk van? Voelt dat goed? Die mensen verdienen toch geen standbeeld!

Nee, misschien niet. Kan ik me goed voorstellen. Maar moeten ze dan weg? Of moeten we ze herlabelen? Ik bedoel: niet alleen er het etiket van 'boef   opplakken. Maar ook en vooral zou het niet kunnen we de standbeelden uit het verleden gaan zien als monumenten? Kunstwerken die ons eraan moeten herinneren dat we niet zomaar klakkeloos achter iemand aan moeten lopen.  Dat kan en magongemakkelijk voelen, maar dat is niet erg. Het is Kunst, èn we zijn er tevens door gewaarschuwd. We kunnen nu ook wel eens mensen op het schild hijsen, waaraan we later liever niet meer herinnerd willen worden dat we dat deden, Zie dit standbeeld. Zie deze man waarvan iedereen zei dat het een held was. Hij werd toegejuicht. Geprezen! 

Hier is lering uit te trekken. De kans dat je van geschiedenis kunt leren kun je hier goed bij de hoorns pakken

Dan is er nog een alternatief. We kunnen onze geschiedenis weergeven. Mèt de wijsheid van nu  Dit kan  door de standbeelden van de mensen die we nu misdadigers zouden noemen te laten staan en ze uit te breiden. Kunstenaars kunnen zich wat mij betreft buigen over deze uitdaging. Omdat ik geen kunstenaar ben noem ik een plat voorbeeld dat je bijvoorbeeld een kooi kunt zetten. Kooien zoals die er in deze tijd bestaan. Een kooi om de ontmaskerde held. Een symbool van hoe we NU over de man denken. We behouden de geschiedenis MET het heden en nemen het mee. We ontkennen het niet, maar laten zien hoe er nu tegenaan gekeken wordt.Anno 2021. 

Nederland komt er uit te zien, met beelden uit het verleden van al die mannen in kooien. 

mondkapjes

 Bekbedekkâhs, zeggen ze in De Haag

Als ze dan toch verplicht worden, dan moeten we er maar iets moois van maken. En natuurlijk is de handel er gretig op los gesprongen. Grappige, maar ook stijlvolle bekbedekkâhs. Voorbeelden.

Toch is het in veel gevallen net alsof de slipjes voor de mond zijn getrokken vind ik. 

Maar misschien vinden sommige mensen het wel zo mooi dat we straks te zien krijgen dat mondkapjes gedragen zullen worden ook als dat helemaal niet meer nodig is. 

Het lijkt op een islamitisering van de samenleving. Handen schudden is er inmiddels ook al een tijdje niet meer bij. 

In het museum zal 2020 later waarschijnlijk onder meer op deze manier in beeld gebracht worden 

ondertussen, basisschool, groep 2

"Wie weet wat dat is? Een pandemie.."

 - '...dat is dat iedereen op de wereld ziek kan worden en misschien niet beter omdat er geen pilletje is'

 "Goed zo. En wat moet je dan doen denk je?"

 - 'Zorgen dat je niet besmet kan worden juf'

"Juist!! Iedereen gehoord jongens. Vindt iemand dit moeilijk?"

Covid 19

Het is niet de gewoonte om over de actualteit te schrijven op dit blog. Dit met de gedachte: wat vandaag actueel is, is morgen achterhaald. En dus niet meer interessant. Ik maak nu een uitzondering omdat we momenteel in een uitzondelijke situatie zitten. Eén waarin ik mijn hele leven nog niet eerder gezeten heb.
In de penarie zaten we vaker, in een pandemie nog nimmer. En daarin zitten we nu: we hebben te maken met een pandemie. De wereld is in beroering, en in allerlei talen wordt er gesproken over Corona. Wat kúnnen we er tegen doen, en wat Doen we er tegen,
Landen kijken naar elkaar, en daar waar een gemeenschappelijke vijand zou kunnen verbroederen gebeurt dit enigszinds, maar landen kijken ook kritisch naar andere landen waar het gaat om de manier waarop de bestrijding van Het Virus daar plaatsvindt.

Ik mag het misschien en hopelijk meemaken dat ik ooit nog tegen mijn kleinkinderen zal zeggen dat opa de pandemie van 2020 heeft overleefd. De pandemie van Covid Nineteen. Klinkt goed. Covid Nineteen!!. Een spaceship from another planet. Een virus. The enemy die het op de mensheid heeft gemund, maar wij zullen ons weren!
De film Covid 19, de musical, het zal al wel allemaal al in de steigers staan, want als we ergens aan kunnen verdienen dan doen we dat.
Net als de huidige Amerikaanse president, die de naam president eigenlijk helemaal niet zou mogen dragen. Die doet een bod op het bedrijf dat bezig is en vorderingen maakt in het ontwikkelen van een  coronavaccin. Dan zal Trump zelf kunnen bepalen wie daar gebruik van kan maken. En natuurlijk...Americans first!
Vanwege de pandemie wordt er minder gevlogen en minder gereden. Het milieu is blij met de pandemie, en de lentebloesems en voorjaarsbloemetjes buiten lachen ons allemaal blij toe met bonte kleuren en natuurlijk zouden ze anders ook bloeien maar nu is het net of ze zeggen. FIJN. DE LUCHT WORDT SCHONER!! DANKJEWEL LIEVE MENSEN
Weten zij veel. Ze weten niet dat veel mensen hamsteren dat het een lieve lust is. Omdat deze mensen zeker willen weten dat ZIJ genoeg hebben. Als anderen er naast grijpen, ja, dat is dan dom. Dan hadden ze ook maar moeten hamsteren.
Dat weten de blauwe druifjes en de krokusjes niet van de mensen. Misschien alleen de narcissen. Die wel.
Er wordt met name wc-papier gehamsterd. Niet dat er een tekort aan dit papier dreigt, maar ja. Je zou maar zonder zitten.Mensen gaan er kennelijk van uit dat ze genoeg te vreten hebben om uit te kunnen schijten. Mag ik dat plastisch zo zeggen?  In ieder geval  getuigt het van een zeker optimistme bij de mensen

We zitten in een pandemie. Het openbare leven ligt stil. Mensen blijven in huis. Bij elkaar. Werken thuis, Gaan er nauwelijks meer uit. Alleen voor boodschappen en  dienstverlening
Hoe gaan mensen om met deze periode van legere agenda's ? De samenleving wordt onthaast.
Dat betekent een geboortegolf over negen maanden. Er zullen wel een heleboel kleine Coronaatjes  en Covidjes geboren worden. Er zal wat meer aandacht worden besteed aan het interieur, want dat is behalve de sociale media, internet en TV de Wereld de komende weken en er zal waarschijnlijk ook een toename plaatsvinden van het aantal scheidingen. Want op de lippen van je partner ben je op een gegeven moment uitgezeten.

Wordt vervolgd.

Voorbijganger

Ik lees NU.NL
Beetje op de hoogte blijven van wat er in de wereld speelt, reilt,zeilt, niet?

Ik vind een opmerkelijk bericht. Getitelt:

"Voorbijganger filmt uitbarsting Japanse vulkaan"

Het lijkt hier om een fenomeen te gaan dat anders door NIEMAND zou zijn opgemerkt. Maar dank zij de oplettende voorbijganger toch mooi is vastgelegd

Het woord 'voorbijganger'is zo grappig gekozen
Zou geen enkele inwoner van Kagoshima, dat aan de voet van de berg ligt, het hebben opgemerkt?

Rustgevend Blauw

Wat zijn we toch knap.

Wat kunnen we toch veel

Wat hebben we toch veel onderzocht al.

Fijn hoor, zo knap als we zijn

Klinkt daar cynisme?

Nee hoor

Ik denk dat dat maar zo lijkt, als je dat denkt

Dat zit dan meer in jezelf misschien.

Wat nu weer ontdekt is..

Het komt uit Japan.

Daar zaten ze met een behoorlijk hoog zelfmoordcijfer op de een of andere manier. Ik kan me er wel wat bij bedenken. In Japan.

Op treinstations vooral. Daar springen ze dan voor een aanstormende trein.

Ik weet niet of er ooit iemand is geweest die zich in een treinstation opgehangen heeft.

Vast wel. Alles is immers al gebeurd. In Japan zal er ook wel ooit iemand zijn geweest die harakiri heeft gepleegd op een station. ( Misschien nadat hij voor een vertrekkende trein is gesprongen die de andere kant opreed)

Een grappig filmpje daarover op YouTube niet gevonden. Maar dat wil nog niet zeggen dat het niet gebeurd kan zijn. Niet alles staat op YouTube!! Vergeet dat niet jongens en meisjes!

Maar zelfmoord plegen door voor de trein te springen komt vast vaker voor op treinstations dan ophanging in een treinstation..

Laten we dat aannemen

Kost tijd hoor als er iemand voor de trein gesprongen is. Voordat alles onderzocht en geborgen is..

Brrr…luguber idee. Geen prettig werk

In Japan sprongen ze dus veel voor de trein. Maar tegenwoordig is dat een stuk minder. Dat komt hoogstwaarschijnlijk denken ze omdat lichtkleur en de hoeveelheid licht direct van invloed zijn op de gemoedstoestand.  Blauw ledlicht heeft op stations in Japan een kalmerfend effect opp mensen. Sinds dat ze dat aangebracht hebben stappen  potentiele zelfmoordenaars gewoon keurig IN de trein in plaats van ervoor te springen. Op de roltrap nog overtuigd geweest dat deze roltrap de laatste zou zijn, in de blauwe vertrekhal  snel tot rust gekomen.

Zou het daarna  goed gegaan zijn met de Japanner nu hij weer in de trein zat? Leeft hij nu lang en gelukkig verder?

 In Nederland gaan ze het ook aanbrengen in sommige stations. Er is groen licht voor blauw licht. Want in 2015 waren het er 223 mensen die voor een trein sprongen. Daar moeten we wat aan doen.

Aan de oorzaak van het toenemend aantal zelfmoorden misschien ook wel een keer trouwens!!

Maar ja, je kunt niet alles tegelijk.

Voorwaarts! MARS!

“Zo zo,

Naar Mars!

U wilt naar Mars? U wilt er bij zijn in 2024?

Een enkele reis maken van zeven maanden,

 En dan de rest van Uw dagen daar slijten?

Weet U het zeker?”

In theorie is het allemaal mogelijk. En de plannen om in 2024 te gaan zijn serieus

Veel van onze soortgenoten schijnen het idee aantrekkelijk te vinden.

Verschillende  types. Van huisvrouwen…(‘ wat moeten die daar, de boel spik en span opruimen op Mars? ’t Zal niet opschieten met al die stofstormen daar..’)) tot wetenschappers en hoogleraren. Die gaan dan hun leven wijden aan bodemonderzoek en dat soort zaken. En die gaan dan de komst voorbereiden voor volgende groepen mensen.   Want die gaan komen!  Eén schaap over de dam, de rest komt er achteran.
Die vriendin waar je nu eindelijk van af dacht te zijn.... Ja hoor, daar STAAT ze weer…”hallo schat.... IK ben het” ...
Want op aarde willen we een leuke soap, en De media is immers sponsor, dus die wil wat terug

De eerste honderd jaar zullen ze er zeker nog in ruimtepakken moeten rondlopen. Daarna kunnen ze er genieten van temperaturen van min 140 tot maximaal +20 graden! 

Kennen wij mensen die wij dit avontuur zouden gunnen?

Ik zelf denk aan Rita Verdonk. Ik zie mezelf in 2024 dagelijks de Mars-soap volgen over hoe zij op die okerkleurige planeet  T.O.M  ( Trots Op Mars) op wil richten, en daar dan  tegenstand zal ondervinden.

Emille Ratelband ? Mag van mij ook mee

Benieuwd!

 Zou hij  onderweg naar Mars elke dag van de zeven maanden durende reis beginnen met: “TSJAKKAAA!!? En zo ja, zal hij dan levend arriveren?

Wat doen ze met criminelen op Mars? Komt er een klein koepeltje?

De ‘woningen’die nu ontworpen zijn voor de eersten, lijken al op koepeltjes.

Ik kom er op omdat er in het Australië van 1770 immers ook Engelse gevangenen werden afgezet.

Die mochten gaan pionieren tegen wil en dank.

En die hebben het daar goed gedaan. 

Dus…

Wordt vervolgd.  

Verkiezingen

Er zijn weer verkiezingen in ons land. De media hebben ons de koppen van de lijsttrekkers zo vaak laten zien en horen, dat we er bijna misselijk van werden.
Maar kijk  en ziet: hij is onverwoestbaar! De zwevende kiezer bestaat nog steeds!
Die zweeft vandaag naar het stemhokje, of naar het strand, weet jij veel.

Een zwever wordt niets wijzer van gezever. Die hebben daden nodig.

Wat dat betreft vond ik de zin die ik op de kalender trof  ( we hebben een scheurkalender met elke dag weer een nieuw denkdingetjes) wel mooi. Er stond:

"Geloof niet in onzin, wie het ook zegt"

Een zin die wat mij betreft op TV bij elk debat permanent in beeld zou moeten staan.
Maar ja. De zwevende kiezer is daar natuurlijk niet mee geholpen. In tegendeel, misschien komen er wel meer zwevers bij.

Je kúnt natuurlijk ook stemmen op de partij met die beroerde naam ( verander die nou eens...), maar met de mooiste poster!

verwachtingen

Wanneer het Nederlands elftal straks moe na de gewonnen finale in ons land terugkeert gaan we ze feestelijk onthalen. We gaan straten, pleinen en ook alles binnenskamers oranje versieren! Wat? We beginnen alvast, want we winnen TOCH! Fabriceer ze maar, al die oranje vlaggen en shirts en gadgets en alles - komt wel goed. We versieren al voor we gaan beginnen!! We worden kampioen!!
Tuurlijk...
 De kouwe drukte rondom het Nederlands voetbalelftal en en de Nederlandse inzending voor het songfestival beginnen wat dat betreft  steeds meer gelijkenissen te vertonen.

Maar er zit nogal wat verschil in de verwachtingen. Zo blijkt maar weer.
Een verschil tussen utopisch heroïsch, en realistisch  matig
Want In plaats van eindeloze slowmo heroieke beelden van scorende Hollanders, die buitelend over elkaar heenrollen, zien we de komende jaren slechts een enkele keer beelden van onze Nederlandse keeper, die verslagen achter zich kijkt, en we zien oranjehemden die 'verbijsterd' naar hun hoofd grijpen, e.e.a dramatisch muzikaal ondersteund met de meest trieste uitvoering van het 'adagio for strings' van Samuel Barber.

Zou het in huize van Persie, of in Huize van Bommel of Schneider ook oranje versierd zijn?
Dan kunnen ze bij thuiskomst de vlaggen weer binnen halen.
Of laten binnenhalen, want immers: Rijk genoeg!

Maar er zal wel niks hangen bij hun thuis.
'Nee joh, oranje...daar heb ik nix mee'

Het verschil in verwachtingen is misschien wel duidelijk in onderstaande prenten:

 

Brandwond

Elke dag was ze, bezorgd voor het milieu, bezig afval te scheiden. De keuken was er een stuk kleiner door geworden, die stond vol met bakken voor gescheiden afval. De keuken was eigenlijk een soort klein milieu-park. Maar ze had het er voor over, want het milieu, de aarde, de kinderen, dat ging haar ten harte.

De lege pakjes shag van haar zoon, die tegen wil en dank het niet kon laten om rook in z’n longen te zuigen, die trok ze los. Het plastic bij het plastic, het papier bij het papier. Wikkeltjes van dropjes, kroontjes van tomaatjes, celbatterijtjes, de schillen van de ongepelde pinda's, het werd door haar keurig geselecteerd en gedeponeerd in de daarvoor bestemde afvalbak.

Het papier werd eens in de twee weken opgehaald. Dan ging ze daarvoor al een doos scoren bij een supermarkt. Daar kon ze het oude papier dan in doen en langs de kant van de weg zetten.

Dan werd het opgehaald. Ze zwaaide altijd naar de mannen van de ophaaldienst. Ze doen toch zulk goed werk!

Die vrouw, die vrouw, die zit nu zwaar in een depressie. Ze hoorde het nieuws van de brand in Velsen. Bij het recyclebedrijf aldaar. waar ook haar geselecteerde papier bewaard bleef, was brand uitgebroken. Alle samengeperste papier, niet alleen dat van haar, maar ook van haar milieuvriendinnen en van tienduizenden die de moeite hadden genomen papier apart te houden van het restafval, was in rook opgegaan. Verbrand. Dat wat zij beschouwde als haar TAAK in dit leven, de ZIN van haar leven, ja bijna als haar levenswerk was nu in rook opgegaan.

De bakken heeft ze de keuken uitgesmeten, ze heeft de hele nacht gehuild, en een besluit genomen.

Diegene die verantwoordelijk is voor die brand in Velsen zal boeten! Ze zal hem weten te vinden, en hij zal niet bij het groenafval belanden, maar bij het chemisch- of het restafval, daar was ze nog niet uit.

Onderbroekterrorist

DETROIT - De Nigeriaan die zich in 2009 probeerde op te blazen in een van Schiphol opgestegen vliegtuig, heeft een levenslange celstraf gekregen. Een rechtbank in het Amerikaanse Detroit deed donderdag uitspraak.

Umar Farouk Abdulmutallab (25) had op een vlucht van Northwest Airlines naar Detroit een explosief in zijn onderbroek verstopt. De bom ontplofte niet maar vloog in brand, waardoor Abdulmutallab brandwonden opliep. De Nederlander Jasper Schuringa wist hem daarna te overmeesteren. Het vliegtuig had 289 mensen aan boord.

*
Je zult maar gevierd willen worden als een martelaar voor de goede zaak door een Westers vliegtuig op te blazen, en dan als beloning voor die goede zaak terecht komen in een hemel tussen 40 mooie maagden......
en jezelf terug vinden in een Amerikaanse cel, waar je bekend komt te staan als de Nigeriaanse onderbroekterrorist,,,dan heb je pech hé?
Dan ben je toch op z'n minst geïrriteerd. Levenslang heeft ie gekregen. Want vliegtuigen opblazen met explosieven in je onderbroek, dat mag niet. Ook al zijn die gezegend. Want dat zei Umar Farouk Abdulmutallab in de rechtzaal. Dat hij een gezegend wapen had in zijn onderbroek.
Geen bescheiden jongen.
Maar wel levenslang de onderbroekterrorist.

Van Dale, binnenhalen dat woord!

NOS 20.00u journaal 8 februari 2012

Het NOS journaal stond in het teken van het NIET doorgaan van de elfstedentocht. Het ijs is niet dik genoeg en dus is het niet veilig genoeg - duidelijk zat.

Het ging er bijna 32 minuten over, en toen nog even wat ander nieuws. Twee binnenlandse dingetjes, en dan buitenlands nieuws. In Syrië, Damascus is het oorlog. De VN vraagt aandacht ook speciaal voor de kinderen. Tientallen zouden er al zijn omgekomen. Ze worden gedood, misbruikt, verkracht, we zien een bloedend en huilend kind op de grond liggen, men probeerd hem medische hulp te geven.
Het is een intriest beeld.
In de studio zit de nieuwslezer, hij vat de vertoonde beelden samen met 'een patstelling dus, daar in Syrië', dan draait hij zich naar de weerman die daar voor de weerkaart staat, en vervolgt: '' wij kunnen in ieder geval TOCH schaatsen, hè?'.

winter 2012

Het is zo'n winter die je een keer in je leven meegemaakt moet hebben, met wekenlang de temperaturen tot zwaar onder nul, en waarin Friesland in het nieuws een rol speelt.
En dat is leuk voor ze.
Als het over Friesland gaat in het Journaal dan gaat het over de 11-stedentocht. Voor de rest vernemen we nauwelijks iets van deze provincie, die vooral bevolkt lijkt door schaatsers, ijsmeesters en rayonhoofden. Het is net of ze het daar eigelijk ALTIJD, misschien ook wel 's zomers, over de 'tocht der tochten' hebben.
Zouden ze daar in mid-juli in het cafe naast de bonkervaart ook gewoon met hun schaatsen om de nek en hun mutsen op achter de Beerenburg zitten? Ik krijg wel zo'n vermoeden. En dan praten of dat het dit joar oan sal gaen ?

Wel leuk hoor, die uitgelaten koppies van die schaatsers op TV. Het glunderend enthousiasme als van kinderen die een dagje Efteling in het vooruitzicht staat. Dat is mooi. Schattig! Mag ik dat zeggen?
Daarom hoop ik voor de Friezen dat het goed blijft vriezen.
Ik zit in Zuid-Nederland. Hier mag wat mij betreft de winter voorbij zijn. Vandaag nog!
Ik heb het weer gezien

Oh oh Den Haag

'Goedennacht! Wilt U even open maken? '
-...............huh?
'Wilt U alstublieft uw tent even open maken?'
-...........het is al 01.00!...........Ik slaap nog...
'Politie hier....'
-......aaah! Typhuszooi....IK SLAAP NOG..'
'Juist! Daar wou ik het nèt even met U over hebben'
-...en dat kan morgen niet?!'
'Meneer, U slaapt hier onrechtmatig. Het is verboden hier te slapen. En als U nu Uw tent niet openmaakt, dan zal ik U een handje helpen'
- ...Dan klaag ik jou aan wegens tentvredebreuk! Teringlijer..

Er klinkt beweging in de tent. De sluiting wordt losgeritst. Een slaperig hoofd kijkt naar buiten. Hij slaapt hier als lid van de Occupy beweging al weken op het Malieveld.
*
Het is winter. Er hangt 's nachts vorst in de lucht. De gemeente Den Haag wilde de winterregeling voor zwervers uitvoeren. Die regeling behelst dat bij 5 nachten achtereen vorst zwervers niet buiten mogen slapen.
Aanvankelijk wilde Den Haag dat daarom het hele kamp opgebroken moest worden.
Maar een rechterlijke uitspraak ( na een kort geding dat Occupy had aangespannen) stelde daarmee de gemeente niet in het gelijk.
De uitspraak werd uiteindelijk dat het kamp mocht blijven, maar dat er niemand mocht slapen!

Hele volksstammen over de hele wereld leggen hun moede hoofd te rusten in temperaturen ver onder het vriespunt. Zij beschikken niet over de best mogelijke slaapzakken, en warmhoudmateriaal, waar de actievoerders waarschijnlijk wel gebruik van zullen maken. Maar het is weer Nederland op zijn kleinst. En de betutteling op het grootst.
En in deze mini-soap zal burgemeester Jozias van Aartsen het kamp nog even moeten gedogen.

EHEC

Er wordt te snel wat geroepen over de oorsprong van de EHEC-besmettingshaard.
( Spaanse)Komkommers,tomaten, bladsla voedsel uit een restaurant in Lübeck,aanvoer van een cruiseschip, biologische taugé en spruitjes zijn inmiddels al genoemd als mogelijke bron van de besmetting, met alle gevolgen van dien. En, je zal zien: uiteindelijk komen we toch natuurlijk bij vlees terecht. Want die sector kan er naast de gekkekoeienziekte, de varkenspest, en al die andere bacteriële besmettingen geen negatieve publiciteit meer gebruiken. Ze zullen er alles aan doen de beschuldigende vinger naar anderen te wijzen.

Ongenuanceerd zomaar wat roepen kan ik ook.

100 fotografen

Een beruchte oorlogsmisdadiger is naar het huis van bewaring gebracht.
Door bewapende agenten werd hij meegevoerd vanaf één van de Balkan staten, waar ze hem hadden opgepakt, met een vliegtuig naar een vliegveld bij Rotterdam.
Daar was heel veel pers bijeen. Ze konden zien dat het vliegtuig landde, en een hangar in taxiede, waarvan de toegangspoort onmiddellijk werd gesloten.
Beelden die wij dus ook konden zien, ’s avonds op het journaal.
Hadden we die kunnen missen, die beelden….?

‘Onze aandacht verplaatst zich nu van Rotterdam naar Scheveningen’ sprak de nieuwslezer toen. Want dat was de volgende, en voorlopig laatste halte van de gevangene.

Bij de gevangenis zien we een batterij aan journalisten. Te wachten tot de man aankomt.
Ze geven verslag van wat er te zien is. Niet veel, in ieder geval niet veel bijzonders.
Gigantische lenzen
Microfoons.
Bij een gevangenismuur.
Van heinde en ver is het rapaille van de pers aan komen stuiven met hun optische- en geluidsapparatuurapparatuur, om de aankomst van de extreme schavuit bij de gevangenis te zien, te filmen, en de gebeurtenissen te verslaan.

Hier volgen wat flarden uit het commentaar:

“De gevangenis staat er rustig bij. De wind waait licht. De helikopter is in aantocht. Wordt dus niet gehinderd door slecht weer, en zal zodadelijk vanuit hier te zien zijn. Hier staan we te wachten. En te verslaan. Net zag ik twee kraaien overvliegen. Twee zwarte kraaien! Zwarte vlerken, vlerken zoals die ook in deze gevangenis zullen zitten, en waar straks nog die ene grote vlerk bij komt. Die nu onderweg is. We luisteren of we de helikopterwieken al horen zoeven, en speuren met onze ogen het luchtruim af. Het zal nu niet lang meer duren voordat de ‘beul van de Balkan’ arriveert. Dit was Klaas Zakje voor het NOS journaal, terug naar de studio..

We hebben een camera op het dak geplaatst zodat we ook de binnenplaats van het huis van bewaring kunnen zien, en we zien, een lege, lege binnenplaats. Alsof ie zijn adem inhoudt, omdat het straks wellicht de voetstappen van een oorlogsmisdadiger op zich zal moeten dulden. Leeg is het, stil ook.
Op de binnenplaats zijn markeringspunten aangebracht. Mooie wat beige- achtige stippen zijn het, ten teken aan de helikopterpiloot waar hij het beste zijn toestel kan neerzetten, Het waait nog steeds licht, wolkjes zie ik, vederwolkjes vermoed ik. Misschien woeien ze net nog boven de Balkan,en nu hier – en ze weten van niets. Wat heerlijk om een vederlicht wolkje te zijn. Je door de wind te laten vervoeren, van niets te weten. Van geen enkele gruweldaad besef te hebben, zoals de misdadiger die hier straks aankomt dat waarschijnlijk wèl zal hebben. Dit was Pim Horlepieper voor RTL Boulevard. Terug naar de studio

Men twijfelt aan de fysieke gezondheidstoestand van de schurken- generaal.En ook mentaal schijnt de man te lijden. Maar ook al zal zijn geestelijke gezondheid niet meer uitmuntend zijn, hij zal zich nog wel WAT herinneren. Het gaat over massamoorden. Gruwelijke gebeurtenissen.
Hoe dan ook, dit betekent zeker een genoegdoening van al die nabestaanden van de slachtoffers, die eigenlijk ook zelf slachtoffer zijn geworden.

Ondertussen is er nog weinig te zien. Slechts enkele vederwolken. Ze drijven in de lucht.
Naast mij een verslaggever van ‘Le monde’
Bonjour monsieur, avez vouz vu les nuages?
-Ah, Oui, il va a la mer’
Ja, de zee, de wolken gaan naar de zee. Dat zou de meedogenloze schurk die nu meter voor meter deze penitentiaire inrichting nadert, ook wel willen! Maar dat gaan niet door. Hij zal in een cel gezet worden waar hij vanachter de tralies de zee niet eens kan zien! Joris Lelluhbel voor SBS 6. Terug naar de studio

Nog steeds geen helikopter te zien hier in Scheveningen. Hij moet er toch zo zijn. De afstand tussen Rotterdam en Scheveningen is niet zo heel ver.Ik schat zo'n 35 kilometer. Het is de helikopter waarin de gearresteerde oorlogsmisdadiger zit. Hij zal zich moeten verantwoorden voor zijn daden voor het Tribunaal in Den Haag. Hij krijgt een rechtszaak waar hij zich op kan voorbereiden, mits zijn gezondheidstoestand dat toestaat natuurlijk, want oorlogsmisdadigers die voor het gerecht moeten verschijnen voelen zich doorgaans niet heel lekker, om maar eens een understatement te gebruiken. Ze voelen zich meestal ziek. Hier in Scheveningen is de stemming erg gespannen moet ik zeggen. Onder de verzamelde pers vooral. Wie gaat het doen? Wie maakt DE foto?
Dan staan ze: meer dan 100 fotografen. Dit was Lül Rooswater voor RTL nieuws
Terug naar de studio.


We hebben de helikopter in beeld! Daar is ie dan. Hij komt naar beneden. Hij gaat landen, ja hoor, op de binnenplaats. Op de markeringspunten.
Oeps en daar is al een gezelschap uit het toestel naar binnen gegaan. Dat ging snel. Nou, ze hebben die misdadiger goed ongezien binnen gebracht zeg…….

De fotograaf maakt nu maar een plaatje van mij, de verslaggever, en terecht, want IK was er bij, en ik heb U door dit tijdsgewricht en deze gebeurtenis heen geloodst, en dit moment voor U onvergetelijk gemaakt. Waar WAS U toen de misdadiger landde? Menigeen zal het zich straks nog herinneren. Hoop ik, met mij erbij. Zaq-de la Wasser, Scheveningen. Terug naar de studio”

Ondertussen hebben wij, televisiekijkers, op de uitgezonden beelden de stenen van de gevangenis kunnen tellen, en de binnenplaats gezien, waar inderdaad de helikopter op is geland.

De pers kan weer vertrekken. Maar ze kunnen ook blijven, wat mij betreft, en misschien, ludiek, binnen de gevangenismuren afspreken hoe ze efficiënter zouden kunnen samenwerken om nieuws als dit wereldkundig te maken. Daar valt veel te bezuinigen, denk ik.
Is de afspraak gemaakt, dan mogen ze weer naar buiten.

Een en ander levert misschien TV op die de moeite van het kijken waard is.

Davincini Orzola , terug naar de studio.
.
.

Voedingssuplementen? hoezo?

Hè he, gelukkig, de een na de andere mythe wordt doorgeprikt.Jarenlang worden we bedonderd, en dat moet nou es afgelopen zijn.
Nu heb ik zelf nooit supplementen geslikt, maar ik ken mensen die er bij zweren.
Voor die mensen,nog even ter herinnering, bovenstaand filmpje