De schoonheid van stranden gaan opzoeken in het buitenland kun je doen. Ik heb het ook gedaan. Meermaals. Niet alleen in het buitenland maar ook en vooral hier in Nederland.
Het wordt wel eens vergeten. Maar hier hebben we ze ook! Prachtige kusten!
Vanmorgen was ik op één van mijn stranden in Nederland.
Ik had er een uur voor in de auto gezeten. De bedoeling was van origine:
Lopen! Ik wil mijn conditie op peil houden en dat doe ik het best door te lopen. Ik loop regelmatig in mijn eigen woonomgeving de 7000 stappen die ik mezelf opgelegd heb. Maar nu wilde ik die stappen elders zetten. Langs zee.
Een uur rijden om ergens te gaan lopen. Maar de stroming van de zee reikt blijkbaar ver. Daar wilde ik zijn. Nergens anders, Bossen, heidevelden, zandverstuivingen, bloemenvelden, rivierlandschappen. Ook mooi, maar vandaag niet. Zo toog ik verder richting kust.
Ik parkeerde op een vrijwel lege gratis parkeerplaats aan de voet van de duinen, die slechts overgestoken hoefden te worden naar het ontoegankelijk ruisende blauw. Het was half bewolkt. Een licht windje.
Mijn rugzak met enkele versnaperingen en reservekleding hing ik om, en sloot de raampjes van de auto voordat ik het zanderige pad naar boven struinde.
De omgeving was zalf voor mijn ziel. De stilte maakte het sereen. Het klinkt voor veel mensen denk ik over de top maar toen ik opeens daar de zilverwitte rand van het eiland en de blauwe zee zo maagdelijk voor me zag liggen was dit een euforisch moment. Ik heb hardop gezegd: 'Het bestaat nog!' Het was helder maar de horizon was een horizon van vroeger. Onbezoldigd. Een strakke draad met nergens een kreukeltje of goed bedoelde windmolentjes.
Zandplaten met honderden meeuwen en sterntjes. Maar een enkel mens.
Oké, bij de strandopgang wat vuilnisemmers.
Ik liep het strand op, en begon een wandeling waarvan ik blij was dat ik hem nog maken mocht. Kilometers kon ik door. Mijn schoenen deed ik uit, mijn lange broek stroopte ik omhoog. Langs de vloedlijn liep ik. De lucht, de zee, het zand, de duinen de vogels. Ik hoorde mezelf een stukje zingen van een liedje dat ik al jaren niet meer gehoord had.
'Look at me, I am old, but I'm happy'
Het komt uit een nummer van ( toen nog) Cat Stevens. De titel zocht ik later op. Het heet 'Father and Son' . De tekst draagt een boodschap in zich van vader op zoon, al was het niet dat dat mijn gevoel van dat moment weergaf. Maar het is toch een nummer wat ik passend vind
https://youtu.be/JCQVnSOFqfM?si=-_O6mddFmOYVV01E
2 opmerkingen:
Prachtig stuk. Heerlijk om je zo te voelen aan de kust!!!
Gaf bovenstaande reactie
Een reactie posten